Not all messages are displayed:
show all messages (70 of them)
Ik ben ongeveer zestien jaar bezig geweest harde noot Bob Dylan te kraken. Via Highway 69 Revisited is het me een maand ofzo geleden eindelijk gelukt. En ik ben er blij mee! Wat een mooie plaat. :-)
Objectief is dit allemaal natuurlijk wel. Van Dylan heb ik altijd willen horen wat er nu zo bijzonder aan is. Bij bijv. Bruce Springteen interesseert het me geen ene moer.
Love's Forever Changes was liefde op het eerste gehoor. Ultieme sixtiesplaat. Rest vink minder van spiegedelische Arthur en de zijne.
Toen ik Belle & Sebastian leerde kennen, hoorde ik ook ineens hoe ongelooflijk bijzonder de vijf platen van Simon & Garfunkel zijn. Briljante melodieën, fraaie harmonieën. Tja. Smaak en voorkeur voor smaak. Wat die je eraan?
― Roger Teeling (Roger Teeling), Thursday, 5 September 2002 18:42 (twenty-one years ago) link