Filmforum

Hahahahahaha, ja dat was ik alweer vergeten. Ja, de komedies kwamen vorig jaar echt uit Japan.

Beter een maand te laat dan helemaal nooit: Vido’s eindlijst 2008

mooi mooi mooi, dat wordt notities maken. Alfabetisch EN genummerd? (zou dat laatste dan weglaten, maar soit wie ben ik ;) )

4:30 is overigens de meest ongoogletorrentbare film ever.

Alfabetisch EN genummerd - yep, om de tel niet kwijt te raken :-)

4:30 is overigens de meest ongoogletorrentbare film ever.

Nope, dat is W van Oliver Stone. Kreeg hem een maand geleden niet gevonden. Misschien dat iemand inmiddels de geest kreeg en de regisseur toegevoegd heeft...

Mooie lijst, Vido! Nummer 1 is me onbekend, dus daar gaan we weer :) En ben jij nu gewoon beter is méér lijstjes maken omdat jij de enige bent die zich bezighoudt met releaselijsten en de rest van ons gewoon massaal zit te dow*KUCH*?

Overigens kun je van de Sight and Sound site een PDF downloaden met heel veel lijstjes. Daar ga ik eens doorheen. Daarnaast is daily.greencine een goudmijn.

Zeg, hebben jullie eigenlijk favoriete recensenten die je bovenmatig vertrouwt? Voor mij is dat bijv. J. Hoberman van VillageVoice. Ik wil dat lijstje wel uitbreiden.

oh ja W haha zelfs de screeners en cam-ripjes die je nu toch wel zou verwachten zijn nog niet op mijn radar verschijnen.

recensenten in de film ken ik niet of nauwelijks. (ik zou alleen Ebert zo uit mijn hoofd kunnen noemen) Vreemd ik lees wel 3 muziekmagazinewebsites maar bij films doe ik dat nou nooit. Een beste film allertijden-lijstje of zoiets dergelijks tegenkomen is altijd wel leuk, maar verder. Bij films die ik nog moet zien denk ik altijd: toch maar niet lezen wegens mogelijke spoilers (en in feite is alles een spoiler het is toch 't best om er zo blanco mogelijk in te gaan) zal die Hoberman 'ns opzoeken ik neem aan dat ie ook online bivakkeert.

Zeg, hebben jullie eigenlijk favoriete recensenten die je bovenmatig vertrouwt?

Dana Linssen. Anthony Lane (New Yorker) vertrouw ik niet zo zeer, maar bewonder ik om zijn Engelse humor ("On a broiling day, I ran to a screening of Contact, the Jodie Foster flick about messages from another galaxy. I made it for the opening credits, and, panting heavily — which, with all due respect, is not something that I find myself doing that often in Jodie Foster films — I started taking notes. These went "v. gloomy," "odd noir look for sci-fi," "creepy shadows in outdoor scene," and so on. Only after three-quarters of an hour did I remember to remove my dark glasses.")

Picnic At Hanging Rock (Peter Weir, 1975)
Eindelijk gezien. Weir voordat hij Australië verliet voor Hollywood. Waar te beginnen? Kort het plot: in 1900 gaat een groep schoolmeisjes een dagje uit naar een rotsformatie waar drie meisjes en een lerares verdwijnen. Het mysterie wordt nooit opgelost. Het is zo’n film die je achteraf pas echt goed gaat vinden en die je ook moeilijk loslaat. Misschien omdat tijdens het kijken de film soms dreigt over te hellen naar de meest basale oplossing (twee jonge mannen hebben de meisjes het laatst gezien en worstelen daar mee, dussss…nee, want een meisje dat wordt teruggevonden is “intact”.) De film is een soort ambient Lynch, want de verdwijning is, moet je achteraf concluderen, duidelijk bovennatuurlijk van aard maar Weir maakt daar totaal geen show van (het moment zelf is heel minimaal en op een of andere manier heel eng, waarschijnlijk de combinatie van muziek, het gegil van het meisje dat niet meewil en slow motion.) En het is een film waar Freudianen en aanverwanten van uit hun dak gaan, de rots is “lava dat omhoog komt en verhard”, de meisjes verdwijnen in een schacht waar de jongens op hun zoektocht met moeite in kunnen kruipen, de hele film heerst een sluimerende homo-erotiek (m/v) en zoals is opgemerkt lijkt Hanging Rock erg op zo’n droom rotsformatie uit een Max Ernst schilderij. Ja, het forum voor deze film op IMDB is zeer vruchtbaar. ;) Daar las ik ook dat het boek waar de film op is gebaseerd in eerste instantie de verdwijning in detail beschrijft maar dat deze op aanraden van de uitgevers eruit werd geknipt(wel handig, je krijgt wel het rare effect en pas later kon je, toen het verloren hoofdstuk werd gepubliceerd, lezen wat er plaats vond.) In ieder geval een aanrader, al is die panfluit op de soundtrack, ja, ja van de enige echte Zamfir ook nog eens, wel even wennen.

die Picnic klinkt ook alweer zeer interessant maar ik heb al zoveel genoteerd de laatste tijd ik wacht tot ik 'm een volgende x tegenkom ;)

voor de volledigheid hier de Cinema.nl Volkskrant film Top 25 (Tropa de Elite trouwens met 3 schamele puntjes nagenoeg laatste ook weinig love voor Margot at the Wedding (174e) en Julia (196e) Keane daarentegen (dat maar in 1 biosje draaide en 't voor de rest dus stiekem van rips en dvd's moest hebben) overtuigde duidelijk iedereen die 't zag (nou ja.. 89e in elk geval)

No Country for Old Men
The Dark Knight
Into the Wild
There Will Be Blood
Juno
Il y a longtemps que je t'aime
Wall-E
Burn After Reading
The Kite Runner
Oorlogswinter
Sinterklaas en het geheim van het grote boek
In Bruges
Entre les murs
Hunger
Happy-Go-Lucky
I'm Not There
Le graine et le mulet
Mamma Mia!
Caos Calmo
The Darjeeling Limited
Bride Flight
Aanrijding in Moscou
Boy A
Persepolis

oh en de top 120 zo bestuderend zijn er 'n paar fans die ik EN niet al op mijn lijst heb staan EN zeker niet wil zien. (resp. zum beispiel Cloverfield en Indiana Jones)

dus iemand input over?
*Mio Fratello e Figlio Unico
*Lars and the Real Girl
*The Mist
*Things We Lost in the Fire

enneh dat Tropa de Elite staat trouwens naast laatste ook 95e vraag me niet hoe 't kan ;)

geen fans, (heb ik er ook veel van) films :)

die Picnic klinkt ook alweer zeer interessant maar ik heb al zoveel genoteerd de laatste tijd ik wacht tot ik 'm een volgende x tegenkom ;)

ik zou hem er gewoon op zetten, hij wordt met de dag beter! Over een paar weken moet het wel de beste film aller tijden zijn. ;)

The White Diamond
De vliegwens van een Brit die wordt verwezenlijkt in Guyana.. en nog wat overpeinzingen daaromheen en soms behoorlijk afdwalend naarr een prachtige waterval een de 'swifts' die daar omheen vliegen. Werner Herzog legt het echt prachtig vast en de muziek van Ernst Reijseger met de Voches de Sardinna zeer effectief.

El Ángel Exterminador
Satire van Buñuel die de betrekkelijkheid van materieel bezit aantoont (kort door de bocht, maar alle andere nuances, en die zijn talrijk, ga ik niet uit zitten tikken, die moet je zelf maar verzinnen).

Ik ga vrijdag overigens de volgende films zien in Rotterdam: Takut: Faces of Fear, Gushing Prayer, Blue Film Womanen À l'aventure.

ik zou hem er gewoon op zetten

al goed ;)

White Diamond zat ik met koppijn te kijken tijdens de WK finale '06 (waarom dan een film kijken is me een raadsel eerlijk gezegd, alhoewel het mooiste/dramatische natuurlijk gebeurde in de verlening.. en toen was ik naar bed)

Dat is een vrij raadselachtige zin, Ludo. :)

Good men, good women (Hou Hsiao Hsien, 1992) Schakelfilm in het oeuvre van Hou, omdat hij historische verslaglegging hier combineert, en contrateert met een studie van het hier en nu, te Taiwan dan. Bij vlagen weer een frustrerende kijkervaring (He? Wie is dat nou? Is dat nou diezelfde Chinees als in die ene scene? Die was toch juist dood?!), maar gaandeweg groeit het begrip. Hou laat twee verhaallijnen parallel lopen. Aan de ene kant hebben we een groepje Taiwanezen die tijdens de Japanse bezetting van China naar het vastenland terugkeer om zich daar aan te sluiten bij het verzet. Aan de andere kant is er een verhaallijn over een vrouw die de hoofdrol speelt in de verfilming van het verhaal van die verzetshelden. Naarmate de film volgt zien we de levens van de twee hoofdrolspeelsters (gespeeld door dezelfde vrouw) steeds meer op elkaar lijken, maar met een groot verschil: de historische persoon zat in een milieu van idealisme en dadendrang, de nu-persoon verkeert in het milieau zoals Hou dat graag neerzet: verloren, ideaalloos en omringd met criminelen en klaplopers. Als zodanig levert Hou een soort associatief perspectief en commentaar op het huidige Taiwan. Veel meer kan ik er op dit moment nog niet van maken, maar ja: we waren er weer blij mee!

La question humaine (a.k.a. The heartbeat detector; Klotz, 2007). Man werkt als psycholoog in een chemisch bedrijf en was mede-verantwoordelijk voor de regie over massa-ontslagen. Hij krijgt de opdracht de directeur een beetje te volgen. Hij doet de laatste tijd zo raar. In 2 uur 14 krijgen we de tocht naar de waarheid, waarbij blijkt dat de psycholoog ook zijn rare momenten kent. Gaandeweg blijkt dat er linken gelegd moeten worden met de meest duistere momenten uit de tweede wereldoorlog. Ja, dat kan. Maar vervolgens worden er allerlei linken gelegd tussen massa-ontslagen en de holocaust. En dan heb ik het gezien. Pers rept over een indrukwekkend statement en ziet parallellen met het werk van Godard, zie ik net. Dus aan de slag OMC!

Elegy (Coixet, 2008). Uitstekende acteersprestaties van Ben Kingsley, Penelope Cruz en Dennis Hopper in een van dik hout drama met gemakzuchtig einde dat verbazingwekkend genoeg gebaseerd is op werk van Philip Roth.

Ah, en ik zie net dat ik Vido's nummer één van vorig jaar (El aura) al gezien had. Dierenopzetter met dat gedoe in dat bos. Ja dat was geen slechte film! Dat ik hem alweer vergeten was is dan niet zo'n goed teken wellicht. Na ja....

Dat is een vrij raadselachtige zin, Ludo. :)
never mind, verlenging bedoelde ik maar dat zal niet helpen ;) Ik heb ook El Aura gezien, ziet onder.

Une Belle Fille Comme Moi
Flauwe komedie van Truffaut, die pas opleeft als er een hilarische godsvrezende (maar desondanks zondende) insectenverdelger opduikt. Een absurde Wim T. Schipperiaanse rol van Charles Denner. Een student sociologie schrijft zijn scriptie over criminele vrouwen, hij begint aan een interview-reeks in de gevangenis, maar blijft onmiddelijk hangen bij de nymfomane .. Een hysterica recht uit een K3-film. Ik snap wel dat ze irritant moet zijn, maar alstublieft. Zij verslindt en gebruikt mannen (en die haar) hopt van de ene (o.a. een Ignatius-achtige dikzak die bij zijn moeder woont) naar de andere en krijgt, natuurlijk, langzaam ook onze professor in wording in haar macht. Tot 't slot wat knipoogt naar 't beroemde einde Pickpocket. Een leuke bijrol is trouwens nog voor de assistente van de socioloog. Een meisje dat tot over d'r oren (onbeantwoord) verliefd op 'm is. Blond en suffe bril, maar 'n vamp daarachter. (Vergelijkbaar met de rol van Nathalie Baye in La Nuite Americain, een jaar later)

Mister Lonely
Even door het (wat saaie) eerste uur bijten en dan komt de beloning met een magische laatste 45 minuten. Film begint met 'n Michael Jackson-imitator in Parijs. Eenzaam doet hij zijn moves. Het heeft wat van een Man Bijt Hond-aflevering, waar ze zulke rariteiten ook graag opzoeken. Dan komt hij Marilyn Monroe tegen; Samantha Morton die d'r stinkende best doet en er verrassend schitterend uitziet. De twee trekken op haar verzoek naar een commune waar ze o.a. een scheldende Abraham Lincoln en een eikelige Charlie Chaplin treffen. De laatste is de man van Marilyn. Hij leidt 't goeie gedeelte van de film in, als hij op een stoeltje zijn leven vervloekt in een mooie monoloog. Dit verhaal wordt doorsneden met het ogenschijnlijk compleet daar van losstaande verhaal over Werner Herzog (die de figuren uit zijn films parodieert) als priester in een ver land, die voedselpaketten op indianen dorpjes dropt. Maar dan valt een van de nonnen uit 't vliegtuig. (Denk bespiegelende Herzog-stem: "How is it possible that a nun can fly?) Geniale muziek van A Silver Mt. Zion klinkt terwijl de nonnen door de lucht zweven en dan terug naar de commune waar Marilyn's jurkje in slowmotion opwaait. Bizar goeie scene op een of andere vage manier. Dat juist A Silver Mt Zion het hoogtepunt van de soundtrack vormt is een beetje sneu voor Jason "Spiritualized" Spaceman en the Sun City Girls, want de rest van de soundtrack is ook erg sterk. Hele mooie film.

El Aura
Regisseur Fabián Bielinsky is een van de allergrootste pechvogels uit de filmgeschiedenis. Laatbloeiers sterven te vroeg en zo ook hij. Hij had jaren als manusje van alles op de set gewerkt tot ie pas rond zijn 40e een van zijn scripts wist te verfilmen: 9 Reinas een swingende heist-film. Dit is zijn 2e en laatste feature, want een hartaanval werd 'm fataal. El Aura is een neonoir, die bijzonder weinig onderdoet voor No Country For Old Men. Ja, zo goed dus. In zekere zin is ie consistenter. Film begint met een einde dat je expres op 't verkeerde been zit. We leren een taxidermeur kennen. (gespeeld door de pa uit XXY, klaarblijkelijk een veelgevraagde acteur in Argentinie, en terecht) De sfeer is natuurlijk duister, zijn relatie is klote en hij gaat dan maar uit jagen met 'n collega; ze liggen elkaar verder helemaal niet. Jagen in films gaat altijd mis, en zo ook hier. De man belandt in zo'n typisch noir-plot waar ie van 't ene in 't andere struikelt, er is iets crimineels in gang gezet en hij komt er niet meer uit. Niet dat hij dat echt zou willen want al eerder heeft ie aangetoond over een rijke criminele fantasie te bezitten die ie nu in praktijk kan brengen. (En de praktijk is natuurlijk weerbarstiger) Cabines in 't bos met geheimen, een grijs/zwarte hond, met bebloede snuit die met 'm meerent als creepy teken van dood, dood, dood. En casino's en clandestiene bordelen in de lege Pampa's. Goeie setting, goed verhaal. Oh en dat aura, dat is 't Lynchiaanse alles doorziende moment dat plaatsvindt als ons hoofdpersonage een epileptische aanval krijgt.

Chop Shop
Droog geregistreerde maar toch schrijnende slice of life film. Ik dacht eerst dat het Los Angeles was, maar het is New York waar een jongetje met zijn zusje hosselt. Hij werkt in een modderige straat waar talloze auto-reparatie-shops zitten en waar klaarblijkelijk de wat rijkere New Yorkers langs komen rijden om hun auto goedkoop, door illegalen, kinderarbeiders en immigranten, te laten maken. Het leven is hard en 't jongetje is zo positief. Erg pijnlijk. Hij verkoopt ook nog illegale dvd's, snoepjes etc. Zijn zus is een stuk moedelozer, bazen die je afsnauwen en dan pas echt wat centjes verdienen als je jezelf hoereert. Zij wil naar Florida, het jongetje weet dat niet, als 't haar zou lukken zou ze 'm dan achterlaten? Het jongentje spaart voor een "van" , zo'n ding waaruit je eten kan verkopen. En zoals we weten uit het Ierse The Van is 't kopen van zo'n ding in films meestal geen succes.

Dus aan de slag OMC!

Ik zal het overwegen maar ik word al moe bij het moment dat je "tweede wereldoorlog" zegt. ;) Maar waarom die Godard vergelijking dan denk je? Vanwege stilistische verwantschap? Of wat betreft onredelijk politiek drammen?

El Aura moet dan maar op de lijst.

@OMC
Politiek gedram, het was dan ook geen echte tip...

@Ludo
Ah mister lonely is dus toch de moeite waard. Dat gaattie op de lijst.

ja OMC (hierboven ergens) en Vido (op zijn log) waren ook al positief. OMC grappig genoeg over de eerste helft en niet over de tweede.

Mister Lonely is een film die met wat beelden en muziek diepte suggereert. Ik weet niet of die diepte er eigenlijk wel werkelijk is, misschien verzinnen je hersenen er die gewoon bij, je kijkt gewoon in jezelf ofzo (kuch) ;)

OMC grappig genoeg over de eerste helft en niet over de tweede.

Ja, viel me ook al op. :) Ik houd gewoon niet zo van die "onvermijdelijk mislukte projecten" in films. Maar ja die afwikkeling van de nonnen en dat wandelen door Parijs na het winnen van het WK was natuurlijk weer erg mooi.

@Ludo:
Ah ja dat kan. Een film kan beter zijn dan de maker bedoelt omdat je die gewoon zelf heel tof invult. Dat lijkt me het ware subjectivisme: positivistisch subjectivisme!

En van OMC verneem ik nog graag wat zijn bezwaren zijn tegen The Deer Hunter. Wel benieuwd eigenlijk.

Maar ja die afwikkeling van de nonnen en dat wandelen door Parijs na het winnen van het WK was natuurlijk weer erg mooi.

ja het busritje ook. de vliegende nonnen zit ook in de tweede helft wat mij betreft (misschien is 't net het midden) ik vond in eerste instantie die commune wat tegenvallen. Waar is Elvis eigenlijk? En ik kende de helft niet.. Buckwheat? de 3 Stooges?

En van OMC verneem ik nog graag wat zijn bezwaren zijn tegen The Deer Hunter.

Kijk, ambivalente gevoelens had ik het over. Het is natuurlijk een prachtige film en in zekere zin ook een van de engste films die ik ken maar er zitten wel bepaalde haken en ogen aan, nu vind ik de symboliek met dat hert wel erg "ik wil een OSCAR!", die trouwscene is echt belachelijk lang en die ondergang van Walken is mij ook iets te kunstmatig. Nu scheen hij destijds ook politiek redelijk fout gevonden te worden, maar dat heb ik er nooit zo ingezien, het blijven toch een stelletje kansloze arbeiders die genaaid worden en voor de rest van hun leven getraumatiseerd, dat die Vietcong pipo's uit een slecht stripverhaal komen daar kijk ik nog wel doorheen. Zoiets. :)

Kan ik me grotendeels wel in vinden, al wist het meeslepende effect voor mij veel van deze oneffenheden weg. Maar van die bruiloft blijven we af! :)

wie is eigenlijk de regisseur? zou 't niet uit mijn hoofd weten. o o o.

imdb.com ;)

haha jajaa het is gewoon een testje ;) misschien was het een debuut van iemand die daarna niet zoveel potten meer heeft kunnen breken, zo'n film is het wel een beetje.

Was inderdaad geen naam die bellen deed rinkelen.

Hij heeft daarna meteen met mega-flop Heaven's Gate voor eeuwig zijn krediet in Hollywood verspeeld.

Ik was trouwens helemaal vergeten dat ze aan het eind (van De Hertenjager) nog even "God Bless America" zingen, klinkt even tenenkrommend als wrang. :/

Tarantino over De Niro, the deer hunter and michael cimino:

oh ja die Tarantino heb ik wel 'ns eerder gekeken volgens mij (of het was n andere film)

Het eerste wat je over Cimino leest op Wikipedia is: He was born in New York City, New York on either November 16, 1943 (according to his professional biography) or February 3, 1939 (which is more plausible in light of the dates of his degrees).

al een teken van frustratie, en als man liegen over je leeftijd au ;)

(en dat is niet het enige wat ie op zijn kerfstok heeft, all around Enorm Ego en Drama Queen duidelijk) Heaven's Gate moet ook 220 minuten duren, hoeveel uur is dat eigenlijk.. (kuch bijna 4 dus)

Over Heaven's Gate

http://www.avclub.com/articles/my-year-of-flops-case-file-81-heavens-gate,10347/

(uit de fantastische serie "My Year Of Flops", aanbevolen serie)

Moment of innocence (Makhmalbaf, 1996). Laat ik het maar in de groep gooien: Makhmalbaf is ‘my man’ gewoon niet. Heb net nog even gelezen wat Martijn en Ludo hierboven schreven en ik ga er niet in mee. Het is zo geniaal bedacht (ach...geen slecht idee inderdaad) dat de uitvoering wel achter moet blijven en dat ook ruimschoots doet. Want ik vond het goed beschouwd stomvervelend. Leuk meta-bedacht idee verzandt in meta-gedoe met een handvol flauwiteiten en eindeloos herhaalde zetten. Magistraal als twee gecaste tieners vanuit het niets opeens in hun rol vallen? Ik registreer het, ik begrijp het en het doet me werkelijk helemaal niets. Het is allemaal nogal hulpeloos en (veel te) te geïmproviseerd gebracht, hetgeen – met een beetje cultuurkloof erbij - exotisme in de hand werkt. Dat is mijn tegenwicht.

he jammer! en dan is Moment of Innocence nog z'n beste :)

Writer-director Michael Cimino accrued a lot of leverage following the phenomenal success of >The Deer Hunter, another troubled, crazily ambitious epic. But I imagine that if you went to a mall and asked people whether they'd rather see a violent, depressing, visually sumptuous, nearly four-hour-long Western about a class war between ranchers and immigrants in 19th century Wyoming from the creator of The Deer Hunter or a comedy about a robot that runs for President, 99% of the respondents would opt for the comedy. I suspect that even if you limited the polling sample to Cimino's immediate family, the results would be the same.

lol. mooi stukje op dat log, goed idee ook, de grootste flops kijken, goed genoeg geschreven om in boekvorm te publiceren eigenlijk.

@Ludo: dus iemand input over?

*Mio Fratello e Figlio Unico
Film over twee broers waarvan er eentje uit recalcitrante overwegingen zich bij de fascisten aansluit. Ik werd erg moe van de vele hysterische Italiaanse dialogen.

*The Mist
Een monsterfilm als verwijzing naar de gevolgen van de orkaan Katrina. Een van de betere Stephen King-verfilmingen. Wordt door genrespecialisten op handen gedragen. Zeker niet saai, al overtuigen niet alle special effects.

*Things We Lost in the Fire
In het Amerikaanse debuut van de Deense regisseuse Susanne Bier (Open Hearts, Brothers en After The Wedding) zitten een paar sterke acteurs, waaronder Benicio Del Toro. Heb me er in de bios prima mee vermaakt, maar ben nu al niet meer in staat een synopsis te herinneren.

The Mist een monsterfilm*, natuurlijk, ik houd 't op Things We Lost dan.

*gisteren Cloverfield trwns, waarover later.

Ik was eigenlijk wel te spreken over Mio Fratello... Zie hierboven ergens.

* Donnie Darko (Director's Cut)
Teleurstellende versie t.o.v. het orgineel. We zien veel niets aan het verhaal toevoegende scenes en op geprojecteerde tekst uit het boek van Roberto Sparro over tijdreizen. Die overigens nauwelijks te lezen zijn. En het is me nog steeds niet duidelijk waarom de lerares Engels (Drew Barrymore) nou wordt ontslagen.
* The 400 Blows (Truffaud)
Hierboven al besproken en alles is waar. Prachtfilm, vooral die laatste scene op het strand. Prachtig decor ook van Parijs zoals het nooit meer zal zijn.
*Ordet (Dreyer)
Lijkt wel een klucht: zoon van streng gelovige familie mag niet trouwen met dochter van familie met ander, nog strenger geloof. maar dan slaat het noodlot toe en blijkt de dolgedraaide zoon Johannes voorspellende gaven te hebben.
* Rome, Open City (Rosellini)
Cynisch verslag over verzet in Rome tijdens WOII.
* Groundhog Day
Bill Murray in een glansrol.
* Scoop
Aangename verrassing na 'Matchpoint' en 'Vicky Christina Barcelona'. Met name door het gestuntel van Allen zelf als goochelaar.

Ik was eigenlijk wel te spreken over Mio Fratello... Zie hierboven ergens
o o o. zal 'ns nalezen.

ja Scoop vond ik zelf ook helemaal niet zo'n slechte Woody, al heb ik gisteren nog op t ILX forum geroepen dat de man aan een milennium bug lijdt.

Rome, open city heb ik gemist in Magnani retrospectief. Ik ga hem maar gewoon kopen. En jaaa!!!! De strandscene in 400 blows.

Gaan er nog mensen naar IFFR? Ik ga 31 jan, naar "Tokyo Sonata" en "24 city".

ik ga naar IFFR, zie weet ik hoeveel posts (gaat hard) hierboven naar welke.

Tokyo Sonata hoop ik later dit jaar 'gewoon' in de bios te zien.

Mijn lijstje voor IFFR:
Daytime Drinking
Of Time and the City
The Shaman
Kikoe (een docu over Japanse noise)
The Coffin
Wendy and Lucy
Turistas
Los Bastardos

Eigenlijk wilde ik voor a.s. zaterdag al enkele kaartjes aanschaffen, maar alles wat ik wilde zien was al niet meer in de voorverkoop. Voor het eerst ga ik die dag naar Rotterdam om te kijken wat ik ter plekke nog kan bemachtigen en zijn er nog plaatsen te verkrijgen voor o.a. The Sound Of Insects, Unmade Bed en Nightmare Detective 2.

Lonesome Jim (Steve Buscemi, 2005) - Door de aandacht aan de Van Gogh tribute Interview (2007) zouden we helemaal vergeten dat regisseur Steve Buscemi’s derde speelfilm de Nederlandse bioscopen heeft overgeslagen, vorig jaar pas in Engeland in première ging en pas sinds kort bij ons rechtstreeks op dvd is uitgebracht. Het gebrek aan Europese aandacht is zonde, want Lonesome Jim is veel beter dan Interview en nog beter dan Animal Factory uit 2000. Qua gevoel zit de film dichtbij Buscemi’s regiedebuut Trees Lounge (1996). Hoofdpersonage Jim (Casey Affleck) gaat lusteloos door het leven. Noodgedwongen heeft hij het bruisende New York verlaten en zit er voor hem niets anders op dan weer bij zijn ouders en zijn broer te wonen in het ingedutte Indiana. Jim weet zich diep zuchtend in de dialogen zeer ongelukkig uit te drukken, wat vervelend is voor zijn familie (zijn broer probeert zich na een van Jims opmerkingen tegen een boom te pletter te rijden), maar des te leuker voor de kijker. De humor is zwart en bijna terloops. De rollen zijn goed bezet: Liv Tyler is de love interest, Mary Kay Place de wanhopig liefhebbende moeder, Seymour Cassel de brompottende vader en Mark Boone Junior het zwarte schaap van de familie. Kevin Corrigan (als broer) zou een typetje kunnen zijn van Jeroen ‘Draadstaal’ van Koningsbrugge. De plot is ondergeschikt aan grappige sfeertekeningen. Lonesome Jim is goed voor het humeur.

Overigens heeft deze dvd-release hetzelfde euvel als de eerder genoemde uitgave van Cordero De Dios (zie post op 17 december 2008). Gelukkig weet ik nu hoe dit probleem te omzeilen (door zowel dvd-speler als beeldscherm op 16:9 te zetten) en heb ik er verder geen last van gehad, maar toch… een beetje vreemd blijft het.

http://1.bp.blogspot.com/_XUWgyi9favs/RZZ6JJVohLI/AAAAAAAAAGQ/rvR5Ctup_Gk/s320/lonesome+jim.jpg
Buscemi's beste :)
ik zei er in een heel heel ver verleden dit over: Ik kon Trees Lounge nog niet vinden, dus dan maar door met de recente Buscemi-film Lonesome Jim. Op Imdb door een "user" omschreven als indie-cliché, en dat is een waarheid als een koe. Van dit soort clichés kan ik (nog) geen genoeg krijgen. Ik heb er geen bezwaar tegen om Casey Affleck, als mislukkeling, terug naar zijn ouderlijk huis zien gaan, waar hij, jaja, uit het niets een mooie vrouw tegenkomt (Liv Tyler) die 'm "redt". En zijn leven heeft weer zin! Einde.

doet me nu ook denken aan Beautiful Girls. (ook zo'n man komt terug naar stadje uit jeugd en wordt gered door meisje-film)

Ik moest bij Lonesome Jim vooral denken aan Buffalo '66 (waarbij de film van Vincent Gallo het uiteindelijk toch wint van de twee).

Gallo nog nooit wat van gezien! Aargh! ;)