Filmforum

die Picnic klinkt ook alweer zeer interessant maar ik heb al zoveel genoteerd de laatste tijd ik wacht tot ik 'm een volgende x tegenkom ;)

ik zou hem er gewoon op zetten, hij wordt met de dag beter! Over een paar weken moet het wel de beste film aller tijden zijn. ;)

The White Diamond
De vliegwens van een Brit die wordt verwezenlijkt in Guyana.. en nog wat overpeinzingen daaromheen en soms behoorlijk afdwalend naarr een prachtige waterval een de 'swifts' die daar omheen vliegen. Werner Herzog legt het echt prachtig vast en de muziek van Ernst Reijseger met de Voches de Sardinna zeer effectief.

El Ángel Exterminador
Satire van Buñuel die de betrekkelijkheid van materieel bezit aantoont (kort door de bocht, maar alle andere nuances, en die zijn talrijk, ga ik niet uit zitten tikken, die moet je zelf maar verzinnen).

Ik ga vrijdag overigens de volgende films zien in Rotterdam: Takut: Faces of Fear, Gushing Prayer, Blue Film Womanen À l'aventure.

ik zou hem er gewoon op zetten

al goed ;)

White Diamond zat ik met koppijn te kijken tijdens de WK finale '06 (waarom dan een film kijken is me een raadsel eerlijk gezegd, alhoewel het mooiste/dramatische natuurlijk gebeurde in de verlening.. en toen was ik naar bed)

Dat is een vrij raadselachtige zin, Ludo. :)

Good men, good women (Hou Hsiao Hsien, 1992) Schakelfilm in het oeuvre van Hou, omdat hij historische verslaglegging hier combineert, en contrateert met een studie van het hier en nu, te Taiwan dan. Bij vlagen weer een frustrerende kijkervaring (He? Wie is dat nou? Is dat nou diezelfde Chinees als in die ene scene? Die was toch juist dood?!), maar gaandeweg groeit het begrip. Hou laat twee verhaallijnen parallel lopen. Aan de ene kant hebben we een groepje Taiwanezen die tijdens de Japanse bezetting van China naar het vastenland terugkeer om zich daar aan te sluiten bij het verzet. Aan de andere kant is er een verhaallijn over een vrouw die de hoofdrol speelt in de verfilming van het verhaal van die verzetshelden. Naarmate de film volgt zien we de levens van de twee hoofdrolspeelsters (gespeeld door dezelfde vrouw) steeds meer op elkaar lijken, maar met een groot verschil: de historische persoon zat in een milieu van idealisme en dadendrang, de nu-persoon verkeert in het milieau zoals Hou dat graag neerzet: verloren, ideaalloos en omringd met criminelen en klaplopers. Als zodanig levert Hou een soort associatief perspectief en commentaar op het huidige Taiwan. Veel meer kan ik er op dit moment nog niet van maken, maar ja: we waren er weer blij mee!

La question humaine (a.k.a. The heartbeat detector; Klotz, 2007). Man werkt als psycholoog in een chemisch bedrijf en was mede-verantwoordelijk voor de regie over massa-ontslagen. Hij krijgt de opdracht de directeur een beetje te volgen. Hij doet de laatste tijd zo raar. In 2 uur 14 krijgen we de tocht naar de waarheid, waarbij blijkt dat de psycholoog ook zijn rare momenten kent. Gaandeweg blijkt dat er linken gelegd moeten worden met de meest duistere momenten uit de tweede wereldoorlog. Ja, dat kan. Maar vervolgens worden er allerlei linken gelegd tussen massa-ontslagen en de holocaust. En dan heb ik het gezien. Pers rept over een indrukwekkend statement en ziet parallellen met het werk van Godard, zie ik net. Dus aan de slag OMC!

Elegy (Coixet, 2008). Uitstekende acteersprestaties van Ben Kingsley, Penelope Cruz en Dennis Hopper in een van dik hout drama met gemakzuchtig einde dat verbazingwekkend genoeg gebaseerd is op werk van Philip Roth.

Ah, en ik zie net dat ik Vido's nummer één van vorig jaar (El aura) al gezien had. Dierenopzetter met dat gedoe in dat bos. Ja dat was geen slechte film! Dat ik hem alweer vergeten was is dan niet zo'n goed teken wellicht. Na ja....

Dat is een vrij raadselachtige zin, Ludo. :)
never mind, verlenging bedoelde ik maar dat zal niet helpen ;) Ik heb ook El Aura gezien, ziet onder.

Une Belle Fille Comme Moi
Flauwe komedie van Truffaut, die pas opleeft als er een hilarische godsvrezende (maar desondanks zondende) insectenverdelger opduikt. Een absurde Wim T. Schipperiaanse rol van Charles Denner. Een student sociologie schrijft zijn scriptie over criminele vrouwen, hij begint aan een interview-reeks in de gevangenis, maar blijft onmiddelijk hangen bij de nymfomane .. Een hysterica recht uit een K3-film. Ik snap wel dat ze irritant moet zijn, maar alstublieft. Zij verslindt en gebruikt mannen (en die haar) hopt van de ene (o.a. een Ignatius-achtige dikzak die bij zijn moeder woont) naar de andere en krijgt, natuurlijk, langzaam ook onze professor in wording in haar macht. Tot 't slot wat knipoogt naar 't beroemde einde Pickpocket. Een leuke bijrol is trouwens nog voor de assistente van de socioloog. Een meisje dat tot over d'r oren (onbeantwoord) verliefd op 'm is. Blond en suffe bril, maar 'n vamp daarachter. (Vergelijkbaar met de rol van Nathalie Baye in La Nuite Americain, een jaar later)

Mister Lonely
Even door het (wat saaie) eerste uur bijten en dan komt de beloning met een magische laatste 45 minuten. Film begint met 'n Michael Jackson-imitator in Parijs. Eenzaam doet hij zijn moves. Het heeft wat van een Man Bijt Hond-aflevering, waar ze zulke rariteiten ook graag opzoeken. Dan komt hij Marilyn Monroe tegen; Samantha Morton die d'r stinkende best doet en er verrassend schitterend uitziet. De twee trekken op haar verzoek naar een commune waar ze o.a. een scheldende Abraham Lincoln en een eikelige Charlie Chaplin treffen. De laatste is de man van Marilyn. Hij leidt 't goeie gedeelte van de film in, als hij op een stoeltje zijn leven vervloekt in een mooie monoloog. Dit verhaal wordt doorsneden met het ogenschijnlijk compleet daar van losstaande verhaal over Werner Herzog (die de figuren uit zijn films parodieert) als priester in een ver land, die voedselpaketten op indianen dorpjes dropt. Maar dan valt een van de nonnen uit 't vliegtuig. (Denk bespiegelende Herzog-stem: "How is it possible that a nun can fly?) Geniale muziek van A Silver Mt. Zion klinkt terwijl de nonnen door de lucht zweven en dan terug naar de commune waar Marilyn's jurkje in slowmotion opwaait. Bizar goeie scene op een of andere vage manier. Dat juist A Silver Mt Zion het hoogtepunt van de soundtrack vormt is een beetje sneu voor Jason "Spiritualized" Spaceman en the Sun City Girls, want de rest van de soundtrack is ook erg sterk. Hele mooie film.

El Aura
Regisseur Fabián Bielinsky is een van de allergrootste pechvogels uit de filmgeschiedenis. Laatbloeiers sterven te vroeg en zo ook hij. Hij had jaren als manusje van alles op de set gewerkt tot ie pas rond zijn 40e een van zijn scripts wist te verfilmen: 9 Reinas een swingende heist-film. Dit is zijn 2e en laatste feature, want een hartaanval werd 'm fataal. El Aura is een neonoir, die bijzonder weinig onderdoet voor No Country For Old Men. Ja, zo goed dus. In zekere zin is ie consistenter. Film begint met een einde dat je expres op 't verkeerde been zit. We leren een taxidermeur kennen. (gespeeld door de pa uit XXY, klaarblijkelijk een veelgevraagde acteur in Argentinie, en terecht) De sfeer is natuurlijk duister, zijn relatie is klote en hij gaat dan maar uit jagen met 'n collega; ze liggen elkaar verder helemaal niet. Jagen in films gaat altijd mis, en zo ook hier. De man belandt in zo'n typisch noir-plot waar ie van 't ene in 't andere struikelt, er is iets crimineels in gang gezet en hij komt er niet meer uit. Niet dat hij dat echt zou willen want al eerder heeft ie aangetoond over een rijke criminele fantasie te bezitten die ie nu in praktijk kan brengen. (En de praktijk is natuurlijk weerbarstiger) Cabines in 't bos met geheimen, een grijs/zwarte hond, met bebloede snuit die met 'm meerent als creepy teken van dood, dood, dood. En casino's en clandestiene bordelen in de lege Pampa's. Goeie setting, goed verhaal. Oh en dat aura, dat is 't Lynchiaanse alles doorziende moment dat plaatsvindt als ons hoofdpersonage een epileptische aanval krijgt.

Chop Shop
Droog geregistreerde maar toch schrijnende slice of life film. Ik dacht eerst dat het Los Angeles was, maar het is New York waar een jongetje met zijn zusje hosselt. Hij werkt in een modderige straat waar talloze auto-reparatie-shops zitten en waar klaarblijkelijk de wat rijkere New Yorkers langs komen rijden om hun auto goedkoop, door illegalen, kinderarbeiders en immigranten, te laten maken. Het leven is hard en 't jongetje is zo positief. Erg pijnlijk. Hij verkoopt ook nog illegale dvd's, snoepjes etc. Zijn zus is een stuk moedelozer, bazen die je afsnauwen en dan pas echt wat centjes verdienen als je jezelf hoereert. Zij wil naar Florida, het jongetje weet dat niet, als 't haar zou lukken zou ze 'm dan achterlaten? Het jongentje spaart voor een "van" , zo'n ding waaruit je eten kan verkopen. En zoals we weten uit het Ierse The Van is 't kopen van zo'n ding in films meestal geen succes.

Dus aan de slag OMC!

Ik zal het overwegen maar ik word al moe bij het moment dat je "tweede wereldoorlog" zegt. ;) Maar waarom die Godard vergelijking dan denk je? Vanwege stilistische verwantschap? Of wat betreft onredelijk politiek drammen?

El Aura moet dan maar op de lijst.

@OMC
Politiek gedram, het was dan ook geen echte tip...

@Ludo
Ah mister lonely is dus toch de moeite waard. Dat gaattie op de lijst.

ja OMC (hierboven ergens) en Vido (op zijn log) waren ook al positief. OMC grappig genoeg over de eerste helft en niet over de tweede.

Mister Lonely is een film die met wat beelden en muziek diepte suggereert. Ik weet niet of die diepte er eigenlijk wel werkelijk is, misschien verzinnen je hersenen er die gewoon bij, je kijkt gewoon in jezelf ofzo (kuch) ;)

OMC grappig genoeg over de eerste helft en niet over de tweede.

Ja, viel me ook al op. :) Ik houd gewoon niet zo van die "onvermijdelijk mislukte projecten" in films. Maar ja die afwikkeling van de nonnen en dat wandelen door Parijs na het winnen van het WK was natuurlijk weer erg mooi.

@Ludo:
Ah ja dat kan. Een film kan beter zijn dan de maker bedoelt omdat je die gewoon zelf heel tof invult. Dat lijkt me het ware subjectivisme: positivistisch subjectivisme!

En van OMC verneem ik nog graag wat zijn bezwaren zijn tegen The Deer Hunter. Wel benieuwd eigenlijk.

Maar ja die afwikkeling van de nonnen en dat wandelen door Parijs na het winnen van het WK was natuurlijk weer erg mooi.

ja het busritje ook. de vliegende nonnen zit ook in de tweede helft wat mij betreft (misschien is 't net het midden) ik vond in eerste instantie die commune wat tegenvallen. Waar is Elvis eigenlijk? En ik kende de helft niet.. Buckwheat? de 3 Stooges?

En van OMC verneem ik nog graag wat zijn bezwaren zijn tegen The Deer Hunter.

Kijk, ambivalente gevoelens had ik het over. Het is natuurlijk een prachtige film en in zekere zin ook een van de engste films die ik ken maar er zitten wel bepaalde haken en ogen aan, nu vind ik de symboliek met dat hert wel erg "ik wil een OSCAR!", die trouwscene is echt belachelijk lang en die ondergang van Walken is mij ook iets te kunstmatig. Nu scheen hij destijds ook politiek redelijk fout gevonden te worden, maar dat heb ik er nooit zo ingezien, het blijven toch een stelletje kansloze arbeiders die genaaid worden en voor de rest van hun leven getraumatiseerd, dat die Vietcong pipo's uit een slecht stripverhaal komen daar kijk ik nog wel doorheen. Zoiets. :)

Kan ik me grotendeels wel in vinden, al wist het meeslepende effect voor mij veel van deze oneffenheden weg. Maar van die bruiloft blijven we af! :)

wie is eigenlijk de regisseur? zou 't niet uit mijn hoofd weten. o o o.

imdb.com ;)

haha jajaa het is gewoon een testje ;) misschien was het een debuut van iemand die daarna niet zoveel potten meer heeft kunnen breken, zo'n film is het wel een beetje.

Was inderdaad geen naam die bellen deed rinkelen.

Hij heeft daarna meteen met mega-flop Heaven's Gate voor eeuwig zijn krediet in Hollywood verspeeld.

Ik was trouwens helemaal vergeten dat ze aan het eind (van De Hertenjager) nog even "God Bless America" zingen, klinkt even tenenkrommend als wrang. :/

Tarantino over De Niro, the deer hunter and michael cimino:

oh ja die Tarantino heb ik wel 'ns eerder gekeken volgens mij (of het was n andere film)

Het eerste wat je over Cimino leest op Wikipedia is: He was born in New York City, New York on either November 16, 1943 (according to his professional biography) or February 3, 1939 (which is more plausible in light of the dates of his degrees).

al een teken van frustratie, en als man liegen over je leeftijd au ;)

(en dat is niet het enige wat ie op zijn kerfstok heeft, all around Enorm Ego en Drama Queen duidelijk) Heaven's Gate moet ook 220 minuten duren, hoeveel uur is dat eigenlijk.. (kuch bijna 4 dus)

Over Heaven's Gate

http://www.avclub.com/articles/my-year-of-flops-case-file-81-heavens-gate,10347/

(uit de fantastische serie "My Year Of Flops", aanbevolen serie)

Moment of innocence (Makhmalbaf, 1996). Laat ik het maar in de groep gooien: Makhmalbaf is ‘my man’ gewoon niet. Heb net nog even gelezen wat Martijn en Ludo hierboven schreven en ik ga er niet in mee. Het is zo geniaal bedacht (ach...geen slecht idee inderdaad) dat de uitvoering wel achter moet blijven en dat ook ruimschoots doet. Want ik vond het goed beschouwd stomvervelend. Leuk meta-bedacht idee verzandt in meta-gedoe met een handvol flauwiteiten en eindeloos herhaalde zetten. Magistraal als twee gecaste tieners vanuit het niets opeens in hun rol vallen? Ik registreer het, ik begrijp het en het doet me werkelijk helemaal niets. Het is allemaal nogal hulpeloos en (veel te) te geïmproviseerd gebracht, hetgeen – met een beetje cultuurkloof erbij - exotisme in de hand werkt. Dat is mijn tegenwicht.

he jammer! en dan is Moment of Innocence nog z'n beste :)

Writer-director Michael Cimino accrued a lot of leverage following the phenomenal success of >The Deer Hunter, another troubled, crazily ambitious epic. But I imagine that if you went to a mall and asked people whether they'd rather see a violent, depressing, visually sumptuous, nearly four-hour-long Western about a class war between ranchers and immigrants in 19th century Wyoming from the creator of The Deer Hunter or a comedy about a robot that runs for President, 99% of the respondents would opt for the comedy. I suspect that even if you limited the polling sample to Cimino's immediate family, the results would be the same.

lol. mooi stukje op dat log, goed idee ook, de grootste flops kijken, goed genoeg geschreven om in boekvorm te publiceren eigenlijk.

@Ludo: dus iemand input over?

*Mio Fratello e Figlio Unico
Film over twee broers waarvan er eentje uit recalcitrante overwegingen zich bij de fascisten aansluit. Ik werd erg moe van de vele hysterische Italiaanse dialogen.

*The Mist
Een monsterfilm als verwijzing naar de gevolgen van de orkaan Katrina. Een van de betere Stephen King-verfilmingen. Wordt door genrespecialisten op handen gedragen. Zeker niet saai, al overtuigen niet alle special effects.

*Things We Lost in the Fire
In het Amerikaanse debuut van de Deense regisseuse Susanne Bier (Open Hearts, Brothers en After The Wedding) zitten een paar sterke acteurs, waaronder Benicio Del Toro. Heb me er in de bios prima mee vermaakt, maar ben nu al niet meer in staat een synopsis te herinneren.

The Mist een monsterfilm*, natuurlijk, ik houd 't op Things We Lost dan.

*gisteren Cloverfield trwns, waarover later.

Ik was eigenlijk wel te spreken over Mio Fratello... Zie hierboven ergens.

* Donnie Darko (Director's Cut)
Teleurstellende versie t.o.v. het orgineel. We zien veel niets aan het verhaal toevoegende scenes en op geprojecteerde tekst uit het boek van Roberto Sparro over tijdreizen. Die overigens nauwelijks te lezen zijn. En het is me nog steeds niet duidelijk waarom de lerares Engels (Drew Barrymore) nou wordt ontslagen.
* The 400 Blows (Truffaud)
Hierboven al besproken en alles is waar. Prachtfilm, vooral die laatste scene op het strand. Prachtig decor ook van Parijs zoals het nooit meer zal zijn.
*Ordet (Dreyer)
Lijkt wel een klucht: zoon van streng gelovige familie mag niet trouwen met dochter van familie met ander, nog strenger geloof. maar dan slaat het noodlot toe en blijkt de dolgedraaide zoon Johannes voorspellende gaven te hebben.
* Rome, Open City (Rosellini)
Cynisch verslag over verzet in Rome tijdens WOII.
* Groundhog Day
Bill Murray in een glansrol.
* Scoop
Aangename verrassing na 'Matchpoint' en 'Vicky Christina Barcelona'. Met name door het gestuntel van Allen zelf als goochelaar.

Ik was eigenlijk wel te spreken over Mio Fratello... Zie hierboven ergens
o o o. zal 'ns nalezen.

ja Scoop vond ik zelf ook helemaal niet zo'n slechte Woody, al heb ik gisteren nog op t ILX forum geroepen dat de man aan een milennium bug lijdt.

Rome, open city heb ik gemist in Magnani retrospectief. Ik ga hem maar gewoon kopen. En jaaa!!!! De strandscene in 400 blows.

Gaan er nog mensen naar IFFR? Ik ga 31 jan, naar "Tokyo Sonata" en "24 city".

ik ga naar IFFR, zie weet ik hoeveel posts (gaat hard) hierboven naar welke.

Tokyo Sonata hoop ik later dit jaar 'gewoon' in de bios te zien.

Mijn lijstje voor IFFR:
Daytime Drinking
Of Time and the City
The Shaman
Kikoe (een docu over Japanse noise)
The Coffin
Wendy and Lucy
Turistas
Los Bastardos

Eigenlijk wilde ik voor a.s. zaterdag al enkele kaartjes aanschaffen, maar alles wat ik wilde zien was al niet meer in de voorverkoop. Voor het eerst ga ik die dag naar Rotterdam om te kijken wat ik ter plekke nog kan bemachtigen en zijn er nog plaatsen te verkrijgen voor o.a. The Sound Of Insects, Unmade Bed en Nightmare Detective 2.

Lonesome Jim (Steve Buscemi, 2005) - Door de aandacht aan de Van Gogh tribute Interview (2007) zouden we helemaal vergeten dat regisseur Steve Buscemi’s derde speelfilm de Nederlandse bioscopen heeft overgeslagen, vorig jaar pas in Engeland in première ging en pas sinds kort bij ons rechtstreeks op dvd is uitgebracht. Het gebrek aan Europese aandacht is zonde, want Lonesome Jim is veel beter dan Interview en nog beter dan Animal Factory uit 2000. Qua gevoel zit de film dichtbij Buscemi’s regiedebuut Trees Lounge (1996). Hoofdpersonage Jim (Casey Affleck) gaat lusteloos door het leven. Noodgedwongen heeft hij het bruisende New York verlaten en zit er voor hem niets anders op dan weer bij zijn ouders en zijn broer te wonen in het ingedutte Indiana. Jim weet zich diep zuchtend in de dialogen zeer ongelukkig uit te drukken, wat vervelend is voor zijn familie (zijn broer probeert zich na een van Jims opmerkingen tegen een boom te pletter te rijden), maar des te leuker voor de kijker. De humor is zwart en bijna terloops. De rollen zijn goed bezet: Liv Tyler is de love interest, Mary Kay Place de wanhopig liefhebbende moeder, Seymour Cassel de brompottende vader en Mark Boone Junior het zwarte schaap van de familie. Kevin Corrigan (als broer) zou een typetje kunnen zijn van Jeroen ‘Draadstaal’ van Koningsbrugge. De plot is ondergeschikt aan grappige sfeertekeningen. Lonesome Jim is goed voor het humeur.

Overigens heeft deze dvd-release hetzelfde euvel als de eerder genoemde uitgave van Cordero De Dios (zie post op 17 december 2008). Gelukkig weet ik nu hoe dit probleem te omzeilen (door zowel dvd-speler als beeldscherm op 16:9 te zetten) en heb ik er verder geen last van gehad, maar toch… een beetje vreemd blijft het.

http://1.bp.blogspot.com/_XUWgyi9favs/RZZ6JJVohLI/AAAAAAAAAGQ/rvR5Ctup_Gk/s320/lonesome+jim.jpg
Buscemi's beste :)
ik zei er in een heel heel ver verleden dit over: Ik kon Trees Lounge nog niet vinden, dus dan maar door met de recente Buscemi-film Lonesome Jim. Op Imdb door een "user" omschreven als indie-cliché, en dat is een waarheid als een koe. Van dit soort clichés kan ik (nog) geen genoeg krijgen. Ik heb er geen bezwaar tegen om Casey Affleck, als mislukkeling, terug naar zijn ouderlijk huis zien gaan, waar hij, jaja, uit het niets een mooie vrouw tegenkomt (Liv Tyler) die 'm "redt". En zijn leven heeft weer zin! Einde.

doet me nu ook denken aan Beautiful Girls. (ook zo'n man komt terug naar stadje uit jeugd en wordt gered door meisje-film)

Ik moest bij Lonesome Jim vooral denken aan Buffalo '66 (waarbij de film van Vincent Gallo het uiteindelijk toch wint van de twee).

Gallo nog nooit wat van gezien! Aargh! ;)

Buffalo '66 is wel een must ja. Is ook meteen de enige must die Gallo gemaakt heeft volgens mij.

La moustache (Carrère, 2005). Dank voor de tip, Vido, deze was erg vermakelijk. Leuke mindfuck aan het einde. Ik dacht altijd dat Vincent Lindon een B-acteur was overigens, maar hij deed het erg overtuigend.

Stuck (Gordon, 2008). Mena Suvari is verpleegster met een kutbaan. De stront van patiënten komt duidelijk het beeld in. Na een avondje stappen rijdt ze een net aan lager wal geraakte man aan (Stephen Rea) en die blijft volledig ingeklemd in de voorruit zitten. Waardoor het meteen luguber EN geestig wordt. Want die vent moet mee de garage in. En dan? Semi-serieuze thriller die erg doet denken aan Cronenberg, met een voortreffelijke eerste helft. De afwikkeling is een stuk minder minder. En het vriendje van Suvari, Russell Hornsby, kan niet acteren.

Wendy and Lucy (Reichardt, 2008). Meisje zoekt hond. Van de maakster van het zeer genietbare Old joy. Deze gaat er overheen. Film voelt als een weldaad. Eindelijk weer eens een drama dat lekker kabbelt, met mensen die niet steeds lopen te schreeuwen. Sterker, Michelle Williams is het toonbeeld van ingehoudenheid en weet daarmee te ontroeren en te verrassen. Geen muziek dit keer. Williams loopt voortdurend wat te hummen, dat is het. Ook verrassend, het rolletje van Will Oldham: voor één keer in zijn leven is hij veruit de lawaaierigste persoon.Gewoon kijken!

Buffalo '66 is wel een must ja.

Yes!

La Tourneuse de pages
Weer lekker onvoorbereid in gegaan maar daarom des te beter. Ik had geen idee wat voor film het was en daardoor ontvouwde het plot zich des te beter. Achteraf wellicht wel erg doordacht/berekend, maar fantastisch uitgevoerd qua vorm dus mij hoor je niet klagen.

Buscemi's beste :)

Ik vond het niet zo een goede film. Hij duurt te lang, die hoofdpersoon is zo ontzettend vervelend en het verhaal erg voorspelbaar. De charme van het veel compactere en met sympathiekere hoofdpersonen bevolkte Trees Lounge ontbreekt, hoe hard Liv Tyler ook haar best doet, in wat haar best rol is naast die in Cookie's Fortune.

Buffulo and Wendy and Lucy op de lijst dus.

Cloverfield
Superidee, rammelende uitwerking, al is het niet 1,2,3 evident waar dat dan aan ligt. De film is enerverend, vol actie en zeker vermakelijk. Een feestje in New York, een man krijgt de opdracht "testimonies" te filmen. (Een veeg teken natuurlijk die afscheidsboodschappen) Een van de hoofdpersonages vertrekt namelijk naar Japan. De man achter de camera is een vriend, een ongelofelijke "dork", die meer geïnteresseerd is in een jongedame. En dan, een gigantische klap. Is het een aardbeving? Een aanslag? Nee, het is Godzilla himself. Jammer dat geen van de personages daar een opmerking over maakt. (Over Superman wordt bijvoorbeeld wel gesproken) Cloverfield duurt minder dan tachtig minuten en dat is funest voor de spanning en ook voor de ontwikkeling van de meer gevoelige liefdeskantjes aan 't plot. (Al is de korte speelduur waarschijnlijk noodzakelijk omdat er simpelweg niet meer video in zo'n camera zit) In een scène zit de groep hoofdpersonages, op de vlucht voor het monster, op een metro-station. Deed me denken aan de beroemde scène in Jurassic Park waar wat kinderen zich in de keuken verstoppen. En dan langzaam komen de dino's dichterbij, alles begint te trillen en te rinkelen. Wel, zo spannend wordt het hier helaas nooit. Blijft over die point-of-view-techniek, die fascinerend blijft tot 't end, al zijn er wilde momenten waar 't beeld nog verdraaid goed blijft. (Al schenen mensen in bioscopen er allemaal wobbly van te worden)

Ploy
Van de 2 Thaise films die ik tot op heden zag is dit de beste. Een wonderlijk verhaal dat continu speelt met "wat is droom en wat is echt?" Dromen en fantasieën opgewekt door een stevige jetlag, die voor de kijker invoelbaar wordt gemaakt door de trance-achtige beelden in de opening en een continu gezoem van machines, verkeer en soundtrack-drone met slechts hints van muziek. Geef continu spanning. Een Thais-Amerikaans echtpaar komt vanuit Amerika aan in Thailand voor 'n begrafenis. De vrouw wil slapen, de man is hyper en gaat koffie zitten drinken aan de hotelbar. Komt ie een altomeisje tegen (Ploy) en hij nodigt haar uit om zich op z'n hotelkamer wat op te frissen. (Het meisje komt net van Phuket naar Bangkok, overigens taalkundig interessant dat de man aan haar vraagt waar ze vandaan komt, waarna ze allebei uit Phuket blijken te komen, zou een Thai dat niet horen aan een accent?) In de hotelkamer is de echtgenote helemaal niet blij met deze indringer. Langzaam wordt duidelijk dat het huwelijk sowieso niks meer is. En dan beginnen de dromen, dromen over moorden, seks, verkrachting. Waarschijnlijk is er helemaal niets van waar, misschien een gedeelte wel en niet, maar hoe het zit is eigenlijk niet van belang.

Waltz with Bashir
Overleeft de buzz toch niet helemaal wat mij betreft. Redelijk sterke film daar niet van, maar was niet van de eerste tot de laatste minuut onder de indruk, aangedaan, zo van dit is een klassieker of wat dan ook. Komt ook door dingen die je al weet, de tekenfilm die op 't laatst overschakelt op echte beelden, die ik (het zal aan mij liggen) nog wel gruwelijker had verwacht, maar je bent er op voorbereid dus. Regisseur Folman heeft een nare droom over de Libanon oorlog en hij beseft dat ie zich niks herinnert en begint bij kameraden uit die tijd naar verhalen te verkrijgen, die we vervolgens verbeeld zien. In 't begin herinnert Folman zich een beeld, prachtig psychedelisch, soldaten die naakt uit de oceaan komen lopen. Zien we 1 keer: prachtig, 2 keer: he weer!? 3e keer: irritant. (Volgens mij ook steeds met dezelfde muziek) De herinneringen van de soldaten boeien wel, en de animatie is een mooie twist aan een simpele talking heads oorlogsdocu. Maar ik had het toch nog iets plotlozer, totaal whirlpool-achtig verwacht. Ook jammer dat Folman, die zich toch al snel lijkt te realiseren dat zijn angstdroom voortkomt uit de onverwerkte oorlog die hij als jongetje vocht, aan 't end niet wil toegeven dat hij (met talloze andere soldaten) de lichtkogels heeft afgeschoten die de Phalangisten bijlichten om de slachtpartij in 't Palestijnse vluchtelingenkamp aan te richten. Ander, nogal verrassend minpuntje is de bombastische klotemuziek die tijdens de oorlogsscènes klinkt. Kan haast niet geloven dat Max Richter dat geschreven heeft. (De gevoelige gedeelten zijn wel prima)

Regisseur Folman heeft een nare droom over de Libanon oorlog en hij beseft dat ie zich niks herinnert en begint bij kameraden uit die tijd naar verhalen te verkrijgen

woeps! Een vriend van Folman heeft een nare droom etc. En Folman herinnert zich alleen die ene strandscene.

Die ene strandscène had vanwege de herhaling juist een hypnotiserende werking. En ik kan je verzekeren dat de wilde honden uit de nare droom van het filmdoek leken af te willen springen. Dat effect zal stukken minder zijn vanaf het tv-scherm. Het enige flauwe vond ik de clichématige jointjes die in de in Nederland gesitueerde scènes werden opgerookt.

ze bleven ze ook maar roken die jointjes, een keer in 't begin is nog wel geinig, maar constant. Wel grappig dat die Israelische Nederland rijk werd van de Falafel-tentjes. (vraag me af of die op A'dam centraal ook van hem was)

ik vond de film ook wat houterig ge-edit, muziekje aan, muziekje uit, er ontstond geen echt goeie flow.

Oscars Schmoscars, evenzo:

Major awards
Best Picture
The Curious Case of Benjamin Button
Frost/Nixon
Milk
The Reader
Slumdog Millionaire

Best Director
David Fincher – The Curious Case of Benjamin Button
Stephen Daldry – The Reader
Gus Van Sant – Milk
Danny Boyle – Slumdog Millionaire
Ron Howard – Frost/Nixon

Best Actor
Richard Jenkins – The Visitor
Sean Penn – Milk
Frank Langella – Frost/Nixon
Mickey Rourke – The Wrestler
Brad Pitt – The Curious Case of Benjamin Button

Best Actress
Anne Hathaway – Rachel Getting Married
Angelina Jolie – Changeling
Melissa Leo – Frozen River
Meryl Streep – Doubt
Kate Winslet – The Reader

Best Supporting Actor
Josh Brolin – Milk
Robert Downey Jr. – Tropic Thunder
Philip Seymour Hoffman – Doubt
Michael Shannon – Revolutionary Road
Heath Ledger – The Dark Knight (posthumous)

Best Supporting Actress
Amy Adams – Doubt
Penelope Cruz – Vicky Cristina Barcelona
Viola Davis – Doubt
Taraji P. Henson – The Curious Case of Benjamin Button
Marisa Tomei – The Wrestler

Best Original Screenplay
WALL-E - Andrew Stanton, Jim Reardon and Pete Docter
Happy-Go-Lucky - Mike Leigh
Frozen River - Courtney Hunt
In Bruges - Martin McDonagh
Milk - Dustin Lance Black

Best Adapted Screenplay
The Curious Case of Benjamin Button - Eric Roth and Robin Swicord
Frost/Nixon - Peter Morgan
The Reader - David Hare
Slumdog Millionaire - Simon Beaufoy
Doubt - John Patrick Shanley

Best Animated Feature
Bolt – Chris Williams and Byron Howard
Kung Fu Panda – Mark Osborne and John Stevenson
Wall-E – Andrew Stanton

Best Foreign Language Film
Revanche – Austria
The Class – France
The Baader Meinhof Complex – Germany
Departures – Japan
Waltz With Bashir – Israel

--
toch knap dat ze in die Foreign categorie toch 3 films weten op te duikelen die ik niet ken. (Zeker in 't geval van Oostenrijk en Frankrijk dan)
blijft waanzinnig irritant dat die grote Amerikaanse films niet gewoon wereldwijd tegelijk worden uitgebracht. Zal wel pr-redenen hebben, maar toch.

nou ja niet alle grote Amerikaanse films tegelijk ;) maar, etc.

Revanche heb ik over gehoord en wilde ik meteen zien. Kan hem op het net niet vinden. Departures zegt me niets. Ach die buitenlandse lijst is al 60 jaar raar.

Is The Class niet gewoon de schoolklasfilm Entre Les Murs? Acteur Richard Jenkins is een underdog, maar ik vond zijn rol in The Visitor zeker Oscarwaardig. Waarschijnlijk wordt het in die categorie Frank Langella.

The Curious Case Of Benjamin Button, Doubt en Slumdog Millionaire komen spoedig uit in Nederland, respectievelijk volgende week, 5 februari en 12 februari. The Reader duurt nog tot 2 april. Rachel Getting Married komt pas eind april uit in Nederland.