Lowlands 2003

De hele revolutionaire De Stijl beweging, die nu nog steeds doorwerkt en er ook nog steeds modern uitziet, was gebaseerd op hele stringente beperkende regels. Meer recent: Lars von Trier die zich voor iedere film weer zelf helemaal insnoert en misschien juist daardoor weer zichzelf telkens uitvindt. Matthew Herbert heeft zichzelf toch ook zoiets gedaan?

Daarbij komt dat klassieke vormen klassiek zijn geworden omdat ze een bepaalde natuurlijke harmonie/evenwicht hebben. Denk aan het sonnet, 3 aktes voor films of toneelstukken of de vers-brug-refrein-vers structuur van liedjes.

mensen houden van een herkenbare vorm, vinden vrijheid blijheid vaak te richtingloos en kunnen er geen voor hen bekende referentie in ontdekken. dat is volgens mij de verklaring voor bovenstaande. bij improv is er natuurlijk altijd een groot gevaar op richtingloos gepiel. om er iets heel creatiefs uit te persen moet je ook bij deze vorm veel moeite doen. maar jezelf restricties opleggen, zoals herbert dat inderdaad doet, maakt je niet per definitie creatiever. herbert heeft voor een bepaald stramien gekozen, en dat pakt soms boeiend uit en soms alleen maar interessant. ik blijf erbij dat creativiteit eerder naar buiten kan komen in een vrije setting, sneller dan in een bedacht concept. wat als lars von trier eens zijn eigen manifest in de prullenbak zou gooien? ik ben erg benieuwd wat daar uit zou komen.

Wat de Nederlandse aanwinsten op Lowlands dit jaar betreft: met pijn in mijn hart moet ik toegeven dat Kopna Kopna en Voicst het best goed doen. Ik bedoel, plaats het naast een Silkstone of een Raccoon (niet op Lowlands, me dunkt) en waar praten we dan over?

En wat jammer dat Electric Six "Radio Gaga" reeds covert. Thom Revolver wilde het ook al doen. Dat wordt dus "Fat Bottomed Girls".

Wij waren nogal vroeg met The Thermals en Kaizer's Orchestra, zoals ik mensen op een ander forum over Young Blood Brass band heb horen joelen.

Maar bv. de Stereophonics waren al groter dan God in de UK toen ' de man op straat ' ze hier no niet eens kende om over een 'typisch Amerikaanse band ' als Creed nog maar te zwijgen.

Ik vrees dat er 2 lagen zijn. Een hippe bandjes kenners laag en een laag van het volk, waarbij de tweede heel narukkelijk de volksaard blootlegt.
Het spreekt dus voor de Benelux-inwoners dat Creed hier niets doet. Maar getuigt ook van onze nationalistische instelling dat de Nederhop het momenteel zo goed doet, terwijl het toch grotendeels inferieure produkties betreft.

Verder ben ik van mening dat de Nederlander soms de Belg wat extra credits geeft omdat hij van mening is dat het land hipper wordt naarmate de heuvels nadrukkelijker worden en je af en toe een Frans woord voorbij hoort komen.
Daarentegen heb ik de indruk dat de Belgen de deur ferm dicht houden als het om NL-exportprodukt gaat.

Zoiets als ' een globale hype ' bestaat ook niet echt meer. Nou ja, de Strokes, maar die betekenen weer niets voor 40% v/d Nederlanders, oftewel de allochtonen.
Hoe groot was bv. Phoenix, dat Franse bandje, in Frankrijk zelf, Belgie of Engeland. Hier was hun If I ever feel Better single net zo groot als de laatste van Jamiroquai. In het uitgaansleven dan. Terwijl de band zelf er volgens mij geen cd meer om heeft verkoopt op mondiaal niveau.

En als er niet 2 a 3 journalisten driftig over Alamo Race TRack hadden geschreven in januari n.a.v. Eurosonic, had Excelsior ze misschien ook niet getekend en was de hype van nu (als die er al is) in de kiem gesmoord. Maar als die hype er wel is, hoe krijgen ze dan meer voor elkaar dan wat door NL-cultuurstaat gesponsorde NPI-evenementen?
Hoe betrekkelijk is het om een keer in Manchester en een keer in Texas te spelen, terwijl overzees verder niemand ooit een fuck om je zal geven...eigenlijk is het vooral goed voor je vrienden en je moeder die dan trots op je zullen zijn.

ART staan al sinds jaar en dag bij Excelsior onder contract.