Age Ain't Nuthin' But A Number?

Message Bookmarked
Bookmark Removed
Not all messages are displayed: show all messages (95 of them)
"Een recensie is eens en vooral bedoeld om een mening over muziek (of concert, of boek, of gehaktballen) in te poneren, 't is geen consumenteninformatie"

Dat is het wel en daarom lees ik het zelden.

"Recenseren is te allen tijd een mening geven - het is ook tamelijk onzinnig om te melden dat je niet geinteresseerd bent in de mening van de recensent. Natuurlijk wel, waarom lees je die stukjes dan?"

Ik ben niet geínteresseerd in de mening van veel recensenten. Dat is wat anders dan dat je in een recensie geen mening zou mogen geven. Ik gaf aan dat de recensie wel een nuttig doel heeft (onder de aandacht brengen van iets wat anders mogelijk onbekend blijft maar de vorm waar het in gebeurt stoort me. Teveel narcisme.

"Inzake Menno's opmerking over interviews - een goed gesprek met jou, bestaat dat ook uit "Menno, Menno, Menno" en daarna "But enough about me, what do you think about me?"

Nee ik hoop dat nu wel duidelijk is?

Recensies dienen in hun huidige vorm voor mij en ongetwijfeld ook voor anderen een beperkt doel. Interviews wel wat meer daar je daar meer de band laat vertellen. In iets anders ben ik niet echt geïnteresseerd. Ontaard al snel in zelfverheerlijking. Stomme superlatieven en "kapstokken" komen te vaak te voorschijn.

"Ik daag Menno uit om te verklaren waarom hij de laatste plaat die hij kocht heeft aangeschaft, zónder daarbij in kwalificaties als goed, slecht of lekker te vervallen."

De laatste plaat die ik kocht was van cheval de frise na ze te hebben zien optreden. De muziek was complex; ik dacht dat moet ik nog eens luisteren.

"Je bent heus je individualiteit nog niet kwijt als je eens een cd'tje gaat luisteren omdat je in een recensie hebt gelezen dat ie de moeite waard is, al is dat slechts een mening

Klopt, maar dat is ook niet het probleem.

Het is mij opgevallen dat ik tot nu veel opmerkingen heb gelezen over het nut van recensies en interviews (muziek) waarbij met name de rol van de journalist bepalend is. Vreemd dat dit laatste tot nu toe slechts wordt uitgesproken door de journalisten zelf. Ze maken zichzelf mogelijk belangrijker dan ze in werkelijkheid zijn. Laat het belang eens staven vanuit iemand anders dan jezelf (ik doe maar een gek voorstel: de gebruiker?) Ik ben benieuwd naar de uitkomsten. Ik dacht aan een enquete of zoiets.

menno (hofman), Sunday, 5 September 2004 14:32 (nineteen years ago) link

Nou ja, je verkondigt als recensent je eigen mening, dat is al narcistisch als je dat zo wil zien.

Ik wil wel eens een voorbeeld zien van wat je bedoelt.

Hoewel er zeker journalisten zijn die erg vol van zich zelf zijn weet ik ook dat sommige 'gebruikers' al erg snel geshockeerd zijn door de kennis van een ander.

Als gebruiker ben ik geïnteresseerd in de mening van anderen, die van vrienden maar ook van 'deskundigen'. Zowel in muziek alswel andere dingen.

Martijn Busink, Sunday, 5 September 2004 15:36 (nineteen years ago) link

Recenseren is orde scheppen, kaf van koren scheiden, tippen, afwijzen, aanraden, becommentariëren, duiden, en als het goed is ook nog leuk om te lezen, met een grapje, een interessante gedachte, een voorspelling, kortom, de start van een goed gesprek eigenlijk. Of van een plaatje kopen in de winkel, of na afloop van een concert. Maar dan beter opgeschreven, met gevoel voor stijl en vorm. Iedereen is recensent, bij het bepalen van de vakantiebestemming tot beslissen waar 'we' vanavond gaan eten. Het is geen beschermd beroep, iedereen kan 't (ook jij, Menno! Toe dan!), struin er het internet eens op af. Sommigen kunnen 't alleen beter, grappiger, steviger onderbouwd of stijlvoller opgeschreven dan een ander.

Guuz@house, Sunday, 5 September 2004 15:55 (nineteen years ago) link

Er is uiteraard wel verschil tussen de mening an sich en het verhaaltje eromheen. In het eerste ben ik bij weinig mensen geïnteresseerd (van alle mensen van wie ik de afgelopen jaren recensies heb gelezen is er eentje wiens mening met meer dan 80 procent met de mijne overeenkomt). Als Guuz mij morgen vertelt dat hij een geweldige nieuwe band heeft ontdekt, hun naam noemt en weer verder loopt dat doet dat me weinig, want onze smaken komen nogal weinig overeen. Maar als hij er een leuk verhaaltje omheen vertelt (schrijft) dan kan me dat doen besluiten om het album te kopen. Of niet, maar dan heb ik in elk geval een leuk stukje gelezen.
Om die reden heb ik ook niets met recensies met cijfertjes of sterretjes. Die doen me te veel suggereren dat een recensie terug te brengen is tot de mening.

(@ Menno, voor het hoe en waarom van cursief om te citeren, zie de faq)

Martijn Grooten (martijng), Sunday, 5 September 2004 16:01 (nineteen years ago) link

Het is overigens geheel aan de lezer om aandacht te schenken aan dat orde scheppen, kaf van koren scheiden, tippen, afraden etc.. Waar recensies toe kunnen leiden, dat hoef ik hier toch niet te gaan uitleggen, he? Zie daar het 'belang' - maar een goede plaat blijft over het algemeen langer hangen dan een slechte of positieve bespreking. Niemand dwingt Menno zich ook maar íets aan te trekken van een recensie - waarom ben je naar dat concert van Cheval de Frise gegaan, omdat iemand het (god, zeg 't dat 't niet zo is!) je aanraadde? Omdat je er (aarrggh!) een wervend stukje over las? Ik denk dat ik het antwoord al ken.

Guuz@house, Sunday, 5 September 2004 16:02 (nineteen years ago) link

Grappig - als je naar de Frenetic-site gaat (het label van Cheval de Frise), vindt je niet alleen een wervend stukje over de band, maar wordt je vrijwel direct doorverwezen naar 'press and reviews'. Wat zegt dat over deze band, Menno? Dat ze zich iets aantrekken van 'press and reviews', of dat ze gewoon wat content voor de site nodig hadden? Of zou Frenetic, zónder overleg met CdF (de húfters!) er die link aan hebben toegevoegd?

Guuz@house, Sunday, 5 September 2004 16:05 (nineteen years ago) link

ai, vindt je.... sorry zeg

Guuz@house, Sunday, 5 September 2004 16:06 (nineteen years ago) link

Niemand dwingt Menno zich ook maar íets aan te trekken van een recensie - waarom ben je naar dat concert van Cheval de Frise gegaan, omdat iemand het (god, zeg 't dat 't niet zo is!) je aanraadde? Omdat je er (aarrggh!) een wervend stukje over las? Ik denk dat ik het antwoord al ken.

Waarom vraag je het dan? Het was inderdaad een interview.

Wat zegt dat over deze band, Menno? Dat ze zich iets aantrekken van 'press and reviews', of dat ze gewoon wat content voor de site nodig hadden? Of zou Frenetic, zónder overleg met CdF (de húfters!) er die link aan hebben toegevoegd?

Het boeit me niet zoveel wie wat en wanneer dat heeft gedaan. Het zal wel een doel hebben maar het is niet echt aan mij besteed. Het mp3'tje dat er te vinden is spreekt meer dan al dat gewauwel van die journalisten. Je dacht toch niet dat ik bands prefereer die zich niet laten recenseren? (indien mogelijk) Doet me eerlijk gezegd niet zoveel.

Maar die frenetic site (met een mp3) is een mooi voorbeeld van een medium dat alle recensies ook voor anderen overbodig zou moeten maken?

menno (hofman), Sunday, 5 September 2004 21:38 (nineteen years ago) link

Guuz en Martijn leggen perfect uit waarom een recensie inderdaad het lezen waard is.
Nu nog iemand die hetzelfde doet voor interviews graag, want die vind ik dus totaal oninteressant.

Vasquesz, Monday, 6 September 2004 07:01 (nineteen years ago) link

eerder een toegevoegde waarde, recensenten zijn er toch al een tijdje. Van literatuur tot theater, ze hebben nog steeds werk. Ik denk wel eens, wat moet je nu met een boekenrecensent, lees het dan zelf maar als het om muziek gaat lees ik graag de recensies van andere mensen wiens mening ik respecteer en waardeer. Dat komt op hetzelfde neer, voor mij betekent een boekenrecensie weinig voor jou een cdrecensie. Dat kan maar respecteer een andere mening ook.

Rizz (Rizz), Monday, 6 September 2004 07:01 (nineteen years ago) link

Nu nog iemand die hetzelfde doet voor interviews graag, want die vind ik dus totaal oninteressant.
Dat ligt niet aan het genre op zich, maar aan de luie manier waarop het vandaag de dag wordt ingezet. Onderwerp interessant? Zoek iemand die er iets mee heeft en laat hem/haar ratelen. Leuk citaatje voor de kop, één voor de streamer en een passend zinnetje voor het einde en violà: in twee, drie uur tijd (inclusief gesprek) je stukje klaar. Zulke interviews komen mij ook m'n neus uit. Net als het subgenre 'interviewer wil laten zien dat-ie niet van de straat is (of juist wel)'
Een mooi portret met diepgang of een interview waarin iemand totaal onverwachte uitspraken worden ontlokt, dat vind ik dan weer wel boeiend om te lezen. Voegt ook wat toe vind ik. Ik herinner me een interview in de Q met benny Hill, die een zwaar in het leven teleurgestelde oude man bleek te zijn. Ik bekijk die filmpjes nu anders. Mooi interview.

centralscrutinizer, Monday, 6 September 2004 08:07 (nineteen years ago) link

OK, maar dan wreekt zich dus dat het onderwerp van pop-interviews vrijwel nooit interessant is. Ik vind popmusici bijna per definitie totaal oninteressant.

Nu is dat niet zo raar, aangezien het meestal gaat om een stel twintigers dat hun school nooit heeft afgemaakt; raar is dat desondanks hele tijdschriften worden volgeschreven met hun ongeinformeerde meningen en 13-in-een-dozijnverhalen.

Vasquesz, Monday, 6 September 2004 08:20 (nineteen years ago) link

Recensies lees ik sowieso liever dan interviews. Maar ik denk dat interviewen een ambacht is dat vrij moeilijk is om op een constant, hoog niveau vol te houden. Ik heb het vermoeden dat je daar gewoon specialisten* voor moet hebben die zich alleen daar mee bezig houden (en sommige artiesten hebben gewoon geen reet te melden dus daar is dan door niemand eer aan te behalen). [* aan de andere kant heb je ook figuren als Simon Reynolds die in zijn hoogtijdagen gewoon van recensie naar interview naar essay zijn ideeen/analyses doorweefde zodat je als "ingeweide"/liefhebber in een lange termijn proces van Kritiek terechtkomt ipv droge consumenteninformatie...dat eerste vind ik wel spannender]

Wat ik zo irritant vind de laatste tijd is dat iedereen steeds dezelfde vragen stelt (niet alleen bij muziek maar ook sport), gewoon om het ook maar eens te hebben gevraagd, als een soort verplichting (met als resultaat hetzelfde verplichte antwoord).

Omar (Omar), Monday, 6 September 2004 08:23 (nineteen years ago) link

Ik vind over het algemeen niet dat mensen die hun school wél hebben afgemaakt iets boeienders te melden hebben hoor. Die hebben hoogstens wat meer ideeen van anderen om na te brabbelen. Popmusici kúnnen interessant zijn omdat ze een leven leiden dat afwijkt van het gemiddelde: een mate van beroemdheid, de wereld rondreizen, de grote druk die op ze ligt, vaak drugs, drank etc, door de passie/het toeval/de domheid waardoor ze popmuzikant zijn geworden, en vooral omdat het fascinerend is om achter het gordijn van het podium te kunnen kijken. Helaas zijn interviews door mediatrainingen, verboden vragen, persconferenties én luie journalisten onderdeel geworden van de wereld vóór dat gordijn, van de showbiz-illusie.

@ steeds terugkerende vragen: Ivo Niehe is de koning! "Er was een grappig verhaal met een struisvogel, geloof ik?" Waarop de ondervraagde dat voor de tiende keer vertelt. "Uw zoontje zei eens iets interessants, meen ik me te herinneren? Iets over films? Waardoor u op een idee kwam?"

centralscrutinizers, Monday, 6 September 2004 08:29 (nineteen years ago) link

Wat ik zo irritant vind de laatste tijd is dat iedereen steeds dezelfde vragen stelt (...), gewoon om het ook maar eens te hebben gevraagd, als een soort verplichting

En dat iedereen, ook als een soort verplichting, steeds dezelfde artiesten interviewt. Als je met tien collega's op een persdag mag komen opdraven dan moet je wel een Buitengewoon Geniaal Schrijver zijn wil je dan nog iets toe kunnen voegen. Blijf dan gewoon lekker thuis, schrijf een essay over de band. Of bel een andere band op.

(Niet meteen allemaal gaan happen dat deze reactie niets toevoegt aan wat ik een week terug zie in de Opscene-discussie ;) )

Martijn Grooten (martijng), Monday, 6 September 2004 08:56 (nineteen years ago) link

Ik vind over het algemeen niet dat mensen die hun school wél hebben afgemaakt iets boeienders te melden hebben hoor. Die hebben hoogstens wat meer ideeen van anderen om na te brabbelen.

Wat dus meteen al boeiender is. Ideeën van anderen zijn altijd beter dan géén ideeën. (En beter dan eigen ideeen, want die ken ik al).

Popmusici kúnnen interessant zijn omdat ze een leven leiden dat afwijkt van het gemiddelde: een mate van beroemdheid, de wereld rondreizen, de grote druk die op ze ligt, vaak drugs, drank etc, door de passie/het toeval/de domheid waardoor ze popmuzikant zijn geworden, en vooral omdat het fascinerend is om achter het gordijn van het podium te kunnen kijken.

Dat waren die 13-in-een-dozijnverhalen waar ik op doelde.

Vasquesz, Monday, 6 September 2004 09:17 (nineteen years ago) link

Wat dus meteen al boeiender is. Ideeën van anderen zijn altijd beter dan géén ideeën. (En beter dan eigen ideeen, want die ken ik al).
iedereen heeft ideeen over de wereld om hem/haar heen. daar heeft opleiding niets mee te maken. een opleiding betekent doorgaans dat iemand zich meer bewust is van het feit dat er ideeen over de wereld mogelijk zijn. dat maakt die ideeen niet interessanter dan die van een laag opgeleid iemand vertelt hoe het allemaal in elkaar zit, of niet natuurlijk. als een inwonerster van - ik noem naam een wijk hoor, pin me er niet op vast - Tarwewijk in Rotterdam vertelt over haar problemen om de snelheid van verandering in haar stad bij te houden, hoe ze de problemen van die ontstaat neerlegt bij andere groeperingen en ze verzucht hoe het er over tien jaar zal uitzien dan is onnoemelijk interessant. ik durf zelfs te stellen dat het een interessanter stuk oplevert dan een interview met een of andere hoge ambtenaar bij de gemeente of professor urbane problematiek aan de Erasmus.

[theo], Monday, 6 September 2004 09:25 (nineteen years ago) link

waar ik wel benieuwd naar ben; phoners, hoe lang duren die over het algemeen? Ik kan me niet voorstellen dat je 2 uur met een artiest aan de telefoon hangt, ik niet iig.

Rizz (Rizz), Monday, 6 September 2004 09:50 (nineteen years ago) link

@ Vasquez: dat is toch de schoonheid van de popwereld? De spanning tussen droom en werkelijkheid? De nobody die alleen op het podium een ster is? De loser die winner wordt en alleen maar verder van huis raakt? De bedrieger die op het podium zijn rol neerzet, de tragische held die in zijn eigen act is gaan geloven... ik vind dat prachtige thema's hoor. Dat er lamme stukjes over geschreven zijn, doet daaraan voor mij niet af.

centralscrutinizer, Monday, 6 September 2004 10:20 (nineteen years ago) link

Eh, Theo: ik had het over popbandjes hoor. Ik weet niet hoeveel Tarwewijkersters of Erasmusprofessoren er in bandjes spelen, maar je stelling lijkt me moeilijk te verifieren.

Natuurlijk kan iemand zonder opleiding best interessante ideeen hebben, maar mensen mét opleiding kunnen ze meestal beter verwoorden.

Al zijn de opleidingen van sommige mensen weer zo hoog, dat hun begrip van zinsstructuur ver boven de mijne uitstijgt - en dan gaat het dus ook mis. Case in point: dat maakt die ideeen niet interessanter dan die van een laag opgeleid iemand vertelt hoe het allemaal in elkaar zit, of niet natuurlijk

@cs: ja, dat zijn mooie thema's. Maar bij de meeste artiesten is toch niet meer te halen dan "nou ja, we konden niks anders" of "nou ja, dit vonden we leuker dan de kunstacademie".

Vasquesz, Monday, 6 September 2004 10:37 (nineteen years ago) link

Vasquesz, ben jij soms jong/naief genoeg om nog niet teleurgesteld te zijn in de resultaten van je eigen academische opleiding? :-)

cenralscrutinizer, Monday, 6 September 2004 10:45 (nineteen years ago) link

ben het niet met je eens Vasquesz. het is nu juist de kracht van de interviewer om ideeen bij iemand naar boven te halen. mensen met een studie achter de kiezen zijn zich daarbij veel meer bewust van wat ze zeggen. de leukste interviews die ik zelf gedaan heb waren met Wattie van The Exploited en met DJ Pavo.
die eerste gedroeg zich echt 'working class' en was prachtig uit te vragen over allerlei zaken juist omdat ie zich niet bewust was van wat ie allemaal zei. Pavo hetzelfde verhaal, al liep dat achteraf niet zo goed af. de beste jongen - man eigenlijk want al in de dertig - eiste een rectificatie. is niet gebeurd overigens.

[theo], Monday, 6 September 2004 10:58 (nineteen years ago) link

Goddammit, zit nou eens niet zo op dat 'opleidingsniveau'-deel uit mijn betoog door te harken, stelletje egalitaire oud-communistische middenschool-voorstanders. ;-)
Het ging er mij om dat muzikanten meestal niks interessants te vertellen hebben. Niks wat ik interessant vind, in elk geval. Dat geeft niks, dat geldt namelijk voor 99,999% van de wereldbevolking, maar om de een of andere reden staan er (twee)wekelijks of maandelijks weer een heleboel blaadjes in de tijdschriftenrekken met dit nietszeggende gekeutel.

Dat is dus mijn grootste probleem met het pop-interview: ik vind het onderwerp niet interessant. En zelfs bij bandjes waar een leuk verhaal achter zit, lees ik daar liever een essay over dan een vraaggesprek. Sue me.

Vasquesz, Monday, 6 September 2004 11:07 (nineteen years ago) link

See you in court!

centralscrutinizer, Monday, 6 September 2004 11:09 (nineteen years ago) link

oke, das duidelijk. voor een deel ben ik het met je eens Vasquesz. alleen wat betreft dat Essay niet dan. een combinatie van Essay en interview, dat is andere koek.

[theo], Monday, 6 September 2004 11:09 (nineteen years ago) link

En om er toch nog even op terug te komen:

Vasquesz, ben jij soms jong/naief genoeg om nog niet teleurgesteld te zijn in de resultaten van je eigen academische opleiding? :-)

Nee, ik ben oud en cynisch.
Bovendien: ik geef onderwijs aan eerste- en tweedejaarsstudenten.*
Ik weet echt wel dat opleiding niet 1-op-1 loopt met interessante ideeën. Maar daar ging het dus niet om.

*vervang naar eigen inzicht 'bovendien' in deze zin door 'want' of 'desondanks' :-)

Vasquesz, Monday, 6 September 2004 11:39 (nineteen years ago) link

Ik begrijp Vasquez zijn punt wel moet ik zeggen. Ik heb ook zelden een interview uit met de gedachte dat er messcherpe vragen werden gesteld en messcherpe antwoorden werden gegeven. Heb zelden het gevoel dat een band vanuit een onverwachte hoek wordt belicht. Alle interviews met GEM van het afgelopen half jaar zijn hetzelfde. Eigenlijk zijn interviews alleen leuk als er mensen kwaad worden (Nickelback in Oor) of zichzelf te kakken zetten (Lenny Kravitz in Oor). En als Robert Pollard vertelt wat hij zelf zijn beste liedjes vindt.

Olaf K., Tuesday, 7 September 2004 09:53 (nineteen years ago) link

Misschien dat Olaf en Vas een te hoge verwachting hebben van het popinterview - 't is meer achtergrondersteuningsinformatie over mensen die fijne (of minder fijne) plaatjes hebben gemaakt, een kijkje in de keuken, soms een kijkje in de psyche. Every now & then moet je een keer lachen om die malle artiest, denk je: verdomd, hij/zij ook?, word je gegrepen door een verhaal, raak je onder de indruk van inzet/wording/kijk op het leven, of denk je: gdvrr, een bandje beginnen, dat lijkt mij ook wel wat. Meer moet dat niet zijn. Een hele enkele keer tref je een artiest die boven zichzelf uitstijgt, een werkelijk interessante kijk/theorie heeft. Zoals er een enkele keer een plaat voorbij komt die levensveranderend is, of toch op zijn minst een speciaal plekje in je hart verovert.

Guuz@work, Tuesday, 7 September 2004 15:04 (nineteen years ago) link


You must be logged in to post. Please either login here, or if you are not registered, you may register here.