Dronken op een podium

Op pinkpop '95 hebben ze Shane McGowan (hij trad toen op met the Popes) van het podium moeten dragen. Het was een van de eerste bands die optrad die dag...
Het gekke was: ik was daarbij, en heb naar McGowan staan kijken en voornamelijk luisteren. Maar van dat wegdragen heb ik niets meegekregen - en dat had echt niets met drank of drugs of wat dan ook (bij mij) te maken. Ook was ik niemand op het hele festival tegengekomen die het bijzonder genoeg vond om het me te vertellen. Pas toen ik thuiskwam hoorde ik het, omdat dat hét verhaal was waar alle media mee uitpakten.
Zo dronken (of stoned) dat je optreden er onder gaat lijden kan natuurlijk niet. Nikt "voorrecht van een kunstenaar". Ik zou het niet onredelijk vinden als in contracten tussen bands en podia een clausule zit dat de band bij een om dergelijke reden afgelast of verpest optreden het publiek schadeloos stelt. (Ik zeg hier bij dat ik in het algemeen tegen de meeste geld terug acties - NS en dergelijke - ben, maar als het een moedwillige actie van de artiest is zou ik het redelijk vinden)

Nikt=Niks

Bij het optreden van de Detroit Grand Pubahs op het Tronies-festival in Paradiso (17/10) was het weer eens zover: de zanger kwam triomfantelijk met een heuse spliff het podium opzetten en vond zichzelf een hele vent om die ter plekke op te roken. Na 5 minuten werd al duidelijk dat de THC zijn werk had gedaan: de man strompelde alleen nog maar, kende zijn teksten niet meer en zijn synthesiser wilde hem niet begrijpen of had in elk geval het aan/uit-knopje verstopt. Het hele optreden strandde in een aandoenlijke rotzooi en zijn begrijpende bandlid heeft hem uiteindelijk maar van het podium gepraat.

Ik had intussen weer eens het gevoel dat artiesten die naar Amsterdam/Nederland komen óf eerst een aanloopdagje moeten hebben om hun hersens weg te blowen óf meer verantwoordelijkheid moeten kennen om de drugs het meeste werk pas ná het optreden te laten doen.

QotSA lust wel het één en ander en bij een concert voor in Amsterdam (Melkweg Max) was de vorige vrije dag gebruikt om diverse dingen uit te testen. De band kwam dan ook echt het podium op strompelen.
En gaf vervolgens hun beste concert ooit.

Ik kan me de afgang van Shane McGowan nog erg goed herinneren en vond het toen erg treurig. Ook Bob Forrest van Thelonious Monster maakte er een drama van. Hoogtepunt was - letterlijk - het moment waarop hij met z'n zatte harsens de stellage rond het podium beklom. De ene helft van het publiek hoopte dat hij naar beneden zou lazeren, de andere helft was daar bang voor omdat er nog een aantal bands moesten spelen.
Maar ik herinner me ook een optreden van Arab Strap, waarbij Aidan Moffat minimaal een blikje bier per song wegwerkte. Na afloop herinnerde een mooi rij ingedeukte lege blikjes op het drumpodium aan zijn inname. Aan zijn stem was nauwelijks iets te merken.

Van mij mogen bands alles gebruiken wat los en vast zit, als de muziek er maar niet onder lijdt. Sommige optredens die ik heb gezien kregen een meerwaarde doordat één of meerdere leden flink onder de olie zat/zaten. Andere optredens werden er soms compleet door verpest! Altijd irritant: Amerikaanse bands die weer beginnen te emmeren over ons liberale drugsbeleid. Ja jongens, dat weten we wel.

Voorbeelden: goed onder de olie: QOTSA; 35007 (als ik me niet vergis); Peter Pan Speedrock en Celestial Season (de halve band zo stoned als een aap en maar jammen... heerlijk)

Bands waarbij het fout is gegaan: The Posies, jaren geleden in Vera. Het is de enige keer dat een band me kwaad heeft gekregen. Wat een aanfluiting! Een superslecht optreden van een compleet van de wereld zijnde band, die vervolgens het publiek de schuld van de malaise gaf. Tsss.
QOTSA (ook...)
Volgens mij ben ik er zojuist achter gekomen dat ik niet veel bands heb gezien waarbij het mis is gegaan... Maar dat kan ook aan mijn eigen chronisch bezopen harses liggen! (blink, blink)

Guided by Voices op Lowlands, een aantal jaren geleden, kregen mij ook boos door zo bezopen het optreden af te raffelen.

THE FALL

Ik heb Mark E. Smith van The Fall nog geen enkele keer nuchter op het podium zien staan. Enkele jaren terug traden ze op in 013 voor een 3/4 gevulde kleine zaal en Smith was baggerzat. Al tijdens het eerste nummer lazerde hij over een keyboard. De toetseniste speelde vervolgens enkele nummers vanaf de grond mee. Daarna stak Smith maar een sigaretje op en ging er bij zitten (achteraan op het podium met de rug naar het publiek toe). De band zette 2 keer vergeefs een nummer in omdat Smith niet de moeite nam om naar de microfoon te lopen. Er was geen land mee te bezeilen. Daarbij was er het gebruikelijke geklooi met de microfoons van het drumstel.
Ik heb nog geen enkel optreden van ze meegemaakt waarbij Smith niet in gevecht was met microfoons, microfoonstandaards en/of de snoeren hiervan.Het optreden duurde ongeveer 35 minuten. Ik heb me desondanks prima vermaakt die avond.

De enige negatieve ervaring met dronken muzikanten had ik met Jeffrey Lee Pierce op Ein Abend in Wien. Ik ben toen ook voortijdig vertrokken. Erg jammer want het was de enige keer dat ik hem live gezien heb.

Een reactie op Olaf. Ryan Adams speelde die avond solo (bandleden?), z'n roadie/tourmanager speelde op twee nummers tweede gitaar en twee (vermoedelijk lokale) dames speelde respectievelijk viool en cello op 4 nummers. Adams was zeker niet dronken, hij was wel wat aangeschoten, moe (die dag vanuit Madrid gekomen) en hij rookte (cigaretten) als een schorsteen. Ook heeft hij op geen enkel moment een "bandlid" uitgescholden. Alleen wat grapjes met de strijkdames, de jongensachtige humor en het fotograafje pesten maakte het concert wat rommelig. Verder niets dan lof.

Volgens de ongeschreven popmuziekantenregels zijn het alle bandleden behalve de drummer die zich te buiten gaan aan stimulerende en geestverruimende middelen. Ook wat dat betreft is Pavement een buitenbeentje. Tijdens een optreden in Doornroosje in Nijmegen (het zal 1992 geweest zijn) was de drummer te beschonken om zijn vellen op het juiste moment en in de juiste volgorde te raken. De helft van de nummers moesten daarom na een aantal maten afgebroken en opnieuw gestart worden. Hoewel het niet echt storend was, die nummer van Pavement hoeven volgens mij echt niet retestrak gespreld te worden, heb ik begrepen dat ze deze drinkebroer later ingeruild hebben voor een slagwerker die beter maat kan houden.

Klopt. Dat was Gary Young, die heeft later nog een solo-plaat uitgebracht. Vervangen door John Steve West. Helaas heb ik Pavement nooit live gezien, maar hun Lemma in de popencyclopedie heb ik braaf uit mijn hoofd geleerd. ;-)

Gary Young was gewoon gestoord.

Gary Young deinsde er ook niet voor terug om - middenin een nummer! - achter het drumstel vandaan te stappen om een mooie handstand te maken (zelf gezien).
Hij heeft zelfs weleens tijdens een optreden een eitje gebakken op een van z'n bekkens

Gebeurde dat nu echt vaak? Want ik heb een beetje het idee dat dit iets is dat wellicht ooit één keer gebeurd is en dat iedereen dat dan navertelt. Je leest het namelijk altijd terug in Pavement-biografiën.

Klopt, die heb IK allemaal geschreven. ;-)

Maar dat van die handstand, daar was ik zelf bij (in Eindhoven). Ik schreef niet dat ie dat vaker deed. Dat van dat eitje heb ik van horen vertellen, ja.

...die handstand ... deed hij die ook niet in de melkweg (how many years ago?) ik was erbij, of was het maar een droom dat gezien te hebben?
in ieder geval speelden ze toen met twee drummers!
groeten sebastiaan

Pavement heeft (bijna) altijd twee drummers gehad, Bob Nastanovich is altijd ook drummer geweest. Dan kun je het wel makkelijker permitteren om handstanden te gaan doen of eitjes te gaan bakken.

En dan nog steeds geen fatsoenlijke groove kunnen neerzetten ;-)

Misschien wel aardig verhaal in dit kader...

Ik heb nog nooit een band zo dronken gezien als de broeder Reid van The Jesus & Mary Chain. Niet tijdens een optreden, maar erna. Het was hun comeback-optreden, in Londen, vlak voor de release van de niet al te bijzondere plaat Munki. Na afloop zakten de mannen ongelooflijk door met hun aanwezige vrienden.

Hartstikke leuk voor ze, zo'n feessie, maar de volgende dag moest ik ze om 11:00 uur interviewen op het kantoor van Creation. Het werd mijn kortste en rampzaligste interview dat ik ooit gedaan heb. Eén van de twee was letterlijk groen. Hij kon maar twee woorden achter elkaar zeggen en moest elke paar seconden kokhalzen, waarbij zo'n diep "gloep"-geluid vanuit de keel opsteeg en de hand snel voor de mond moest om de opborrelende vloedgolf terug naar binnen te duwen.

Het risico dat hij een grote uitsmijter in mijn schoot zou draperen, was serieus aanwezig. (Mede) daarom heb ik het maar voor gezien gehouden na vijf minuten. Onwaarschijnlijk.

Verder de bekende gevallen bij wie het niet irritant is (MacGowan, Pollard van GBV en onderschat ook de stille drinkebroeders van Grandaddy niet) en gevallen bij wie het dat wél is (Ryan Adams, Van Morrison, Breeders).

Dat gezeur altijd over ryan adams die altijd zo dronken is en die altijd zo onwennig is aan het begin omdat hij niks tegen het publiek zegt. Bij alle concerten waarvan gezegd is dat hij lazarus was en waar ik bij was zag ik een broodnuchtere ryan adams die tijdens het optreden twee drie biertjes dronk en netto dus vocht verloor. En hij begint inderdaad meestal eerst met wat liedjes voordat hij wat gaat zeggen. Dus? Verder is het een enorme r&r poseur die mensen precies kan krijgen waar hij ze wil hebben. Kennelijk.

Het kan NOG gekker:

Tijdens een gig van SOPHIA laatst in HET PATRONAAT in Haarlem
keek de zanger tijdens twee nummers door (waarbij ik moest lachen om een heel vreemde fan die psychotisch naar het podium stond te staren)
mij plotseling kwaad aan en riep in de microfoon: "hey you, are you STONED or something? you've been bullying me all gig long"...
En daarna zelfs: "it's guys like that that make us want to stay in the dressingroom but fortunately there are people INTELLIGENT enough
to listen quietly to our songs..."

Dacht eerst dat het een grap was maar nee.
Dus fans van Sophia: bekken dicht en vooral serieus naar het pluisje in je navel blijven staren tijdens hun optredens.

Moraal van dit verhaal: Deze man zou eens een borrel moeten drinken c.q. joint op moeten steken om een beetje te ontspannen...

p.s. Ik was NIET stoned, NIET dronken, WEL vrolijk publiek en over mijn i.q. mogen anderen oordelen...

Toch best een leuke avond gehad trouwens...

Groet, Daan

grote jongen

Hmm, vreemd.

Ik was ook bij dat bewuste optreden en in mijn herinnering stopte Robin tijdens een zeer introvert intro van een nummer omdat iemand (jij daan?) psychotisch erdoorheen zat te lachen c.q. gillen. Die iemand stond vlak voor me (jij daan?). Daarnaast hoef je je over de alcoholconsumptie van meneer Sophia geen zorgen te maken, dat zit wel snor :-).

Nu was ik niet bij dat optreden van Sophia in Patronaat, ik kijk wel uit, maar om Daan een beetje gerust te stellen. Robin Proper-Sheppard is gewoon een moeilijk heerschap. In Paradiso brak hij ooit al zijn snaren omdat hij zo boos was op het publiek, dat natuurlijk te veel kletste of niet geinteresseerd was.

daan was dus de boosdoener. mijn zijn vrolijke kwebbel door rustige passages heenpratend en terecht daarna op zijn storende aanwezigheid gewezen? hoe het ook zij, na het concert was hij in een prima bui en kon de tequila beter verdragen dan ondergetekende. in utrecht speelde ze -al dan niet met kater- de beste show van hun tour. RPS is idd een apart figuur verder. snaren breekt hij altijd en pissig wordt ie ook regelmatig. maar in haarlem had hij gelijk.

Mark E.Smith inderdaad ook zo´n mooi geval. Ik had geluk, zag m bijna drie jaar geleden in Vaals (spuugh)en hij heeft zowaar het hele repetoir gezongen. weliswaar aflezend van een A-viertje en regelmatig met de rug naar het publiek, met zorgelijk kijkende muzikanten om hem heen. De toegift werd gezongen door de roadie. had ik ook nog nooit meegemaakt.
heb me erna voortdurend afgevraagd waarom ik toch tevreden was over een concert met een bijna fossiel als zanger en wat sessiemuzikanten

Keith Caputo van Life Of Agony stond eigenlijk altijd stoned op het podium. Wat verder zijn stem of de kennis van de teksten geen kwaad deed, maar wat wel als nadeel had dat hij een beetje heen en weer stond te wiegen en dus regelmatig naast in plaats van in de microfoon zong. Echt heel storend was het nooit, wel jammer.
Bij het reünieconcert in Utrecht afgelopen jaar gaf hij zelf ook aan dat dit voor het eerst was dat ie met Life Of Agony op het podium in Nederland stond en broodnuchter was. Het feit dat ie tegenwoordig in Amsterdam woont zal daar ongetwijfeld bij geholpen hebben.

The Fall in 013, fenomenaal concert ja, opkomen en meteen het keyboard van het podium vegen. Geweldig. Tja, je weet gewoon dat je dit kunt verwachten van een band als The Fall. Ook ik heb me best vermaakt ondanks het legendarisch kort concert.

Dronken ophet podium.. let's see.. wijzelf natuurlijk..(schaam schaam) waarbij iedereen serieus op een gegeven moment elk een ander nummer aan het spelen was. A-u. Een andere band, Arab Strap op Lowlands. Ongelooflijk. Die gast had een aparte roadie om de biertjes aan te geven leek het wel! En hoe meer bier hij dronk, hoe beter hij begon te zingen. Prachtig concert.

Verder moet elke serieuse programmeur voortaan de Fun Loving Criminals en de Dandy Warhols bij de coffeshop vandaan zien te houden, kunnen we daar ook eens een fatsoenlijk concert van zien.

josh homme kon/kan er ook wel wat van, dat stoned op het podium staan. een keer in de effenaar, geen enkel contact met het publiek, keek zeer wazig, hij kwam erg autistisch over, en klapte met spastische handjes na elk nummer voor zichzelf en de band.

of karma to burn die op dynamo open air ooit totaal strak van de speed en coke wel mooi retestrak hun geniale instrumentale stonerrock speelden.

En vervolgens ging karma to burn volgens geruchten voor heroine. Ik weet het niet, hoor. Eigenlijk denk ik dat veel mensen interpreteren. Josh Homme is bijvoorbeeld vaker nuchter dan je denkt, maar gewoon een vrij spastische nerd.

Een sterk verhaal uit de hoogtijdagen van de Effenaar. Nick Cave speelt. Voor het concert legt hij nog een strak potje pool en wint. Vervolgens stapt hij het podium op met een fles sterke drank (waarschijnlijk gevuld met water) en hangt de dronken doch perfecte muzikant uit. Stak spelen en drank of drugs gaan niet samen en dat weet menig artiest. Ze spelen gewoon een spel.

Het Popes optreden op Pinkpop herinner ik me ook. De muziek kon ik goed horen, maar ik stond ver van het podium, dus had ik geen idee van wat er gaande was. Ik had ook niet in de gaten dat er überhaupt iets gaande was.

Tijdens een optreden van Mote en Wio voor de VPRO-radio (in 1996?)rookten de bassist en de drummer van Mote de één na de andere joint. Ondanks (zeker niet dankzij; zie Monique) dat staat het Mote optreden in mijn geheugen gegrift: Dankzij dat optreden beschouw ik Radio Spangle nog steeds als een van de beste Indie-songs ooit.