Filmforum

...doen toch het ergste vrezen.

Marco, Het Witte Licht in Donker Afrika... liek omg!!1

Import/Export… En waren die bejaarden wel acteurs?

Nee, dus. Wat het allemaal nog schrijnender maakt. De dame die "Oh God breng me naar mijn moeder" prevelde, maakte daar aan het eind van de draaiperiode de volgende variatie op: "Oh meneer Seidl breng me naar mijn moeder".

"Oh meneer Seidl breng me naar mijn moeder".

haha. Het lichaam is koppig en laat 'r rustig 10 jaar zo in dat bed liggen, pff.

en daar gaan weer wat productieve uurtjes. :)

Deze is trouwens echt goed...

ja dat zouden ze nou 'ns moeten doen in de die drankketen waar ze comazuipen :)

Enkele oudjes :)
http://www.angryalien.com/0504/shiningbunnies.html
http://www.angryalien.com/aa/brokebackbuns.asp
http://www.angryalien.com/1204/wonderful_lifebuns.asp

gheh echt leuk (vooral Brokeback Mountain natuurlijk, maar die is ook 't makkelijkst te parodieren)
zou nog leuker zijn als 't echte konijntjes waren ;)

A Scene at the Sea
Eerste vijf minuten zijn magistraal. Dit is Takeshi Kitano op z'n sentimenteelst met heerlijke plasticerige eighties muziek van Joe Hisaishi. (Ergens tussen Tangerine Dream en Satie) Een jongen, een loser denk je op dat moment, doet zwijgend zijn werkzaamheden als vuilnisman. Dan vindt hij een surfboard. Een nieuwe hobby is geboren. En blijkt ook dat de jongen een handicap heeft, dezelfde als zijn al even stille vriendinnetje. Wat volgt is een minimalistische sportfilm waar de jongen oefent, oefent, oefent. Hij steekt anderen ook aan in de surfmanie. Kabbeldekabbel, tot het bevreemdende einde. Een verrassende (verwarrende, onbegrijpelijke) twist. De montage van eerdere momenten die daarna volgt, is ook vreemd. Waar de hele film, ondanks de lol mensen vooral strak voor zich uit hebben gekeken, hebben ze daar de grootste lol.

There Will Be Blood
Goed zonder dat ik er nou razend enthousiast van kon worden. Is het genre (historisch epos) en m'n bekende gemopper op gigantische tijdssprongen. Met name de laatste dan, als de oliemagnaat in zijn gedroomde villa depri zit te wezen en hij bezoek krijgt van een oude vijand. De jonge priester, die (logisch maar toch jammer) piepjong is gebleven. Een deel van het probleem van de film zit in deze priester. (gespeeld door Paul Dano, de emokid uit Little Miss Sunshine en al eerder tegenover Daniel Day Lewis in het uitstekende The Ballad of Jack and Rose) Is dit nou de vijand??, dacht ik al snel. Dat kan toch niet. Een zielig christenwaanzinnigjongetje uit de middle of nowhere. Moet dat de tegenstrever worden van de vastberaden keiharde oliemagnaat Plainview. Misschien moet het iets over de kleinzerigheid van Plainview zeggen, dat ie zich door zo'n miniem tegenstandertje al maximaal voelt uitgedaagd. Een mooie zusterfilm is trouwens Matewan, zelfde Will Oldham-achtige figuren en sfeer.

Sweeney Todd
Gebakken lucht. Zelfs de vormgeving deed me niks. Het smerige Londen komt niet tot leven maar blijft graphics uit een computer. De liedjes zijn vaak wel leuk, da's al snel met van die typische musicalmelodieën, jammer dat de acteurs niet kunnen zingen. Helena Bonham Carter heeft fraaie pakjes, maar een piepstemmetje. Ook de rest weet er niet echt emotie in te leggen, ze zijn al blij dat ze de toon houden, zeg maar. Ik werd ook afgeleid door de jonge held van de film, een scheepsmaatje van Sweeney Todd die verliefd wordt op zijn dochter. Deze jongen, die trouwens wel goed zingt, leek als twee druppels water op de jonge Chris Martin. Dus in elke regenachtige/donkere scene waar de knakker richting camera loopt zat ik te grinniken met Yellow-associaties.

La Graine et le Mulet
Franse films et moi, het werkt dit jaar. Gerommel op een vervallen haven, gevoos op een rondvaartboot en een oude immigrant in een klein kamertje, die checkt of zijn vogeltje, wat gestopt is met zingen nog wel water heeft. Eerst lijkt het een allochtone goednieuwsshow vanuit cynisch Nederlands oogpunt. Waar zijn de hoofddoekjes? Er wordt niet eens Arabisch thuis gesproken. En 't mooiste, de vrouwtjes (in naveltruitjes desnoods) hebben de touwtjes compleet in handen. Langzaam sijpelen er dan (natuurlijk) toch problemen het verhaal binnen. Die overigens niet exclusief "allochtoons" zijn natuurlijk. Gedoe met eer, de eer van de familie, bedorven zonen die van smoeder alles mogen. Het wordt een familiestrijd, waar hoofdpersonage Sulmane tussenzit, hij heeft zowel de familie van zijn ex, als die van zijn nieuwe vrouw nodig. Maar tis zijn "oude" familie die de boel in 't honderd draait en de nieuwe familie probeert te redden wat er te redden valt. Met het (nu al beroemde?) einde, waar de jongste dochter in een eindeloze genante scène zelfs een dansje opvoert. (Nou, het begint genant, wordt dan sexy en dan langzaam steeds vernederender) Knappe film.

eens met Olaf hierboven trouwens die over Graine sprak dat het wat te lang was. In het 2e gedeelte had de regisseur de uitgebreide sfeertekeningen moeten loslaten, een vol voor 't drama te gaan, nu wordt dat af en toe nog onderbroken door gehannes in de keuken.

en Arnout sprak ware woorden over:
Ik had na het zien van de film een sterke overtuiging dat de broers Paul en Eli Sunday dezelfde persoon zijn.

dacht ik ook. Tot ik later zag dat het dezelfde acteur was. Die Paul leek sowieso interessanter dan Eli. Maar dit is wel een goeie theorie, dat Eli Plainview gelokt heeft uit eigen belang. Maakt 'm toch wat sterker. (Grappig genoeg heb ik deze theorie nergens anders zien staan nog, je zou een gigantische discussie op imdb verwachten, misschien toch overheen gekeken)

schiet me te binnen dat Eli z'n broer Paul tegenover z'n oude pa voor idioot uitmaakt. Oftewel, helaas de theorie gaat niet op. Had er gewoon WEL in moeten zitten, op z'n minst de mogelijke suggestie.

>>De jonge priester, die (logisch maar toch jammer) piepjong is gebleven.

Er zijn mensen die hierin het bewijs zien dat die priester helemaal niet aanwezig is in de laatste scenes: Plainview praat tegen zijn demon. Ik denk overigens dat het niet zozeer die priester persoonlijk is die Plainview haat, maar waar die man voor staat: achterover leunen op religie.

>>eindeloze genante scène zelfs een dansje opvoert. (Nou, het begint genant, wordt dan sexy en dan langzaam steeds vernederender)

Ja, zo bezien moet die scene wel een dergelijke lengte hebben wellicht...

Het smerige Londen komt niet tot leven maar blijft graphics uit een computer.

Dat is wel heel goed gedaan in The Libertine. Verder is die film heel erg een verfilmd toneelstuk waarin Johnny Depp en John Malkovich elkaar van het doek proberen af te weirdoën (wat mij betreft een plus, maar dat zal niet voor iedereen zo zijn.)

The Mourning Forest
Drama. Van heel dik hout gezaagde planken uit het rouwende bos drama wel te verstaan. Met speeldoosje op tijdens de climax. Zo een soort film. Vermijden dus. Alleen geslaagd als toeristische promotiefilm voor Japan.

Collateral
Beetje een mindere Mann, vooral door het slappe plot dat van de ene onwaarschijnlijkheid naar de andere gaat. Ik ben ook nog niet overtuigd van Jamie Foxx. Niet hier en niet in het betere Miami Vice. Tom Cruise daarentegen is in topvorm, zoals altijd als hij een klootzak mag spelen. Strak pak ook. Het gegeven van de intelligente huurmoordenaar zonder achtergrond is een persoonlijke favoriet. Oh, en het is Mann, dus Los Angeles ziet er subliem uit. Hippe nachtclubs zijn eigenlijk heel vervelende plekken, maar als je een Mann film hebt gezien, dan wil je er toch bijhoren.

Patton
Die Generaal Patton was eigenlijk gewoon gek, maar wel fascinerend gek (dit in tegenstelling tot Jake La Motta, die gewoon saai gek is, wat Raging Bull naar beneden haalt.) Hij had geluk dat het WOII was, zodat hij tussen de verkoolde lijken kon staan en zeggen "I love this." Briljante rol van George C. Scott en daarom terecht een klassieker, hoewel de tussenstukjes om de verwikkelingen in de oorlog te vertellen vaak aan de houterige kant zijn.

>>Van heel dik hout gezaagde planken uit het rouwende bos drama wel te verstaan.

Het is wat sentimenteel, maar van dik hout film gaat me echt te ver :)

Het is wat sentimenteel

WAT sentimenteel? Dat is understatement van het jaar. Speeldoosje!

De muziek deed Collateral de das om. Aan de andere kant, Cruise's "hey homeboy!" was wel erg grappig. En die wilde hond natuurlijk subliem.

Aan de andere kant, Cruise's "hey homeboy!" was wel erg grappig

Ook de referentie aan Lady Macbeth.

En die wilde hond

Coyote toch? Als ik er niet zelf geweest was had ik trouwens gedacht dat al die lege straten in metropool LA wel kunstmatig waren. Maar er loopt daar gewoon echt niemand op straat.

Coyote toch?

Natuurlijk.

Wat ik ook vervelend vond was dat de moraal van het verhaal (man kan dood gaan in de metro blabla) al van te voren wordt u-i-t-g-e-s-p-e-l-d en...verdomd...ook nog echt plaatsvindt!

avant garde. :)

ik vind Collateral geloof ik stiekem Mann's beste. Lijken van daken op auto's jeuh :)

Er zijn mensen die hierin het bewijs zien dat die priester helemaal niet aanwezig is in de laatste scenes: Plainview praat tegen zijn demon. Ik denk overigens dat het niet zozeer die priester persoonlijk is die Plainview haat, maar waar die man voor staat: achterover leunen op religie.

ah ja, dat kan ook nog. :)

Mourning Forest wil ik ondanks Martijn's waarschuwing toch nog zien, Kawase was tenslotte wel goed op dreef in Sharasojyu.

Patton lijkt eigenlijk wel 'n beetje op There Will Be Blood (hoppa waarom niet) een film die drijft op 1 meesterlijke mannelijke hoofdrol.

De muziek deed Collateral de das om.

huh? jaren zeventig miles, toch? (een klein stukje dan)

Ja, dat was even en geplaybackt door een band zonder electrische instrumenten. :/ De rest was van die verschrikkelijke slechte rock. Mann, vroeger gebruikte je Tangerine Dream voor je soundtracks.

Patton lijkt eigenlijk wel 'n beetje op There Will Be Blood (hoppa waarom niet) een film die drijft op 1 meesterlijke mannelijke hoofdrol.

In Patton is die rol ook zo goed dankzij het script. En als er een tankslag wordt gevochten, dan wordt er ook echt een tankslag gevochten. Niet één lullig tankje uit vier verschillende camerastandpunten.

ben verder niet van de oorlogsfilms maar een + van Patton vind ik dat die hele campagne ook echt ein-de-loos duurt. Met sneeuw in de Ardennen, zon in Italie en weetikveelwatwaarenzo.

Alleen geslaagd als toeristische promotiefilm voor Japan. (The Mourning Forest)

Vond je? Op de Veluwe kun je ook tot aan je middel door de varens waden...

Verder eensch met Martijn. Wat een draak van een film. Scenes van een kwartier waarin niets gebeurt, zijn op zich niets mis mee. Heb je ruim de tijd de tijd om alle mogelijke complicaties te overdenken, verstopte diepzinnigheden te bedenken en zelfs verbanden te leggen met je spaarzame kennis van Japanse metafysica (aarde/vuur/lucht/water, Confucius versus Tao, enz.). Maar als in de volgende scene telkens de meest voor de hand liggende optie wordt gekozen, begint dat behoorlijk op de zenuwen te werken. De, dramatisch bedoelde, verrassende wending halverwege (Shigeki-San springt over een droogstaand beekje. Machiko wordt helemaal gek.) bracht een zelden ondergane slappe lach teweeg die mij toch maar deed besluiten om de film uit te zitten.
Een 'hit or miss', 'either hate or love' dus, dat Mourning Forest. Benieuwd wat Ludo ervan vindt :)

Deze zomer elke woensdag het filmhuis bezocht. Heel veel aan deze draad gehad dus. Een, wat mij betreft, aanbeveling die er nog niet bijstaat:

Cordero de dios (Het lam gods) (Lucia Cédron, Argentinië, 2008)
Vervlochten verhaallijnen. Tuimelende emoties. Langzaam wordt duidelijk waarom de dochter niet alles op alles zet om haar ontvoerde vader vrij te kopen. Iedereen bleef zitten voorbij het einde. De aftiteling was bijzaak.

Nog een tip: De 2e Lantaren/Venster filmquiz. Als jullie een team vormen, haal ik het bier wel :)

Nog een tip: De 2e Lantaren/Venster filmquiz. Als jullie een team vormen, haal ik het bier wel :)

Count me in! Het Subsfilmforumteam moet toch flink kunnen scoren, dacht ik zo.

Vond je? Op de Veluwe kun je ook tot aan je middel door de varens waden...

Toch wil ik mijn laatste jaren ook wel slijten in bejaardenhuis De Koekoek, in een lommerrijke omgeving.

Shigeki-San

Shigeki-saaaaaaaaan, Shigeki-saaaaaaaaan, Shigeki-saaaaaaaaan! Dat werkte echt op je zenuwen.

Count me in!

Ik wil ook wel meedoen, maar ik ben geen superkenner.

Dat zijn dan voorlopig 3 deelnemers. Nog eentje en we hebben een team.

Afrader:
Vox Populi (Eddy Terstall, 2008) – al 1 minuut na de begintitels gaat het volledig mis. Ik haat films die met zeer veel nadruk zeggen waar ze over gaan. In deze politieke satire staat de discussie over de multiculturele samenleving centraal, een reden voor Terstall om zijn hoofdpersonage dit woord meteen in de eerste tekstregel in de mond te leggen. Daarna wordt het alleen maar minder. Al binnen vijf minuten hebben we een niet meer dan decoratief bedoelde tietenparade voorbij zien komen (Terstall denkt nog steeds dat we in 1975 leven) en wordt duidelijk dat de personages niets meer zijn dan stereotypetjes. Het camerawerk is zoals gebruikelijk lelijk en meer geschikt voor televisie dan het grote doek. Halverwege de film wordt de camera enige tijd bediend door iemand met de ziekte van Parkinson. Slechts een enkele platte grap doet een gniffel aan het publiek ontsnappen. Van enige dramatische spanning is geen moment sprake. Laat Terstall alsjeblieft de politiek in gaan.

Aanrader:
La Moustache (Emmanuel Carrère, 2005) – mysterieus en subtiel paranoiadrama over de identiteitscrisis van moderne man Marc (Vincent Lindon). Hij scheert zijn snor af waarna het lijkt alsof de aarde uit zijn lood geslagen is. Ook met actrice Emmanuelle Devos en muziek van Philip Glass.

haha De Snor, hoe komen ze erop. die Terstall is gewoon een totaal overschatte knuppel. (misschien is ie niet eens overschat, maar hij moet wel aandacht krijgen omdat er nie-mand anders in Nederland is die films maakt. ofzo.)

De kracht van Terstall vond ik dat met Rent-a-Friend en Simon er nou eindelijk eens iemand in Nederland was die een beetje middle of the road films kon maken, ipv loodzwaar drama of superplatte humor.

Ja, ik was ook even bang dat de Terstall-backlash nu definitief had ingezet :) Ik vond Hufters&hofdames en De Boekverfilming destijds frisse komedies, heel nederlands maar nog nooit in nederland gemaakt. Moest er behoorlijk om lachen.

Laat Terstall alsjeblieft de politiek in gaan.

Asjeblieft niet! Die films kan ik tenminste nog makkelijk ontwijken of op z'n minst onschuldige opsnijerij over die o zo hollandse tolerantie.

Nixon
Binnenkort komt W. uit - iedereen de discussie op Slate al gelezen? Zeker doen! - dat leek me een mooi moment om Nixon weer eens te bekijken. Dat viel toch wel tegen. Stones eigen obsessies met Kennedy en Vietnam zitten flink in de weg en Hopkins zet Nixon wel erg theatraal neer. Als één van de meest bizarre en fascinerende publieke figuren uit de twintigste eeuw verdient Nixon beter.

Dat zijn dan voorlopig 3 deelnemers. Nog eentje en we hebben een team.

Die afspraak staat, want een vierde vinden we wel.
Dus dit is één van die schaarse evenementen waarvoor Vido de hoofdstad verlaat? :)

iedereen de discussie op Slate al gelezen? Zeker doen!

nee nog niet. Zag wel een klein item op de Belg en vrouwlief en ik konden weer concluderen dat we waarschijnlijk de enige liefhebbers van Stone zijn, want konden niet wachten op die film.

Nixon is overigens zijn beste film, al was het maar omdat hij visueel erg vernieuwend is. En Vietnam hoort toch centraal te zijn? Het enige problematische vind ik eigenlijk dat Hopkins Nixon iets te sympathiek maakt...dan zie je opeens de echte Nixon weer eens en dan denk je "oh ja, die paranoïde mafkees."

Die discussie op Slate is schrikbarend...want zo geciviliseerd. Zelfs de comments. Ik val bijna van mijn stoel. :)

Link plz.

Nixon is overigens zijn beste film, al was het maar omdat hij visueel erg vernieuwend is.

Mwoah, wat dat betreft is het toch vooral een kopie van Natural Born Killers.

En Vietnam hoort toch centraal te zijn?

Volgens mij had Johnson daar al min of meer de handdoek in de ring gegooid. China is interessanter. En de Southern Strategy, waar Nixon de zuidelijke racistische Democraten achter zich weet te krijgen door het introduceren van de 'States Rights' en daarmee de Republikeinse dominantie voor de volgende decennia bepaalt komt er wel heel bekaaid vanaf.

dan zie je opeens de echte Nixon weer

Link plz.

Alsjeblieft.

Thx!

Zeer beschaafd idd, 'tis bijna verdacht. :)

Zeer beschaafd idd, 'tis bijna verdacht. :)

Precies. :) Er klopt iets niet aan.

Mwoah, wat dat betreft is het toch vooral een kopie van Natural Born Killers.

Nee, het is NBK correct toegepast (en daardoor veel sterker.)

Zag overigens net History of Violence, die toch op de Belg was. Had de film altijd genegeerd want ik zat niet zo te wachten op realistische kogelinslagen. Ik houd denk ik sowieso niet van de "realistische Cronenberg" kan ik concluderen, is toch synoniem met een getemde Cronenberg. Er zit wel iets in het idee van geweld en hoe dat in een familie doorwerkt (vandaar die wel slimme titel) en door osmose naar De Amerikaanse Droom, maar het is allemaal zo schematisch. Vooral als dat slappe zoontje van hem opeens wel de bully op school in mekaar rost (nadat paps een moordenaar blijkt te zijn). En de terugkeer naar zijn oude maffialeven is totaal nutteloos, even William Hurt als James Hetfield een kopje kleiner maken en dat was de film weer. Oh ja! En weer een film die helemaal was dichtgemetseld met irritante muziek.

Juno
Ik voel me een beetje een zeurkous, maar toch, ik vond 'm maar zozo. Tuurlijk is ie wel beter dan Knocked Up, maar als we Juno zien als komedie is Superbad veel leuker. Misschien dat Juno iets meer wil zijn.. Ik vond onze heldin maar een wijsneuzerig bitchje. En dat taaltje! (Misschien had ik daarvoor teveel hyperrealistische mompelfilms gezien) Ik zat nog 't meest te grinniken om haar pa, net de manager uit de bekende Albert Heijn-reclame. Mannen zijn sowieso losers hier of 't nou sneue muzikanten zijn of tic-tac nerds. Zelfs de stiefmoeder is goed! ;) Aangezien Juno continue Junebug wordt genoemd, zat ik aan die film te denken. Ging dat ook niet over zwangerschap? Ik geloof dat ik die me nog meer deed. Net als Thank You For Smoking (ook van Reitman) zou 't allemaal offbeat, quirky en gewaagd moeten zijn, maar het is stiekem gewoon heel hip en gelikt. (En nee het is geen sléchte film hoor)

De Brief voor de Koning
Deze is wel waardeloos. Had ik dat boek gelezen? Zou wel moeten, er zat tenslotte een landkaart in en het is natuurlijk gewoon een Lord of the Rings-verhaal met een jonge uitverkorene, een reis door bossen, waar je in een greppel moet schuilen voor ridders op paarden, en ploeteren op besneeuwde bergtoppen. Er is zelfs een ring, al wordt je daar niet onzichtbaar van. Met Nederlandse films is 't verzucht over dialogen alsof je elke keer 't wiel opnieuw uitvind. Dit keer dacht ik, het ligt misschien nog niet eens aan de tekst, maar aan 't feit dat iedereen zo'n prachtige "ik kan ook het radiojournaal presenteren"-stem heeft, met perfecte articulatie enzo. Alhoewel, "Wakker blijven... Niet slapen!" en "Blijf staan! (halve tel later) Kom!" zijn weer erg mooi. Ergens op driekwart zegt een vrouw ergens een onbelangrijk regeltje. Verrek, denk je, dat is pas de 2e vrouw die spreekt. (Na enig gepuzzel blijkt het de derde te zijn, en daar blijft het ook bij, tezamen hooguit 10 regels tekst) Echte mannenfilm dus ;) Tolkien zou wederom tevreden zijn.

Un Baiser S'Il Vous Plait
Nou ja, niet alle Franse films zijn raak natuurlijk. Dit is een luchtige, onderhoudende raamvertelling. Beetje als Woody Allen in zijn recentere mindere werk. (Melinda & Melinda) Een vrouw vraagt de weg aan een man, ze raken aan de praat, het vonkt, de man wil haar kussen, maar ze weigert. Niet omdat ze niet wil, nee, om een verhaal. Wat ze vervolgens verteld. In dat verhaal vraagt "Kaka" (de voetballer) aan zijn beste vriendin "Anniko van Santen (presentrarice) om een "mercy fuck", omdat ie al zolang droog staat. Waarom geen hoer geprobeerd, repliceert ze terecht. Nee, die kussen niet. (Volgens mij niet waar, als je maar dokt) Hoe dan ook, van die ene mercy fuck komt natuurlijk meer, waarna zelfs een stewardess en een Schubert-biografie worden ingezet om aan de ontstane situatie te ontsnappen. Jammer trouwens dat niet de hele klassieke soundtrack uit Schubert bestaat, dat zou passend zijn geweest. Aan 't eind zit dan vanzelfsprekend nog de voor de hand liggende twist in 't "oorspronkelijke" verhaal.

RE: de filmquiz

Dat zijn dan voorlopig 3 deelnemers. Nog eentje en we hebben een team.
Die afspraak staat, want een vierde vinden we wel.

Zijn we ondertussen al aangemeld of moet iemand van ons dat nog doen? Hoe eerder hoe beter, natuurlijk.

Die filmquiz, is dat 10 november in rotterdam?

Yep, doe je ook mee? Zonder jou en Ludo is het Subsfilmforumteam niet compleet natuurlijk.
Ik heb ons aangemeld en een vierde man gecharterd. Een team mag bestaan uit '4 à 5'... Als Ludo ook nog acte de présence geeft, doe ik graag een stapje terug!

Ik heb ons aangemeld en een vierde man gecharterd.

Thanx! Met Olaf en Ludo erbij zijn we onoverwinnelijk, behalve als de nadruk komt te liggen op Bollywood. 10 november staat genoteerd. Tegen die tijd spreken we wel wat af.

Ik ben De Vierde Man? ...om alvast maar in filmtitels te gaan communiceren... Leuk!

ik pas. in popquizen haal ik ook altijd de Beatles met de Mamas & The Papas door elkaar. Nee zonder gekheid, het moet wel een beetje om de hoek zijn wil ik mij er vertonen. (helaas!)

Met Ludo als mascotte en Vido, Olaf, Martijn, mijzelf en John als vijfde man zullen we geen slecht figuur slaan. Als het goed is hebben jullie een mail ontvangen met additionele info en een milde tempering van de verwachtingen ('onoverwinnelijk' :)

Fanny och Alexander (Ingmar Bergman, Zweden, 1982)
De glorieuze overwinning van weelderig over sober. De theaterfamilie Ekdahl baadt in barokke weldadigheid: bonte interieurs, wollige taal, overdadige banketten, rubensvrouwen, lichte zeden. Het leven van Fanny en Alexander gaat op zijn kop als hun moeder, weduwe Emilie, trouwt met de Lutherse bisschop Edvard. 'Dit huis is al sinds mijn voorvader het in 1500 bouwde sober en dat houden we zo.' Toeval, mystiek, een slimme Jood en de geest van Hugo de Groot brengen redding.