ik vind die jaga jazzist plaat heel erg goed. heeft bij mij een erg moeizame start gehad, wegens futloos, gezapig en saai, maar potdomme als ik ooit de term groeiplaat moet gebruiken is het hier wel. ontzettend rijk geluid, veel leuke details, geweldige instrumentenbeheersing, en vooral prachtige melodieën; die lars horntveth heeft een geweldig gevoel voor melodie. de plaat kent een wat bescheiden aandoende mix - hij knalt bepaald niet uit je speakers - maar die gelaagdheid heeft dat ook niet nodig. drummer en hyperactief boegbeeld martin horntveth lijkt ook wat meer de rem gevonden te hebben, maar de duivel zit in de details, dus de wisselwerking tussen los drumwerk en elektronische ritmes is heerlijk, zeker in de ongemerkt oneven maten. de jazz is ver weg, maar zappa, tortoise en iets elektronisch ergens tussen aphex twin en photek zorgen samen voor een machtig album. en die steve reich invloeden zijn er maar op één nummer en dan ook nog erg mooi geïntegreerd in het jaga-geluid.
― bas, Wednesday, 3 March 2010 14:39 (fourteen years ago) link