Filmforum

Romantiseren andere maffiafilms het maffiabestaan?
Zeker niet allemaal, maar hoeveel jochies liepen/lopen niet graag met een T-shirt van Scarface rond omdat ze Tony Montana zo’n stoere gast vinden, ook al gaat-ie aan het eind van de film hartstikke dood.

of die prachtige Aziatische film Bin-jip.

Scarface ook de favoriete film van Arnon Grunberg (zegt ie deze week in Vrij Nederland)

LOL@ludo: die vijfendertig beschilderde kevers kende ik nog niet, is dit een voorbeeld uit het echte leven?
nah i just made that up. maarrr ik herinner me wel een film waar dode insecten op het celluloid waren geplakt, en dan was er een fluoriserend goedje overheen gegooid, gaf bizarre effecten (niet dat ik die ooit gezien heb, ik las 't in een filmbijbeltje) (helaas weet ik de titel zo niet meer uit mijn hoofd, zal nog 'ns kijken, tegenwoordig staat alles op YouTube dus wie weet dat ook wel)

nou dat was makkelijk "insecten op celluloid geplakt avant-garde" googlen :)

Mothlight (1963) van Stan Brakhage:

Romantiseren andere maffiafilms het maffiabestaan?

Dat was toch waar Coppola van werd beschuldigd ten tijde van The Godfather? En daar zat ook wel wat in, al was het al met al vrij ambivalent (als je alleen al kijkt hoe twee broers eindigen). Sindsdien zit die romantisering er wel vaak in, zie Goodfellas, toch eigenlijk vervelende lui maar een lange tijd in die film gezellige types die het voor elkaar hebben en doen waar ze zin in hebben.

Ach, sinds ik gastjes op tv zag vertellen hoe prachtig ze de overval op de Koreanen in Menace To Society zo mooi vinden. Een film die ik, net als veel mafia films, erg deprimerend vind, vrees ik dat er altijd wel mensen zijn die er romantiek in zien en Tony Montana (zo heet ie toch?) een held vinden.

Ik wordt vaak doodmoe van dat eergevoel, die noodzakelijkheid tot coolheid en dat constante 'watch your back' gevoel vind ik helemaal weinig benijdenswaardig.

Maar 'de mens achter de gangsterbaas' boeit me nog minder, nooit naar Sopranos gekeken dus. Doe mij dan maar gewoon een karikatuur en om eerlijk te zijn kan ik het soms wél waarderen dat mensen het spelletje niet meespelen (volgens mij is voor iemand als Ice Cube die hele gangsta pose een symbool daarvan). Ik heb uiteindelijk wel meer met mensen die gebukt gaan onder echt onderdrukkende regimes (of kleingeestige dorpsmentaliteit) en zich verzetten, dan met mensen die over lijken gaan voor een dikke auto en vette crib. Anyway, ik snap toch ook wel een beetje waarom mafiosi een bepaalde romantiek in zich hebben.

Oh, had ff gemist wat Jaïr al getikt had, aleen aangehaakt op Omar, dus idd: Tony Montana. :)

Selfmade, daar moet je dan bewondering voor hebben.

Ik denk eigenlijk dat het verdomd moeilijk is om een maffiafilm te maken die niet romantiserend is, omdat sommige mensen toch alleen maar het coole geweld zien. In zekere zin is Goodfellas helemaal niet romantiserend. Kijk hoe Liotta eindigt: als zeurende huisvader in een rijtjeshuis.

Persoonlijk vind ik het gegeven van Sopranos tamelijk briljant: Maffioso op de couch. Die eerste paar afleveringen waren een verademing.

stukje over Quiz Show op de voorpagina. zou me verbazen als dat niet de beste tip van die David Gilmour blijkt te zijn. goeie ensemble-film.

(http://www.subjectivisten.nl/de_subjectivisten/2009/04/quiz-show.html#more)

Persoonlijk vind ik het gegeven van Sopranos tamelijk briljant: Maffioso op de couch. Die eerste paar afleveringen waren een verademing.

Dat was nu net de reden waarom ik aanvankelijk twijfelde of ik de serie wel wilde gaan volgen.
Dit gegeven was al goed uitgewerkt in de film "Analyze this" met de Niro.

The Dead Zone
Heel anders dan ik gedurende de film begon te vermoeden. Minder spannend ook (en wat rommelig) Christopher Walken, de ultieme kandidaat voor "men who look like old lesbian", zijn haar zit fantastisch, ergens lijkt 't wel een Siberische bontmuts, speelt een leraar die een auto-ongeluk krijgt, 5 jaar in coma ligt, wakker wordt en dan hoort dat gedurende die tijd er in z'n stadje gemoord werd. Bovendien krijgt hij creepy paranormale visioenen. Lijkt me duidelijk: hij heeft de moorden gepleegd en gaat daar in de vorm van een soort whodunnit aan de hand van visioenen-hints achter komen. Nope. Hij is onschuldig, helpt 't wel op te lossen en verkast dan. Krijg je 2 nieuwe subplots een rond een wat autistisch jongetje en een rond een megalomane senaatskandidaat, met geweldig veel plezier gespeeld door Martin Sheen. (net Emilio Estevez, geen toeval) De senator in spe is trouwens van een third party: hoe laf! Moet ook wel, want hij is in en in slecht, wat onze psychic natuurlijk doorkrijgt. Wel een slim einde, maar geen sterke film.

Quiz Show
Zie voorpagina.

Jungle Fever
Over pamflettistische films gesproken. Spike Lee kan er ook altijd wat van. Het te lange Jungle Fever gaat over interracial relationships en hoe de omgeving daartegenaan staat. (Niet positief dus) Wat schematisch worden de Italiaanse macho-arbeidersklasse en de Afro-American community tegenover elkaar gezet. Wesley Snipes maakt 'n slippertje met z'n blanke secretaresse op 't kantoor. Tot woede van zijn vrouw. Die extra kwaad is omdat het een blanke is. Huh, da's vreemd. Ze is zelf toch ook blank? Nee, enkel "extreem licht", maar 1 druppel zwart bloed is al genoeg voor beide partijen om ze respectelijk te omarmen of af te stoten. Leukste scenes van Jungle Fever zitten in een kioskje, waar John Turturro werkt, constant discussierend met z'n werkloze matties, waaronder z'n veel onbekendere broer Nicholas Turturro, in een stereotype dat we hier als Mocro-straatschoffie zouden zien. Jungle Fever is ook beroemd door de rol van Samuel L. Jackson als junk. Je kunt je afvragen of dat goed geacteerd is, aangezien hij zelf ook net uit rehab kwam. Aangrijpend is 't wel. De man bedelt bij de hele familie om geld, en doet af en toe een even olijk als schrijnend dansje, omdat zijn ouwe moeke dat 'n keer zo leuk vond.

Who Framed Roger Rabbit?
Heeft toch net effe te weinig hahaha-grappen, een sprankeltje meer fantasie had ook gemogen. Misschien had de film zich wat meer rust moeten gunnen. De magie komt eigenlijk pas als detective Bob Hoskins Toon Town in gaat en zijn cartoongun meeneemt met levende kogels, die dolblij zijn 'm weer te zien. Verder is het natuurlijk, nou ja, vermoeiend cartoonesk, gehak en gesmijt in een best geinige film noir parodie, inclusief mogelijke femme fatale. Jessica Rabbit, helaas geen konijn. Tuurlijk, het gegeven dat toons gewoon onverwoestbare acteurs zijn die op de set rondlopen is leuk maar eigenlijk zijn ze 'n beetje te ongedurig en stupide voor een goeie samenwerking/interactie! :)

een van de leukere scenes in Who Framed RR is trouwens ook weer in Toon Town met Mickey Mouse en Bugs Bunny. Met name van die laatste had de film meer kunnen gebruiken. Maar het is Disney he. ik denk dat Warner Bros met haar figuurtjes meer met 't materiaal had gedaan.

Elephant
Alledaagse beslommeringen... op het saaie af. Tot die ontknoping, die op een maagomdraaiende manier zich binnen diezelfde alledaagsheid lijkt te voltrekken.

King Arthur
Een vreselijke load of crap.

Dennis P.
Spiderman 2
Allebei enigszins verstoord door moralistische open deuren, maar toch best vermakelijk.

Heaven's Gates
Leipe mocro's in Casablanca, maar wel overschaduwd door te veel stijl. Irritante handheld cameravoering inclusief vage perspectieven. Nog een lading effectfilters en het lijkt een videoclip waardoor er een afstand onstaat waardoor het persoonlijk drama niet beklijft.

En Venus In Furs (die prachtige van Jess Franco) en The Super Inframan (Shaw Bros op z'n idiootst) herbekeken.

http://buchinsky.zip.net/images/venus_in_furs.jpg

Prachtige film inderdaad. Mooi spel van Klaus Kinski ook. Heb je de dvd in huis?

Yep, de recente uitgave die erg netjes is overgezet volgens mij. Net iets minder spetterend dan de recente Sie tötete in Ekstase, maar toch prima.

Nu nog Eugenie '71, want die is momenteel niet te krijgen, dan heb ik alle noodzakelijke Franco's wel in huis volgens mij.

Ik benadrukte trouwens dat het de Franco film was omdat ik 'Venus in Furs' had aangeraden aan iemand die zei op een gegeven moment dat het een mooie zwart/wit film was... ik zeg: zwart/wit, wtf!!?1 Blijkt dus dat er een andere film met die titel is, uit 1995, een Nederlandse nog wel.

Heeft toch net effe te weinig hahaha-grappen, een sprankeltje meer fantasie had ook gemogen.

Toen ik voor mijn werk in LA was kwam ik erachter dat een deel van het plot - dat van die stromanbedrijven die het OV opkopen om het ten gronde te richten - echt is gebeurd. GM en Ford hebben al het openbaar vervoer in LA opgekocht en vervolgens afgeschaft.

De Franco film heet Paroxismus, ja. Heb je die Nederlandse 'Vurs' ook nog gezien? Is het wat? :)

Nee, niet gezien. M'n e-pal zei 'mooie cinematografie'.

Toen ik voor mijn werk in LA was kwam ik erachter dat een deel van het plot - dat van die stromanbedrijven die het OV opkopen om het ten gronde te richten - echt is gebeurd. GM en Ford hebben al het openbaar vervoer in LA opgekocht en vervolgens afgeschaft.

las ik ook op imdb. bizar wel.
(in een van de leukere momentjes, helemaal in 't begin) rijdt de louche detective met wat straatschoffies achterop de tram mee.

@ Martijn B: King Arthur vond ik hoogst vermakelijk. Ze nemen een loopje met de mythe en de 'historische feiten'. Guinevere was plots een boogschietende en bevallige corpsepainted pict. Arthur viel ook door de wreedheden van de christenen nog eens van zijn geloof. Wat wil je nog meer. Verder kon ik me leuk ergeren aan de recensie in de VPRO-gids, waarin getwijfeld werd aan het vrijheidsstreven van die vroege middeleeuwers, late klassieketijders onder Romeinse bezetting.

Nog leuker was Serenity, de film gebasseerd op tv-serie Firefly. Een film over Spacecowboys met prachtig slayerwerk. Ik weet wel welke dvdbox binnenkort aangeschaft wordt.

Tussen het vele pulpfilms kijken door zag ik The good, the bad and the ugly in het Filmmuseum. Wat een fantastische muziek, prachtig camerawerk en verhaallijn. Je kan lezen in deze film wat je wilt, maar ik zag een anti-oorlogsfilm. Zijn er nog meer westerns die zich afspelen tijdens de nutteloze, bloederige Amerikaanse burgeroorlog?

Zijn er nog meer westerns die zich afspelen tijdens de nutteloze, bloederige Amerikaanse burgeroorlog?

nu je 't zegt, da's eigenlijk wel tof ja. (en ik ken er geen)

Ja, ja, zo goed als The Good, The Bad & The Ugly wordt het natuurlijk nooit maar ik kan me in ieder geval vagelijk Major Dundee (1965) van pre-bloedballet Peckinpah herinneren. Voor de rest worden mijn herinneringen heel erg vervormd door allerhande Lucky Lukes, Blauwbloezen en North & South. :)

Nou, ik vond wel dat het erg naar de Freedom™ praatjes uit het witte huis riekte. Keira was niet vervelend om te zien, maar ze stond er frisjes bij op dat ijs... en even daarna in het dorp is het ineens behoorlijk opgeklaard.. om dan snel weer betrekken voor de grote strijd... waar ze zich gekleed in een paar leren veters zonder omhaal in begeeft.. en d'r weer uit! (De strijd, niet de veters). En wat dies meer zij.

Verder denk ik dat het plaatsen in een historisch accurate context (haha) van de Arthur legende net zo onzinnig is als creationisme.

er was gisteren een andere Arthur-film op tv, waarin computernerd Whoopi Goldberg (jawel!) zichzelf per ongeluk naar de tijd van Arthur verscheept. ik vond die samenvatting al zo mooi dat ik maar niet gekeken heb ;)

Haha, dat kan alleen nog maar tegenvallen. :)

The Dead Zone is toch een van de beste Stephen King-verfilmingen. Het gaat overigens niet om subplots, maar om een film die is opgesplitst in drie episoden.

The Super Inframan – zo slecht dat het weer leuk wordt. Ik heb overigens meer gelachen tijdens The Mighty Peking Man (met de prachtige Chinese titel Xing Xing Wang).

Dennis P. - heb ik niet durven zien, omdat ik acteur Edo Brunner zo afschuwelijk vond in Enigma van Paul Ruven.

King Arthur - Een vreselijke load of crap. Hear! Hear! Zelfs niet te pruimen in de extended cut.

Nog meer load of crap: The Boat That Rocked.

Mighty Peking Man is ook geweldig, en zoals vermeld op Cultuurschok: Evelyn Kraft’s vrouwelijke versie van Tarzan is pure eye candy en de vleesgeworden garantie dat elke mannelijke kijker de film netjes afkijkt, ongeacht de kwaliteit van het verhaal en de special effects.

The Dead Zone is toch een van de beste Stephen King-verfilmingen. Het gaat overigens niet om subplots, maar om een film die is opgesplitst in drie episoden.

wat betreft die episoden heb je gelijk (al vind ik dus dat ze alledrie matig uit de verf komen, ik denk dat de 1e me in principe nog 't meest interesseerde)
maar een van de betere Kings hmm. http://en.wikipedia.org/wiki/Media_based_on_Stephen_King_works eens zien. er zijn er veel natuurlijk, alhoewel ik er maar een paar heb gezien, zou ik Apt Pupil, Stand By Me, Shining en The Green Mile allemaal boven deze ranken. (blijft over Shawshank Redemption, die wel onderhoudend is, maar ook wel erg afgesleten)

Wat betreft geslaagde verfilming van Stephen King ga ik voor deze vier: (1) The Shining (ook al haat King deze verfilming), (2) Carrie, (3) Misery en (4) The Dead Zone. Ik heb overigens lang niet alle Kings gezien, zelfs niet Stand By Me en The Green Mile.

zeg iets over Misery die ken ik niet. is dat horror?

is dat horror?

Laten we zeggen dat hij niet zo bloedig is maar wel erg naar. Vido's top-4 klopt als een bus. Stand By Me is trwns ook wel vermakelijk maar gewoon een leuke jongensfilm. Je hebt naar het schijnt ook een King-goedgekeurde remake van The Shining, niet gezien natuurlijk. :)

Misery is na Spinal Tap waarschijnlijk de beste film van Rob Reiner (ook verantwoordelijk voor Stand By Me), met James Caan in de rol van beroemde schrijver en Kathy Bates als zijn grootste fan. Het scenario is van Oscarwinnaar William Goldman (Butch Cassidy and the Sundance Kid, All The President's Men). Misery is meer thriller dan horror. Gaat dat zien. Vanavond nog :-)

een King-goedgekeurde remake van The Shining - uitgebracht als miniserie op tv. Heb ik natuurlijk niet gezien ;-)

oh Misery klinkt wel goed. vanavond is zu schnell, alhoewel het ook makkelijk zou kunnen met de moderne techniek, maar binnenkort gaat makkelijk lukken ;)

laatst had ik op een avond geen film klaar staan. ik dacht, wtf & met 3 klikken en 15 minuten wachten had ik Get Shorty binnen, kweenie, het heeft ook wat treurigs.

dit is niet de plek, maar toch sort of related met de versnelling van het internet, ik krijg tegenwoordig op Soulseek steeds vaker alleen maar 320 kbps alba te pakken. alsof je het verschil tussen 192 en 320 hoort op computerspeakers.

@ Martijn: die opmerking van je over freedom als trademark uit de koker van het witte huis snijdt hout. Volgens mij ergeren we ons aan hetzelfde. Waar mij het omgaat is dat soms net wordt gedaan alsof vrijheid een heel recent begrip is (uit de koker van het westerse democratie).

Nou, dat denk ik dan wel weer een beetje. Tenminste, ik denk dat de invulling van 'vrijheid' nogal kan verschillen en dat het bepaald geen universeel begrip is.

En, to top it off, zat er ook wel een beetje in die vrijheid door de Britten zal beschermd en verspreid...

…in dat die vrijheid … zal worden beschermd …

vanavond Der Freie Wille op Arte. de VPRO-gids zegt in de samenvatting over de vrouw waarmee de verkrachter een relatie krijgt dat ze misbruikt is. (niet door hem, maar toch) ik had 't niet gemerkt.

Arte is weer van de kabel gehaald hier. Moet je maar digitaal gaan, een dure decodert kopen en een extra pakket aanschaffen met Arte, Cultura en de Playboy Channel.

het heeft er hier nooit op gezeten. maar goed, ze zenden ook geen voetbal uit dus ach ;)

The Wrestler
Had veel meer ingezeten, bleef nu het gevoel houden dat 't op 2 gedachten hinkte. Moest 't een echte Hollywood-sportfilm worden, een film ook met een duidelijk verhaal, of toch meer die arthouse-sfeer waarin we gewoon 't saaie dagelijkse treurige leven van een verlopen worstelaar zien. Dat laatste had het best van mij mogen wezen. In plaats van fragmentjes hem minutenlang zien babbelen met de klanten in de supermarkt, of rondlummelen rond z'n trailer, beetje dollend met de jonge gastjes die daar rondhangen. (Een van de leukste momenten is als de worstelaar met zo'n gastje een potje gaat zitten nintendo-en, hebben ze duidelijk al heeeel vaak gedaan, jongetje interesseert die 8-bit shit allang niet meer, zelfs niet als curiositeit)
Mickey Rourke en Marisa Tomei zijn een goed duo, Tomei acteert beter dan Rourke, maar die laatste ziet er dan weer "fantastisch" uit. Mooi detail vond ik hoe Tomei als stripdanseres er in de club nog prima uit ziet (al nadert ze ook 't einde van die carriere) maar buiten in "gewoon" licht zie je dat pas echt. Het zij-verhaaltje tussen dochter en worstelaar is vreselijk, Evan Rachel Wood is ook niet al te sterk in die rol, maar die schiet dan ook alle kanten op. De worstelwedstrijden zijn wel fantastisch, met nietmachines en al, ik begon 't wel wreed te vinden (op een positieve catharsis-manier) Het moet ook wel cool zijn om als gewone Afro-American cardealer in de worstelring een Iraanse schurk te spelen. Lekker met die vlag zwaaien en iemand op zijn kop timmeren (bij voorkeur de "referee") En oh ja, het eind is wel een mooie twist voor een sportfilm. (Tegelijkertijd precies volgens de formule, maar toch net anders)

The Lusty Men
Heeft wel overeenkomsten met The Wrestler, hier is 't een rodeo-rijder die eigenlijk niet anders kan en dan te oud en te lang nog doorgaat. Tweede film in korte tijd over rodeo (na dat Steve McQueen vehikel van Peckinpah), ik geloof 't wel een beetje met dat spektakel. Steeds ook dat uitgelaten marching band muziekje als er weer een bull of paard + rijder de ring in wordt gejaagd. De rodeo-rijder van dienst is hier Robert Mitchum, iets minder geloofwaardig als McQueen, maar wel een fascinerendere acteur. Hij gaat terug naar z'n geboortegrond, ontmoet daar een echtpaar waarvan de man ook van rodeo droomt en met z'n allen beginnen ze 't circuit af te struinen. Tot ongenoegen van de vrouw, (die weer door velen begeerd wordt) (In een van de "lusty" scenes dwingt Mitchum haar te gaan douchen terwijl hij in de piepkleine caravan blijft zitten, waarna ie daarna nog een andere man d'r douchecabine in stuurt.)

Lacombe Lucien
Louis Malle over de Tweede Wereldoorlog, slecht kan 't in elk geval niet worden. Slecht in kwalitatieve zin dan, want dit keer houdt ie zich op bij de collabo's. Soms per toeval want de wat oenig, thuis ongewenste boerenjongen Lucien Lacombe verruilt het verzorgingstehuis waar ie tussen de continu prevelende oudjes (hee) werkt voor de Duitse politie, maar pas nadat ie is afgewezen door 't verzet. Lucien maakt 't allemaal niks uit en vind 't maar wat stoer, vooral de pistolen en 't geweld dan. (Door de film heen loopt op een spoor van dierengeweld, ooit de kop van een kip met 3 vlakke klappen van een hand onthoofd zien worden) De oorlog is al 'n tijdje aan de gang, eigenlijk hebben de collabo's er aan 't begin van de film al niet zoveel zin meer in, een van hen perst wat joden af die verscholen in een apartementje zitten. Lucien gaat mee en hij dringt zich op aan zowel pa als diens schone dochter. Lucien drinkt zichzelf moed in en 't meisje is door jarenlange opsluiting ook zo gedesillusioneerd dat ze wel op z'n avances ingaat. (Ze heeft ook niet echt een keuze natuurlijk) Dit meandert allemaal door, want Malle neemt hier 130 minuten de tijd. Is niet erg, al valt het einde na een pittoreske 'alles lijkt goed te komen'-sequentie dan toch ineens plotseling.

"In het programma Un Certain Regard, de prestigieuze competitie voor de wat meer innovatieve film, is voor het eerst in bijna tien jaar ook het werk van een Nederlandse regisseur geselecteerd: Wit Licht van Jean van de Velde."

"Carice van Houten en Barry Atsma spelen de hoofdrollen in de speelfilm Komt een Vrouw bij de Dokter. Dat maakte regisseur Reinout Oerlemans donderdag bekend."

Regisseur Oerlemans?!? Jongens, wat gebeurt hier allemaal, wat heb ik gemist?

(Leuke recensies, Ludo!)

Regisseur Oerlemans?!? Jongens, wat gebeurt hier allemaal, wat heb ik gemist?

lol, die man denkt dat ie alles kan. toch it's a long way vanaf Arnie, zit me nou wel af te vragen of ie misschien niet gewoon uit een heel rijk geslacht stamt en dat ie zich overal ingekocht heeft met pa's centjes ofzo. (maar te lui om 't op Wikipedia op te zoeken)

"In het programma Un Certain Regard, de prestigieuze competitie voor de wat meer innovatieve film, is voor het eerst in bijna tien jaar ook het werk van een Nederlandse regisseur geselecteerd: Wit Licht van Jean van de Velde."

eigenlijk nog grotere LOL natuurlijk. (verlate 1 april)

ook Cannes (op ILX een voorspel-poll) wie wint de Palm, dit zijn kennelijk de kandidaten:
"Bright Star," Australia-U.K.-France, Jane Campion
"Spring Fever," China-France, Lou Ye
"Antichrist," Denmark-Sweden-France-Italy, Lars von Trier
"Enter the Void," France, Gaspar Noe
"Face," France-Taiwan-Netherlands-Belgium, Tsai Ming-liang
"Les herbes folles," France-Italy, Alain Resnais
"In the Beginning," France, Xavier Giannoli
"A Prophet," France, Jacques Audiard
"The White Ribbon," Germany-Austria-France, Michael Haneke
"Vengeance," Hong Kong-France-U.S., Johnnie To
"The Time That Remains," Israel-France-Belgium-Italy, Elia Suleiman
"Vincere," Italy-France, Marco Bellocchio
"Kinatay," Philippines, Brillante Mendoza
"Thirst," South Korea-U.S., Park Chan-wook
"Broken Embraces," Spain, Pedro Almodovar
"Map of the Sounds of Tokyo," Spain, Isabel Coixet
"Fish Tank," U.K.-Netherlands, Andrea Arnold
"Looking for Eric," U.K.-France-Belgium-Italy, Ken Loach
"Inglourious Basterds," U.S., Quentin Tarantino
"Taking Woodstock," U.S., Ang Lee

(wat me vooral opvalt is dat er dus 2 "Netherlands" staat, kennelijk heeft Nederland zelf geen filmmakers-cultuur, maar wel zakken met geld staan? zoiets zou je eerder in Luxemburg verwachten)

Iemand hier theatergroep bambie wel eens gezien? Kom net van een reprise van Bambie 12 in Frascati. De plot vond ik niet heel boeiend, steeds als het verhaal voor even in de rails schoot werd het meteen traag en larmoyant. Maar de grandioze ontsporingen zijn des te aangrijpender. Er zit 1 meedogenloze, gruwelrijke, stampvoetende, leisure yourself to death nazi mars in die ik niet meer vergeten zal. Dit is nu theater dat film werkelijk weet te overtreffen in zeggingskracht. Bij thuiskomst kwam ik erachter dat Alex D'Electrique voor de regie van Bambie 12 tekende, dat verklaart wel een en ander. Dringende tip voor liefhebbers van de redeneertrant van A Clockwork Orange! En die mars blijft maar doorstampen in het hoofd...

"Antichrist," Denmark-Sweden-France-Italy, Lars von Trier
"Enter the Void," France, Gaspar Noe

Dat wordt vast een potje zorgeloos feel good vermaak daar in Cannes. Maar wel goed te zien dat Von Trier weer aan het werk is.

The Big Heat
Alweer een prima noir van Fritz Lang. (Het lichtvoetige Scarlet Street was ook al leuk) Deze is juist duister. Een van de eerste films waarin een man zo'n typisch actiefilm-wraakmissie begint. De ex-agent doet dat overigens uitgekiend en hoeft zijn wapen nauwelijks te gebruiken. Hij gaat achter de veroorzakers van een van de bruutste plotwendingen in film noir history aan. Tuurlijk, er vallen altijd dooien, maar dit is een ware Joegoslavische afrekening. Hij mag dan zelf agent zijn, op de kit hoeft ie niet te rekenen, want die is door een door corrupt. Een van de minpuntjes tegen 't einde is dat ook de foute agenten nog een "goede" rol spelen. Terwijl ze even daarvoor nog met de schurken gezellig hebben zien kaarten. Verder bevat de film alles wat film noir nodig heeft: mooie foute vrouwen en sleazy dikke barmannetjes.

Misery
Ja, dat is wat ik van een Stephen King-film verwacht. 1 simpel doch goed idee, uitgesmeerd tot een spannende film. (Je zou denken dat 't op een kort verhaal was gebaseerd, maar King wist er een roman uit te peuren) Een schrijver crasht in een sneeuwstorm en valt in handen van een obsessieve fan. (Altijd lekker die paranoia-angst van beroemdheden voor fans) Mooi voorbeeld van de uitrekking van het materiaal is dat de schrijver net een nieuw boek af heeft, ongepubliceerd, dat niet in de smaak valt van de fan, maar daar gaat 't niet eens echt om, het gaat om zijn bouquet-reeks Misery waarvan net het nieuwe deel verschijnt. Waarin het hoofdpersonage sterft. DAT MAG NIET! (Wat ik bedoel, hij had ook gewoon dat tweede boek net af kunnen hebben, nou ja nu zijn er allerlei omtrekkende bewegingen die leuk zijn hoor) Erg leuk in Misery is het politieduo van het dorpje waarin dit alles zich afspeelt. Een komisch bejaard stel recht uit een Coen-bros-film. Het politie-onderzoek zelf is (met name van de hogere politie dan) betrekkelijk waardeloos. Bovendien krijgt onze obsessieve fan ook nog Lucia de B.-misdaden uit 't verleden mee. Wat in zo'n dorp natuurlijk algemeen bekend is en meteen (en niet na maanden) een belletje bij de inwoners dan wel agenten had moeten doen rinkelen)

Wolke Neun
De bejaardenversie van 9 Songs? Hence de title. Lijkt er in 't begin wel op. 60+vrouw, kledingversteller, brengt een broek naar een man, die haar meteen op 't tapijt gooit voor een goed potje seks. Vrouw gaat door, komt bij 't volgende oude mannetje en 't gaat weer van hop. Dat is nog eens service van de kleermaakster. Zou een veel leukere film hebben opgeleverd. Helaas, de tweede blijkt haar man en de 1e haar minnaar. Volgt meer seks, maar na drie kwartier krijgt de vrouw toch 'n schuldgevoel, biecht op, ruzie en ellende. En de bekende arthouse-gewelddadige uitbarsting-wending aan 't end. (Buiten beeld) Naturel geacteerd allemaal en best treurigstemmend, het dilemma om nou na 30 jaar huwelijk nog aan zoiets te beginnen komt er wel goed uit.

Ulzana's Raid
Degelijke western vol indianen-haat. Dat zijn de beste (nou ja meest interessante) en vast ook de meest realistische. Dacht eerst effe dat ie zelfs in de Amerikaanse Burgeroorlog speelde! Maar nee, tis eind 19e eeuw, het leger vecht "gewoon" nog tegen Indiaanse guerilla-strijders, die boerderijen in de hens zetten en andere stoute dingen doen. In 't begin was ik niet scherp, de opperindiaanschurk Uzana wordt uit een legerkamp bevrijd OF hij jat met z'n gang een hoop paarden. Misschien allebei. Hoe dan ook moet 'n jong naief legerbroekie erachteraan met 'n posse, waarin de belangrijkste figuur Burt Lancaster is als indianen-kenner en ouwe rot. Ze volgen de indianen die 'n spoor van ellende achterlaten (verkrachte vrouwen enzo) en ons jong broekie wordt met de mijl racistischer. (Terwijl ie nog zo positief Christelijk gestemd op weg was gegaan) Ulzana's Raid is bepaald geen epos, het is meer een moment-opname, een cruciale rol is weggelegd voor een indiaan in de posse. Zou ie een dubbele agenda hebben? Of is ie de enige die ze kan redden? (Aan de namen te zien werden alle indianen trouwens gespeeld door latino's. Tsja)

Goed om te lezen dat je Misery geslaagd vond, Ludo. De grappige bejaarde sheriff is overigens voormalige stuntman Richard Farnsworth (1920-2000), ook bekend van zijn allerlaatste rol als de man op de tractor in The Straight Story van David Lynch.

Het gezin en de familie zijn de hoekstenen van het filmverhaal. In de vermakelijke animatiefilm Monsters Vs. Aliens (Rob Letterman & Conrad Vernon, 2009) is een tot reuzin uitgegroeide jonge vrouw genoodzaakt haar echte familie tijdelijk in te ruilen voor een surrogaatfamilie; in het schattige Ricky (Francois Ozon, 2009) blijkt dat voor het behoud van een gezond gezin kippenboutjes en arbeid in een chemische fabriek een funeste combinatie is; in het vervelende Mammoth (Lukas Moodysson, 2009) maken een verpleegstermoeder en een games producerende vader onverstandige keuzes waardoor ze zich ongelukkiger voelen dan eigenlijk nodig is; in het redelijk geslaagde Birdwatchers (Marco Bechis, 2008) proberen indianenfamilies hun geboortegrond terug te winnen van de plaatselijke landeigenaren door de geesten gunstig te stemmen, terwijl ondertussen het moderne materialisme lokt; in het oogstrelende, maar deprimerende Delta (Kornél Mundruczó, 2008) wordt de verboden genegenheid tussen een zus en haar teruggekeerde broer met argusogen gadegeslagen door het achterlijke achterland ergens diep in de Hongaarse bieschbos – het vers druipende varkensbloed tijdens de omhelzing van zus en broer in de openingsscène zegt alles over hun lot en aan het slot is mijn laatste beetje geloof in de mensheid voorgoed verdampt.

Het mooiste familieverhaal dat ik de afgelopen week zag is toch Still Walking (2008), de meest geslaagde film van Hirokazu Kore-eda tot nu toe. Ozu herleeft tijdens een verplichte familiebijeenkomst ter nagedachtenis van een overleden zoon. Ondanks de typische Japanse setting en typische Japanse gewoontes in voor ons vreemde interieurs is het voor Westerlingen heel voelbaar hoe kleine ergernissen in het leven van de familieleden zitten ingebakken en voor altijd obstakels zullen vormen. Het levert een film op die even grappig is als pijnlijk. Overigens kan ik nog steeds moeilijk wennen aan de overdreven acteerstijl van kindvrouw You.

Goed om te lezen dat je Misery geslaagd vond, Ludo. De grappige bejaarde sheriff is overigens voormalige stuntman Richard Farnsworth (1920-2000), ook bekend van zijn allerlaatste rol als de man op de tractor in The Straight Story van David Lynch.

oh ja Farnsworth. prima acteur dus eigenlijk ook (naast stuntman, waar je toch houwdegens verwacht)