Filmforum

Highlander plus Ladyhawke (die laatste voor de essentieel jaren 80 botsing van Broderick + Pfeiffer + Hauer + Alan Parsons soundtrack.)

zo en nou gaan ik het derde deel van Wagner light weer eens ondergaan.

nou mijn cinema-stuk staat er ook op. er zijn wat witregels rond de plaatjes die ik niet wegkrijg/begrijp, maar soit :)

interessant genoeg (omdat ik toch altijd over die IMDB top praat) spele de films uit de jaren '80 daarin hoog staan zich helemaal niet af in die periode.
(Platoon, A Christmas Story, Glory)

misschien Scarface wel. Da's in elk grval wel duidelijk jaren '80 kapitalisme ;)

http://www.culturevulture.net/movies/images/manwithout2a.jpg

Markku Peltola dood. (de man links) :(

ja rechts dus ;) zz.

typical :)

En dan weer over de 'echte jaren tachtig': ik kan zo uit het blote hoofd ook enkel after eighties bedenken:

American Psycho
The Wedding Singer

Leuk trouwens om filmjaarlijstjes op de gereanimeerde Subssite te kunnen checken. En grappig om dan mijn favoriet Inland Empire bij Ludo in het rijtje zeperds terug te vinden en Curse of The Golden Flower juist weer bij zijn favoriete films van 2007. Dat we het in het nieuwe jaar nog vaak oneens mogen zijn. ;-)

Flandres vond ik zelf niet zo heel erg. Typisch een film om in een bioscoop te zien met om je heen mensen die zich merkbaar heel erg ongemakkelijk beginnen te voelen. Tijdens de heftigste scène verlieten twee onrustige dames tijdens mijn voorstelling dan ook de zaal. Zoiets blijft een mens wel bij.

Indigènes, Farväl Falkenberg en Congorama hoop ik spoedig in de betere videotheek aan te treffen. Derecho de Familia en Italianetz zijn compleet langs me heen gegaan. Er valt dus nog genoeg in te halen.

Gisteren toch naar die derde hobbit-film gekeken (het zuigt je toch op, om de een of andere manier). Foute beslissing: mijn fascinatie met hoe zo een wereld dan werkt op dag-tot-dag basis, een overdaad aan nieuwsoverzichten en wat resterende oudjaarsavondbloedalcohol leverde een nacht vol onrustige dromen over zaken als hoe Sauron de gigantische bewapening van Mordor financierde (wat zou een Orc soldaar vangen in de maand?, de onzichtbaarheid van de democratiseringsbeweging in Gondor en de hoeveelheid groenvoer die in zo een gevechtsolifant moet.

Congorama

die was er in elk geval. Tot zover mijn bijdrage aan de filmindustrie (4.50 euro)

Olaf vond Curse of the Golden Flower ook al niks. Ik vond 'm leuker dan Hero.

Die dames bij Flandres gingen gewoon liever borrelnootjes eten.

Derecho de Familia is een aardig familieschetsje van een Joodse Argentijn, Italianetz is Dickens in Rusland en zeer hartverwarmend.

x-post: (wow op het Subs-forum!) In 2010 (ofzo) komen er 2 Hobbit-films voor de liefhebbers. Waarom ze het korte Hobbit-boekje in 2 delen gaan hakken is me onduidelijk, maar dat boekje is wel 10x leuker dan die trilogie. (alleen de draak aan het slot, zou dat goed gaan)

Ik vond Flandres ook geen aanfluiting maar men is zeer gepolariseerd over deze cineast. Leuk man al die lijstjes! Ik zal na mijn vakantie nog effe een lijstje met kijkhoogtepunten uit 2006 doen, hetgeen een enorme crime is met wat ik (op top100 allertijden gebaseerde lijst) aan pracht heb gezien afgelopen jaar. Ook mij bleef Ikiru enorm dichtbij, die zou zeker in de topvijf staan. Doe ik wel op forum, tenzij de postings op de site van andren weer zo hard gaan dat een persoonlik cinemastuk weer past. Maar pas op, nog even en we zijn alweer lijstjesmoe... Ik had overigens verwacht dat Iklimler het ook bij anderen goed zou doen. Het is de film uit 2006 die misschien wel het meest onder de huid is blijven zitten bij mij, die beelden met de sneeuw, die ene blik van de vrouw, etc... En Inland empire zullen we dan toch maar een keer doen. Geen zin, to be honest, want lost highway en mulholland drive deden me bitter weinig.

Iklimler zag ik vanaf dvd en films vanaf de beeldbuis doen het bij mij in de eindlijstjes altijd minder goed dan biosfilms. Inland Empire op een tv-scherm lijkt me geen succes, al helemaal niet als Mulholland Drive je al weinig deed. Inland Empire is namelijk inhoudelijk en stilistisch gezien een Mulholland Drive voor gevorderden. Succes c.q. sterkte ermee! ;-)

Iklimler

hadden ze niet online (zover ik zag) en ook niet in de cultvideotheek waar ik een waslijst aan films voorlas aan 't kassameisje (dat Death Proof zat te kijken), die er allemaal niet waren. Maar goed ze waren ook allemaal pas net in de bios geweest, maar ik dacht dat ie omlooptijd sneller was. (Khadak bijvoorbeeld en Reprise)

Pssst, ik heb İklimler hier vandaan... (en nog een wagonlading andere films)

My Blueberry nights (Wong Kar Wai, 2007). Zo mijn 20 eurocent. Ik rook al onraad toen het nieuws kwam van "Norah Jones in nieuwe WKW, in USA!" maar toen sprak ik een vriend van me, die duidelijk geen filmrecensies leest, maar wel een WKW-nuttah is en die stelde: "geniaal!" Dus toch maar gegaan. Niet geniaal, geen ramp. Sowieso prachtig geschoten, ik moest vooral erg lachen om de manier waarop de landschappen "tegennatuurlijk" vluchtig waren geschoten (waarover minstens een recensent ontzettend heeft lopen miepen.) Norah Jones vond ik eigenlijk niet eens zo vervelend (itt mijn vriendin die ik bij de eerste pruillip al geërgerd hoorde zuchten), Jude Law erg okay, Nathalie Portman eindelijk is wat anders, Rachel Weisz rampzalig... David Strathairn vet cool maar die had dan ook duidelijk de Tony Leung rol te pakken. ;)

Tsja dus waarom toch niet, zoals Happy Together, helemaal geslaagd? Te rechtlijnig absoluut, zeker als je uit het meesterlijke spiegelpaleis 2046 komt. Maar ik denk toch ook het oriëntalisme waar Olaf het hierboven over had...de platitudes die nu irriteren slikten we allemaal voor zoete koek wanneer die in het Chinees werden uitgesproken door een huurmoordenaar. Hong Kong was een andere planeet, terwijl we in cinematermen allemaal Amerikaan zijn dus er valt weinig te ontdekken in Las Vegas, in de diner, etc. Ik denk dat hij of minder Amerikaanse cliché settings had moeten gebruiken of een veel vreemder narratief, a la Ashes In Time had moeten inzetten.

Ben eigenlijk wel benieuwd hoe nu verder?

x-post: (wow op het Subs-forum!) In 2010 (ofzo) komen er 2 Hobbit-films voor de liefhebbers. Waarom ze het korte Hobbit-boekje in 2 delen gaan hakken is me onduidelijk, maar dat boekje is wel 10x leuker dan die trilogie. (alleen de draak aan het slot, zou dat goed gaan)

op de veel te pompeuze muziek na, vond ik de lotr trilogie erg geslaagd. wat overdreven sentimenteel hier en daar, maar erg goed gedaan en ik heb er me geweldig bij geamuseerd. de hobbit-films zullen ook wel leuk worden, denk ik, maar ik hoop dat ze zich hierbij een stuk meer gaan inhouden, aangezien het boek ook ingetogener is dan het (betere) drieluik erna.

ik kijk al uit naar in een tonnetje van de rivier afdrijven enzo. De Hobbit is lekker simpel. Ook geen totalen krieg maar gewoon duisternis in sprookjesbossen.

(Dank voor de link Martijn ik zal 't ns aan een onderzoekje onderwerpen)

Underground
Het vroege vuurwerk vormden het juiste decor. Je hoort meteen waar Beirut de mosterd haalde (ook altijd eerlijk toegegeven) Geweldig begin en dan die zielige dierentuinscene. (ik wil ook zo'n pet als die stotterjongen) Eerste 40 minuten swingen als de neten. De Blues Brothers in de Balkan. De wending daarna (ik ga er even vanuit dat iedereen deze al gezien heeft) wanneer de ene vriend zit opgesloten denkend dat de 2de wereldoorlog nog bezig is, is een beetje flauw. Maar de wending is een soort tweetrapsraket, het wordt errug leuk als ze eruit komen en in een film OVER de 2de wereldoorlog belanden. Hilarisch.
Zeer fijne film, al had ik 't idee naar een iets te lang uitgesmeerde director's cut te kijken. (Maar nee 't hoorde zo)

The Night Porter
Na een minuut of 5-10 denk ik, "nee het zal toch geen kinky sado-film zijn over een (Joods?) meisje en een capo. Wat een dwaze (foute! gedachte van me. En hop, jahoor. Daar komt 't toch wel op neer. Dacht altij dat Dirk Bogarde een acteur was die populair was bij de "massa", maar dit bekijkende denk ik weer: dat zal toch niet?
Een bijzondere film.

Fur, an Imaginary Portrait of Diane Arbus
Weinig over gehoord eigenlijk. Je zou 2007 ook wel 'n beetje het Cinema-jaar van Robert Downey Jr. kunnen noemen (met Recognizing Your Saints, Zodiac en deze) Hij zat hier waarschijnlijk wekenlang uren in de make-up om uiteindelijk zonder haren het bed met Nicole Kidman te kunnen delen. Nou ja filmisch dan.
Want wat is dit.. Het begint als Alice in Wonderland en veranderd dan in Belle en 't Beest (Downey met een haarziekte, gemodelleerd naar die Franse klassieker), tegen een achtergrond van een, door pelsen-handel, rijk geworden familie. Wie is Diane Arbus? Kennelijk een fotografe, maar dat komt er niet uit, ik zie niet in wat de koele foto's die ze maakt te maken hebben met de sprookjeswereld die zich op de bovenste etage van haar apartement blijkt af te spelen.
Het begin (op een naturistenkamp!) lijkt een reis te suggereren, die er helaas ook niet komt.
Lastige film, maar met aandacht voor details. 2 voorbeelden: Het Beest heeft ademhalingsproblemen, maar de depressieve fotografe zucht ook aan een stuk door. En nog leuker, zodra de fotografe geinteresseerd raakt in 'Het Beest', laat ook haar echtgenote een baard staan.

Wat betreft Underground heb ik 1 woord: Franz!

Away From Her van Sarah Polley is een volwassen film over Alzheimer die gelukkig nergens lijkt op een educatieve tv-film. Zoals van een regisserende actrice te verwachten krijgt het acteerwerk alle ruimte en dat is wel toevertrouwd aan Julie Christie en de mij tot nu toe geheel onbekende Canadees Gordon Pinsent. Zij zijn Fiona en Grant, een gepensioneerd echtpaar waarvan de vrouw verschijnselen van de ziekte begint te vertonen (I think I may be beginning to disappear). De verspringende verteltijd past goed bij het langzaam verdwijnen van haar geheugen. Grant heeft de grootste moeite Fiona te laten opnemen in een tehuis, omdat hij na 44 jaar niet gewend is van zijn vrouw gescheiden te zijn. Wat met de oude vrouw in het tehuis gebeurt en hoe dat hun relatie verder beïnvloedt, verklap ik niet, want daar moet je zelf maar achterkomen. Voor sentimentaliteit is in Away From Her ondanks het zware onderwerp geen plaats en er zijn genoeg gevatte quotes om eventuele tranen weg te kunnen poetsen met een glimlach.

hihi Vido de grootste Sarah Polley kenner im welt.

enneh 'War is not war until a brother kills his brother'

Waarom ze het korte Hobbit-boekje in 2 delen gaan hakken is me onduidelijk

Simpel: Twee keer zoveel geld en bovendien moet van de fans het boek exact worden nagevolgd.

Dacht nog even over LotR: deel twee en deel drie (tot die eindeloze reeks epilogen) zijn veel leuker dan deel een, dat gewoon niet op eigen benen kan staan. Maar dan nog kan het nog allemaal veel efficiënter: Helm's Deep en Mithris Nogwat is hetzelfde: gekke koning, grote veldslag, glorieuze overwinning dankzij hulptroepen. Gooi Helm's Deep er dan gewoon uit. Of beter nog: die hele Saruman-subplot. Die draagt niks bij aan het verhaal. Cate Blanchett doet niet veel nuttigs meer dan een lampje aanleveren, die kan eigenlijk ook wel weg. Die hele Boromir ook wel.

Voor alle It Happened One Night/His Girl Friday-fans: hier een artikel dat de teloorgang van de Amerikaanse journalistiek wijt aan het verbod op alcohol, sigaretten en vloeken in de redactieruimte (hij vergeet de coole hoeden.)

Wat betreft Underground heb ik 1 woord: Franz!

Die begrijp ik effe niet.. Wie is Franz?

iemand gilt Fraaanz Fraaaanz Fraanz. (dat is de nazi-officier)

verder ben ik 'm ook even kwijt, en 't was nog wel eer-eergisteren ofzo.

Precies! Wanneer in de nabijheid van de ondergronds gehouden Blacky de naam van de Duitser genoemd wordt, krijgt hij een gevaarlijke blik in de ogen en spreekt hij de naam Franz sissend en vol minachting en met ingehouden woede uit. Gebeurt meerdere keren. Sindsdien denk ik ook telkens Franz! als ik een Frans tegenkom. Ik ben dus blijkbaar de enige die sinds Underground met deze afwijking kampt.

Frrraanz. :)

zelf denk ik als ik een Frans tegenkomen (of ergens op zie staan) altijd Fraa'ske. Maar da's Brabants.

Layer Cake van Matthew Vaughn (2004)
De producer van Snatch en Lock, Stock & Two Smoking Barrels waagt zichzelf aan een film. Layer Cake is een mix van die films en het meer straightforward Scorcese werk. Daniel Craig probeert zijn cocaïnebusiness zo zakelijk mogelijk te runnen, maar door een aantal Joe Pesci-achtigen wordt het een flinke puinhoop. Fijne gangsterfilm met een paar zwakke momenten (er bestaan geen pistolen die zo geluidsstil zijn dat je ze in een park kan afschieten zonder dat de man met hond naast je ze hoort) die drijft op het sterke katachtige acteren van Craig en van de ondergewaardeerde Colm Meaney, die hier eindelijk weer eens een rol krijgt van het formaat dat hij verdient.

Die Große Ekstase des Bildschnitzers Steiner (Werner Herzog, 1974)
Glorieuze titel heeft deze documentaire over de Zwitserse skischansspringer/houtsnijder Walter Steiner. Maar zoals wel vaker bij Herzog heb ik over het eindresultaat ambivalente gevoelens. Mijn hypothese is dat ik Herzog eigenlijk intrigerender vind als prater/denker/mafkees dan als puur filmer (vandaar ook dat ik My Best Fiend nog steeds met gemak zijn beste film vind?) Ik lees op het moment Herzog on Herzog en dat is ongetwijfeld een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Maar wat hij vertelt over zijn films doet me vaak iets anders verwachten.

Zo ook deze documentaire over een hele schuchtere Zwitser die uitermate goed kan zweven. Herzog is een complete fanboy en ziet duidelijk een Herzog-man in hem (atletisch, ambachtelijk, natuurmens, dromer van het onmogelijke.) Wat ik eigenlijk vond tegenvallen is dat het houtsnij-aspect bijna compleet word genegeerd (Steiner maakt schitterende beelden die hij vaak achteloos op bomen in het bos snijdt) en er eigenlijk een soort mengsel van proto-Rocky en beginnende reality-tv overblijft.

Zoals altijd bij Herzog zitten er een paar schitterende beelden in (vooral hier de slo-mo afdaling op de rug gefilmd zodat de springers een massa van mensen en bussen tegemoet vliegen) en Popol Vuh levert alweer een top-soundtrack af maar blijf je met het gevoel zitten dat er meer in zat. Dan vind ik het ook eigenlijk lachwekkend dat Herzog Godard niet kon/kan uitstaan, want uiteindelijk (als je hun verschillende esthetiek, achtergronden en zo wegcijfert) is Godard gewoon een veel betere filmer.

zucht ILX at mijn postje op.

Safe
Zwaar confronterend natuurlijk voor zo'n coconut als ik. Julianne Moore speelt weer een hyperventilerende depressieve rijke vrouw (Magnolia..) Je vraagt je af hoe ze in 't echt is.
Haynes laat heel mooi de wanhoop van depressie zien en de HOOP dat er een andere (lichamelijke) reden is voor al die ellende. Het personage van Moore ontdekt "environemntal illness" (allergie voor chemicalien en uitlaatgassen e.d.) Natuurlijk vindt ze wat lotgenoten die elkaar in no time in de put praten, totdat ze aan 't eind in een isoleer-iglo met een zuurtstoffles leeft. Oef, wat een ellende. En dan zou Von Trier helemaal all the way zijn gegaan en geeft Haynes nog een miniem sprankje hoop. Maar of dat genoeg is? Geweldige film, mooie Badalamenti-achtige soundtrack ook. Sowieso akelig creepy Lynchiaanse figuren in het "lotgenoten"kamp.

The Aviator
Hawkes, Hughes, Huston ze gingen doorelkaar lopen. Ik dacht wow wat heeft vliegtuigbouwer Hughes een hoop mooie films gemaakt, maar ik rekende een hoop andere erbij, terwijl hij in de meeste gevallen gewoon een zak geld op tafel gooide, geloof ik.
*Blijft de vraag of ik The Outlaw moet zien en of die lieve motorclub hun naam van Hell's Angels de film hebben*
The Aviator, Scorsese-film, is ondertussen zeer onderhoudend, maar zeer vluchtig. Als je de bio van Hughes leest op Wikipedia, zie je dat er nog veel meer drama in had kunnen zetten. Toch is 't wel lachen met Jude Law als Errol Flynn en Cate Blanchett als Kate Hepburn etc.

Flags of Our Fathers
Hmm een oorlogsfilm die nauwelijks over de actie gaat. Zou goed moeten zijn. Mais non. Komt door de passieve vertelstijl, ik heb 't nou wel gezien met "iemand in 't heden" die mensen interviewt en zo terugblikt. Ook de oorlogsactie-laag komt er niet uit, omdat er steeds geschakeld wordt naar de meest interessante laag.. 3 soldaten, beroemd door de flag raising foto, gaan op tournee. De film had eigenlijk 100 minuten alleen daarover moeten gaan. Hoe de indiaan doordraait, hoe de opportunist kansen ziet, maar hoe dat maar schijn blijkt te zijn en hoe de matroos zich erdoorheen slaat. Zit er allemaal in, maar nu met 3 half-gelukte lagen wordt 't niets.

La Regle du Jeu
Bizar ding. Setting a la Gosford Park, een film die er veel leuker op wordt denk ik. Ook hier een jachtpartij van de rijken culminerend in een moord en ook hier volgen we af en toe de bedienden.
De vrouwen wisselen van partners als kinderen van melktanden, ondertussen zuchtend dat het allemaal aan de mannen ligt ("want zo zijn ze nu eenmaal") Renoir zal het allemaal wel ironisch bedoeld hebben. De plot wordt dermate ingewikkeld dat de regisseur, leek mij, zelf de draad kwijtraakt. De moord op 't eind.. is zonder reden? Of zou de schutter ook in verwarring zijn wie zijn vrouw was? Nou ja, het is te laat om de politie er nog bij te halen, want iedereen vindt 't wel best zo..
Weird...

De eerste afrader van 2008: The Kite Runner.

zo, die boekverfilmingen gaan ook steeds sneller. bestseller + 3 maanden = film.

Of zou de schutter ook in verwarring zijn wie zijn vrouw was?

ja dus :)

Before the devil knows you’re dead (Lumet, 2006). De eerste van last year’s American zwaargewichten die hier nog moeten uitkomen (Coen Bros. en Anderson volgen nog). Ik was even vergeten dat Lumet nog steeds films maakt maar ik ben weer bij de les, want deze is er een om te zien. En de eerste helft is om je vingers bij af te likken zo goed. Twee broers Andy (Philip Seymour Hoffman) en Hank (Ethan Hawke) hebben allebei geldproblemen. Andy heeft een jonge vriendin die wil verkassen, Hank kan de alimentatie niet eens opbrengen. Ze besluiten de juwelierswinkel te beroven van hun eigen ouders. De overval gaat niet verkeerd, hij gaat spectaculair verkeerd. Sinds Fargo geen betere film meer gezien met het “crime don’t pay” motto. In de tweede helft stapelen de problemen zich in hoog tempo op en krijgen Hoffman en Hawke allebei de gelegenheid te tonen wat ze kunnen. Met name Hawke verrast als de schuldbewuste Benjamin. Niet dat Albert Finney als de vader nu zo’n kleintje is overigens. De film hinkelt steeds terug in de tijd, laat scenes opnieuw zien, waardoor de film hectischer wordt, hetgeen perfect aansluit bij de geestesgesteldheid van de broers. Enige kritiek: het is wat veel allemaal. Een paar schepjes misère minder ten faveure van karakterstudie of inkorting had vruchten afgeworpen. Het is in die gebalanceerdheid dat Fargo onovertroffen blijft.

Fargo is kut. (sorry, kan het toch weer niet laten :)

Weet je Omar, vergeet before the devil knows ook maar en zet gewoon nog een keer Blade Runner, The Uncut Costume Designer's Version op....;-)

Zal ik doen. :) (ik heb sowieso wel gehad met "verkeerd afgelopen roofovervallen".)

Oh, oh, wat heb ik destijds hard over mijn sik gewreven om toch te doen alsof het een goede film was. ;) Ik denk dat ik gewoon de Coen bros. liever in Raising Arizona, Big Lebowski modus zie.

The Uncut Costume Designer's Version - LOL

Fargo rules!

En Fargo gaat over een verkeerd afgelopen ontvoering (geen roofoverval), dus dat moet toch een zorg minder zijn voor onze Omar ;-).

Verkeerd afgelopen ontvoeringen zijn bijkans nog vervelender. ;)

Maar goed wat gaat die Anderson doen?

Om het zelf dan maar te beantwoorden:

There Will Be Blood

"A story about family, greed, religion, and oil, centered around a turn-of-the-century Texas prospector (Daniel Day-Lewis) in the early days of the business."

Word ik niet enthousiast van. :(

Fargo vond ik de eerste en enige keer dat ik 'm zag ook kut. Maar met het verstrijken van de tijd wordt die ergernis minder. Ik bedoel, de welbekende houtsnippermachine-scene is altijd lachen om na te vertellen en ook de rol van McDormand is eigenlijk best geinig.

which reminds me, ik moet eigenlijk Blood Simple nog maar eens een keer zien. Miller's Crossing ook, met name van die 2e kan ik me eigenlijk niks herinneren. (Slecht teken..)

Word ik niet enthousiast van. :(

Waar een film over gaat, ik lees het zelden en eigenlijk interesseert het me niet. We zien wel. Film over een nietsnut met een tapijt die graag bowlt. Nou dat blijkt dan een hele leuke film.

Ik vond Fargo gelijk al geweldig, al meteen als die auto opdoemt uit het wit met die Scandinavische klanken van de soundtrack.

Film over een nietsnut met een tapijt die graag bowlt

Precies, klinkt al meteen als een klassieker. :)

Ook al begint-ie met een mislukte overval (sort of) ;-)

Film over een nietsnut met een tapijt die graag bowlt

bowlt? je bedoelt natuurlijk blowt :-)

Ik dacht nog braaf The Last Emperor te gaan kijken op de Belg. Spreken ze Engels!!!! Meteen uitgezet.

Wordt hier toch weer The Man Who Wasn't There niet genoemd. Vind ik eigenlijk beter dan Fargo en Big Lebowski. (Pas op voor de dvd-versie in kleur!)

het einde van The Man Who Wasn't There, te verwarrend, far out man :)
(wel in de Coens top nou 6 ofzo)

Tuya's Marriage
Lieve film. Minder authentiek dan 't (voor de leek) lijkt.. Ik dacht wow de regisseur heeft heel Chinees Mongolie afgezocht naar het aller-allermooiste meisje. Maar blijkt gewoon een of andere steractrice te zijn uit Daolin. Vandaar ook dat in de film geen Mongools wordt gesproken.
Maar goed dat las ik ook allemaal maar achteraf, gedurende de film dondert 't niet. De setting is die van Cave of the Yellow Dog.. Nomaden enzo. Maar hier is wel sprake van een gescript verhaaltje, wat toch een stuk leuker is. Tuya's man is mank, zijzelf kan het werk niet aan.. En er moet dus getrouwd worden.. Al snel staan als in de Odyssee de aanbidders voor de deur. Maar dat geeft vooral een hoop problemen.
Film bereikt zijn melancholische hoogtepunt na een uur, als de belangrijkste spelers met paard en al in een vrachtwagen zitten. Half uurtje daarna is minder noodzakelijk.

Atonement
Boek niet gelezen, maar kreeg wel het gevoel dat de film netjes alle dubbele lagen en dingen om over te peinzen erin liet. 3 fasen uit een leven dat om 1 fout draait, gemaakt uit jeugdige jaloezie. Eerste fase speelt zich af op zo'n typisch Engels landgoed (de cameraman vermaakt zich met zonlicht, heel veel (bijna te) mooie shots. Fase 2 is heeft de mooiste scene, een zeer uitgebreide scene waarin 3 soldaten over het strand bij Duinkerken wandelen (waar een reuzenrad staat!?!) Magnifiek, maar nadat de scene om is, geloof ik 't ook wel met de film. Eigenlijk wordt het meisje/de vrouw waar de film om draait per fase irritanter..

2 Days In Paris
Zou die titel nou een grap zijn m.b.t die Paris Hilton video. Julie Delpy was al eerder in Parijs, zoals iedere filmfreak weet, Adam Goldberg geloof ik niet, maar die zat dan weer wel ook in Linklater-films. Nu kibbelen ze samen wat af. De meeste grappen zijn flauw en het personage van Delpy is een hysterica. Desalniettemin een onderhoudend niemendalletje.
In de categorie absurde hobby-deformatie.. Er zit een scene in op een Franse markt (met halve varkens en kalventongen) en daar zit een sample in van Merry Pierce. Een marktkoopman roept wat in de verte. Exact hetzelfde (ook qua stem). Dat terwijl deze film 5 jaar na het desbetreffende liedje komt. Hmmm. Misschien klinken alle oude krakerige Franse marktkoopmannetjes hetzelfde.

The Man Who Wasn’t There - toch wel in de top 3 van de Coens, met Barton Fink op 2. Maar die stand schijnt na No Country For Old Men wel eens te kunnen gaan veranderen.

In een ver, ver verleden maakte Olaf ons attent op Oh! Soo-jung (Sang-soo Hong, 2000), een Koreaanse film met de nog onhandigere Engelse titel Virgin Stripped Bare By Her Bachelors. Helaas is Olafs beschrijving verloren gegaan, maar deze filmtip bleek meer dan de moeite waard. De jonge vrouw Soo-jung (slaapt nog met teddybeer in bed) is het lustobject van twee egocentrische minkukels waarvan er een niet zo geslaagde filmregisseur is. De in veelal statische zwart-wit shots verfilmde driehoeksverhouding heeft verwantschap met de Amerikaanse tijdgenoot Andrew Bujalski en met name diens Mutual Appreciation uit 2005 (ook zwart-wit en over liefdesperikelen van een doelloze moderne generatie), maar pakt stilistisch veel interessanter uit. Het verhaal wordt tweemaal verteld en tweemaal vanuit een ander perspectief: eerst die van de jongeman Jae-hoon en daarna die van Soo-jung. De verschillen tussen beide versie zijn opvallend en volgens mij het gevolg van selectieve herinnering en niet van gebrekkige herinnering. Beide versies van het verhaal worden verdeeld in zeven parten en van elkaar gescheiden door een stilstaande kabelbaan. Iedereen in de film trekt aan het kortste eind.

Een helaas veel minder geslaagde Zuidkoreaanse film is het meest recente werk van Chan-wook Park (hij van Oldboy en Sympathy For Lady Vengeance). Zie hier.

(wel in de Coens top nou 6 ofzo)

Precies (moet trouwens altijd aan Martijn denken als die film wordt genoemd. Hij heeft zich zelf daar wel handig mee geassocieerd, dat en Finse films en Wes Anderson natuurlijk. ;)

Wat betreft de broeders, effe nerdy doen:

1. Big Lebowski 2. Raising Arizona 3. Blood Simple

1. Big Lebowski 2 Fargo 3 Fink 4 Blood Simple 5 Arizona