Filmforum

x-post: (wow op het Subs-forum!) In 2010 (ofzo) komen er 2 Hobbit-films voor de liefhebbers. Waarom ze het korte Hobbit-boekje in 2 delen gaan hakken is me onduidelijk, maar dat boekje is wel 10x leuker dan die trilogie. (alleen de draak aan het slot, zou dat goed gaan)

op de veel te pompeuze muziek na, vond ik de lotr trilogie erg geslaagd. wat overdreven sentimenteel hier en daar, maar erg goed gedaan en ik heb er me geweldig bij geamuseerd. de hobbit-films zullen ook wel leuk worden, denk ik, maar ik hoop dat ze zich hierbij een stuk meer gaan inhouden, aangezien het boek ook ingetogener is dan het (betere) drieluik erna.

ik kijk al uit naar in een tonnetje van de rivier afdrijven enzo. De Hobbit is lekker simpel. Ook geen totalen krieg maar gewoon duisternis in sprookjesbossen.

(Dank voor de link Martijn ik zal 't ns aan een onderzoekje onderwerpen)

Underground
Het vroege vuurwerk vormden het juiste decor. Je hoort meteen waar Beirut de mosterd haalde (ook altijd eerlijk toegegeven) Geweldig begin en dan die zielige dierentuinscene. (ik wil ook zo'n pet als die stotterjongen) Eerste 40 minuten swingen als de neten. De Blues Brothers in de Balkan. De wending daarna (ik ga er even vanuit dat iedereen deze al gezien heeft) wanneer de ene vriend zit opgesloten denkend dat de 2de wereldoorlog nog bezig is, is een beetje flauw. Maar de wending is een soort tweetrapsraket, het wordt errug leuk als ze eruit komen en in een film OVER de 2de wereldoorlog belanden. Hilarisch.
Zeer fijne film, al had ik 't idee naar een iets te lang uitgesmeerde director's cut te kijken. (Maar nee 't hoorde zo)

The Night Porter
Na een minuut of 5-10 denk ik, "nee het zal toch geen kinky sado-film zijn over een (Joods?) meisje en een capo. Wat een dwaze (foute! gedachte van me. En hop, jahoor. Daar komt 't toch wel op neer. Dacht altij dat Dirk Bogarde een acteur was die populair was bij de "massa", maar dit bekijkende denk ik weer: dat zal toch niet?
Een bijzondere film.

Fur, an Imaginary Portrait of Diane Arbus
Weinig over gehoord eigenlijk. Je zou 2007 ook wel 'n beetje het Cinema-jaar van Robert Downey Jr. kunnen noemen (met Recognizing Your Saints, Zodiac en deze) Hij zat hier waarschijnlijk wekenlang uren in de make-up om uiteindelijk zonder haren het bed met Nicole Kidman te kunnen delen. Nou ja filmisch dan.
Want wat is dit.. Het begint als Alice in Wonderland en veranderd dan in Belle en 't Beest (Downey met een haarziekte, gemodelleerd naar die Franse klassieker), tegen een achtergrond van een, door pelsen-handel, rijk geworden familie. Wie is Diane Arbus? Kennelijk een fotografe, maar dat komt er niet uit, ik zie niet in wat de koele foto's die ze maakt te maken hebben met de sprookjeswereld die zich op de bovenste etage van haar apartement blijkt af te spelen.
Het begin (op een naturistenkamp!) lijkt een reis te suggereren, die er helaas ook niet komt.
Lastige film, maar met aandacht voor details. 2 voorbeelden: Het Beest heeft ademhalingsproblemen, maar de depressieve fotografe zucht ook aan een stuk door. En nog leuker, zodra de fotografe geinteresseerd raakt in 'Het Beest', laat ook haar echtgenote een baard staan.

Wat betreft Underground heb ik 1 woord: Franz!

Away From Her van Sarah Polley is een volwassen film over Alzheimer die gelukkig nergens lijkt op een educatieve tv-film. Zoals van een regisserende actrice te verwachten krijgt het acteerwerk alle ruimte en dat is wel toevertrouwd aan Julie Christie en de mij tot nu toe geheel onbekende Canadees Gordon Pinsent. Zij zijn Fiona en Grant, een gepensioneerd echtpaar waarvan de vrouw verschijnselen van de ziekte begint te vertonen (I think I may be beginning to disappear). De verspringende verteltijd past goed bij het langzaam verdwijnen van haar geheugen. Grant heeft de grootste moeite Fiona te laten opnemen in een tehuis, omdat hij na 44 jaar niet gewend is van zijn vrouw gescheiden te zijn. Wat met de oude vrouw in het tehuis gebeurt en hoe dat hun relatie verder beïnvloedt, verklap ik niet, want daar moet je zelf maar achterkomen. Voor sentimentaliteit is in Away From Her ondanks het zware onderwerp geen plaats en er zijn genoeg gevatte quotes om eventuele tranen weg te kunnen poetsen met een glimlach.

hihi Vido de grootste Sarah Polley kenner im welt.

enneh 'War is not war until a brother kills his brother'

Waarom ze het korte Hobbit-boekje in 2 delen gaan hakken is me onduidelijk

Simpel: Twee keer zoveel geld en bovendien moet van de fans het boek exact worden nagevolgd.

Dacht nog even over LotR: deel twee en deel drie (tot die eindeloze reeks epilogen) zijn veel leuker dan deel een, dat gewoon niet op eigen benen kan staan. Maar dan nog kan het nog allemaal veel efficiënter: Helm's Deep en Mithris Nogwat is hetzelfde: gekke koning, grote veldslag, glorieuze overwinning dankzij hulptroepen. Gooi Helm's Deep er dan gewoon uit. Of beter nog: die hele Saruman-subplot. Die draagt niks bij aan het verhaal. Cate Blanchett doet niet veel nuttigs meer dan een lampje aanleveren, die kan eigenlijk ook wel weg. Die hele Boromir ook wel.

Voor alle It Happened One Night/His Girl Friday-fans: hier een artikel dat de teloorgang van de Amerikaanse journalistiek wijt aan het verbod op alcohol, sigaretten en vloeken in de redactieruimte (hij vergeet de coole hoeden.)

Wat betreft Underground heb ik 1 woord: Franz!

Die begrijp ik effe niet.. Wie is Franz?

iemand gilt Fraaanz Fraaaanz Fraanz. (dat is de nazi-officier)

verder ben ik 'm ook even kwijt, en 't was nog wel eer-eergisteren ofzo.

Precies! Wanneer in de nabijheid van de ondergronds gehouden Blacky de naam van de Duitser genoemd wordt, krijgt hij een gevaarlijke blik in de ogen en spreekt hij de naam Franz sissend en vol minachting en met ingehouden woede uit. Gebeurt meerdere keren. Sindsdien denk ik ook telkens Franz! als ik een Frans tegenkom. Ik ben dus blijkbaar de enige die sinds Underground met deze afwijking kampt.

Frrraanz. :)

zelf denk ik als ik een Frans tegenkomen (of ergens op zie staan) altijd Fraa'ske. Maar da's Brabants.

Layer Cake van Matthew Vaughn (2004)
De producer van Snatch en Lock, Stock & Two Smoking Barrels waagt zichzelf aan een film. Layer Cake is een mix van die films en het meer straightforward Scorcese werk. Daniel Craig probeert zijn cocaïnebusiness zo zakelijk mogelijk te runnen, maar door een aantal Joe Pesci-achtigen wordt het een flinke puinhoop. Fijne gangsterfilm met een paar zwakke momenten (er bestaan geen pistolen die zo geluidsstil zijn dat je ze in een park kan afschieten zonder dat de man met hond naast je ze hoort) die drijft op het sterke katachtige acteren van Craig en van de ondergewaardeerde Colm Meaney, die hier eindelijk weer eens een rol krijgt van het formaat dat hij verdient.

Die Große Ekstase des Bildschnitzers Steiner (Werner Herzog, 1974)
Glorieuze titel heeft deze documentaire over de Zwitserse skischansspringer/houtsnijder Walter Steiner. Maar zoals wel vaker bij Herzog heb ik over het eindresultaat ambivalente gevoelens. Mijn hypothese is dat ik Herzog eigenlijk intrigerender vind als prater/denker/mafkees dan als puur filmer (vandaar ook dat ik My Best Fiend nog steeds met gemak zijn beste film vind?) Ik lees op het moment Herzog on Herzog en dat is ongetwijfeld een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Maar wat hij vertelt over zijn films doet me vaak iets anders verwachten.

Zo ook deze documentaire over een hele schuchtere Zwitser die uitermate goed kan zweven. Herzog is een complete fanboy en ziet duidelijk een Herzog-man in hem (atletisch, ambachtelijk, natuurmens, dromer van het onmogelijke.) Wat ik eigenlijk vond tegenvallen is dat het houtsnij-aspect bijna compleet word genegeerd (Steiner maakt schitterende beelden die hij vaak achteloos op bomen in het bos snijdt) en er eigenlijk een soort mengsel van proto-Rocky en beginnende reality-tv overblijft.

Zoals altijd bij Herzog zitten er een paar schitterende beelden in (vooral hier de slo-mo afdaling op de rug gefilmd zodat de springers een massa van mensen en bussen tegemoet vliegen) en Popol Vuh levert alweer een top-soundtrack af maar blijf je met het gevoel zitten dat er meer in zat. Dan vind ik het ook eigenlijk lachwekkend dat Herzog Godard niet kon/kan uitstaan, want uiteindelijk (als je hun verschillende esthetiek, achtergronden en zo wegcijfert) is Godard gewoon een veel betere filmer.

zucht ILX at mijn postje op.

Safe
Zwaar confronterend natuurlijk voor zo'n coconut als ik. Julianne Moore speelt weer een hyperventilerende depressieve rijke vrouw (Magnolia..) Je vraagt je af hoe ze in 't echt is.
Haynes laat heel mooi de wanhoop van depressie zien en de HOOP dat er een andere (lichamelijke) reden is voor al die ellende. Het personage van Moore ontdekt "environemntal illness" (allergie voor chemicalien en uitlaatgassen e.d.) Natuurlijk vindt ze wat lotgenoten die elkaar in no time in de put praten, totdat ze aan 't eind in een isoleer-iglo met een zuurtstoffles leeft. Oef, wat een ellende. En dan zou Von Trier helemaal all the way zijn gegaan en geeft Haynes nog een miniem sprankje hoop. Maar of dat genoeg is? Geweldige film, mooie Badalamenti-achtige soundtrack ook. Sowieso akelig creepy Lynchiaanse figuren in het "lotgenoten"kamp.

The Aviator
Hawkes, Hughes, Huston ze gingen doorelkaar lopen. Ik dacht wow wat heeft vliegtuigbouwer Hughes een hoop mooie films gemaakt, maar ik rekende een hoop andere erbij, terwijl hij in de meeste gevallen gewoon een zak geld op tafel gooide, geloof ik.
*Blijft de vraag of ik The Outlaw moet zien en of die lieve motorclub hun naam van Hell's Angels de film hebben*
The Aviator, Scorsese-film, is ondertussen zeer onderhoudend, maar zeer vluchtig. Als je de bio van Hughes leest op Wikipedia, zie je dat er nog veel meer drama in had kunnen zetten. Toch is 't wel lachen met Jude Law als Errol Flynn en Cate Blanchett als Kate Hepburn etc.

Flags of Our Fathers
Hmm een oorlogsfilm die nauwelijks over de actie gaat. Zou goed moeten zijn. Mais non. Komt door de passieve vertelstijl, ik heb 't nou wel gezien met "iemand in 't heden" die mensen interviewt en zo terugblikt. Ook de oorlogsactie-laag komt er niet uit, omdat er steeds geschakeld wordt naar de meest interessante laag.. 3 soldaten, beroemd door de flag raising foto, gaan op tournee. De film had eigenlijk 100 minuten alleen daarover moeten gaan. Hoe de indiaan doordraait, hoe de opportunist kansen ziet, maar hoe dat maar schijn blijkt te zijn en hoe de matroos zich erdoorheen slaat. Zit er allemaal in, maar nu met 3 half-gelukte lagen wordt 't niets.

La Regle du Jeu
Bizar ding. Setting a la Gosford Park, een film die er veel leuker op wordt denk ik. Ook hier een jachtpartij van de rijken culminerend in een moord en ook hier volgen we af en toe de bedienden.
De vrouwen wisselen van partners als kinderen van melktanden, ondertussen zuchtend dat het allemaal aan de mannen ligt ("want zo zijn ze nu eenmaal") Renoir zal het allemaal wel ironisch bedoeld hebben. De plot wordt dermate ingewikkeld dat de regisseur, leek mij, zelf de draad kwijtraakt. De moord op 't eind.. is zonder reden? Of zou de schutter ook in verwarring zijn wie zijn vrouw was? Nou ja, het is te laat om de politie er nog bij te halen, want iedereen vindt 't wel best zo..
Weird...

De eerste afrader van 2008: The Kite Runner.

zo, die boekverfilmingen gaan ook steeds sneller. bestseller + 3 maanden = film.

Of zou de schutter ook in verwarring zijn wie zijn vrouw was?

ja dus :)

Before the devil knows you’re dead (Lumet, 2006). De eerste van last year’s American zwaargewichten die hier nog moeten uitkomen (Coen Bros. en Anderson volgen nog). Ik was even vergeten dat Lumet nog steeds films maakt maar ik ben weer bij de les, want deze is er een om te zien. En de eerste helft is om je vingers bij af te likken zo goed. Twee broers Andy (Philip Seymour Hoffman) en Hank (Ethan Hawke) hebben allebei geldproblemen. Andy heeft een jonge vriendin die wil verkassen, Hank kan de alimentatie niet eens opbrengen. Ze besluiten de juwelierswinkel te beroven van hun eigen ouders. De overval gaat niet verkeerd, hij gaat spectaculair verkeerd. Sinds Fargo geen betere film meer gezien met het “crime don’t pay” motto. In de tweede helft stapelen de problemen zich in hoog tempo op en krijgen Hoffman en Hawke allebei de gelegenheid te tonen wat ze kunnen. Met name Hawke verrast als de schuldbewuste Benjamin. Niet dat Albert Finney als de vader nu zo’n kleintje is overigens. De film hinkelt steeds terug in de tijd, laat scenes opnieuw zien, waardoor de film hectischer wordt, hetgeen perfect aansluit bij de geestesgesteldheid van de broers. Enige kritiek: het is wat veel allemaal. Een paar schepjes misère minder ten faveure van karakterstudie of inkorting had vruchten afgeworpen. Het is in die gebalanceerdheid dat Fargo onovertroffen blijft.

Fargo is kut. (sorry, kan het toch weer niet laten :)

Weet je Omar, vergeet before the devil knows ook maar en zet gewoon nog een keer Blade Runner, The Uncut Costume Designer's Version op....;-)

Zal ik doen. :) (ik heb sowieso wel gehad met "verkeerd afgelopen roofovervallen".)

Oh, oh, wat heb ik destijds hard over mijn sik gewreven om toch te doen alsof het een goede film was. ;) Ik denk dat ik gewoon de Coen bros. liever in Raising Arizona, Big Lebowski modus zie.

The Uncut Costume Designer's Version - LOL

Fargo rules!

En Fargo gaat over een verkeerd afgelopen ontvoering (geen roofoverval), dus dat moet toch een zorg minder zijn voor onze Omar ;-).

Verkeerd afgelopen ontvoeringen zijn bijkans nog vervelender. ;)

Maar goed wat gaat die Anderson doen?

Om het zelf dan maar te beantwoorden:

There Will Be Blood

"A story about family, greed, religion, and oil, centered around a turn-of-the-century Texas prospector (Daniel Day-Lewis) in the early days of the business."

Word ik niet enthousiast van. :(

Fargo vond ik de eerste en enige keer dat ik 'm zag ook kut. Maar met het verstrijken van de tijd wordt die ergernis minder. Ik bedoel, de welbekende houtsnippermachine-scene is altijd lachen om na te vertellen en ook de rol van McDormand is eigenlijk best geinig.

which reminds me, ik moet eigenlijk Blood Simple nog maar eens een keer zien. Miller's Crossing ook, met name van die 2e kan ik me eigenlijk niks herinneren. (Slecht teken..)

Word ik niet enthousiast van. :(

Waar een film over gaat, ik lees het zelden en eigenlijk interesseert het me niet. We zien wel. Film over een nietsnut met een tapijt die graag bowlt. Nou dat blijkt dan een hele leuke film.

Ik vond Fargo gelijk al geweldig, al meteen als die auto opdoemt uit het wit met die Scandinavische klanken van de soundtrack.

Film over een nietsnut met een tapijt die graag bowlt

Precies, klinkt al meteen als een klassieker. :)

Ook al begint-ie met een mislukte overval (sort of) ;-)

Film over een nietsnut met een tapijt die graag bowlt

bowlt? je bedoelt natuurlijk blowt :-)

Ik dacht nog braaf The Last Emperor te gaan kijken op de Belg. Spreken ze Engels!!!! Meteen uitgezet.

Wordt hier toch weer The Man Who Wasn't There niet genoemd. Vind ik eigenlijk beter dan Fargo en Big Lebowski. (Pas op voor de dvd-versie in kleur!)

het einde van The Man Who Wasn't There, te verwarrend, far out man :)
(wel in de Coens top nou 6 ofzo)

Tuya's Marriage
Lieve film. Minder authentiek dan 't (voor de leek) lijkt.. Ik dacht wow de regisseur heeft heel Chinees Mongolie afgezocht naar het aller-allermooiste meisje. Maar blijkt gewoon een of andere steractrice te zijn uit Daolin. Vandaar ook dat in de film geen Mongools wordt gesproken.
Maar goed dat las ik ook allemaal maar achteraf, gedurende de film dondert 't niet. De setting is die van Cave of the Yellow Dog.. Nomaden enzo. Maar hier is wel sprake van een gescript verhaaltje, wat toch een stuk leuker is. Tuya's man is mank, zijzelf kan het werk niet aan.. En er moet dus getrouwd worden.. Al snel staan als in de Odyssee de aanbidders voor de deur. Maar dat geeft vooral een hoop problemen.
Film bereikt zijn melancholische hoogtepunt na een uur, als de belangrijkste spelers met paard en al in een vrachtwagen zitten. Half uurtje daarna is minder noodzakelijk.

Atonement
Boek niet gelezen, maar kreeg wel het gevoel dat de film netjes alle dubbele lagen en dingen om over te peinzen erin liet. 3 fasen uit een leven dat om 1 fout draait, gemaakt uit jeugdige jaloezie. Eerste fase speelt zich af op zo'n typisch Engels landgoed (de cameraman vermaakt zich met zonlicht, heel veel (bijna te) mooie shots. Fase 2 is heeft de mooiste scene, een zeer uitgebreide scene waarin 3 soldaten over het strand bij Duinkerken wandelen (waar een reuzenrad staat!?!) Magnifiek, maar nadat de scene om is, geloof ik 't ook wel met de film. Eigenlijk wordt het meisje/de vrouw waar de film om draait per fase irritanter..

2 Days In Paris
Zou die titel nou een grap zijn m.b.t die Paris Hilton video. Julie Delpy was al eerder in Parijs, zoals iedere filmfreak weet, Adam Goldberg geloof ik niet, maar die zat dan weer wel ook in Linklater-films. Nu kibbelen ze samen wat af. De meeste grappen zijn flauw en het personage van Delpy is een hysterica. Desalniettemin een onderhoudend niemendalletje.
In de categorie absurde hobby-deformatie.. Er zit een scene in op een Franse markt (met halve varkens en kalventongen) en daar zit een sample in van Merry Pierce. Een marktkoopman roept wat in de verte. Exact hetzelfde (ook qua stem). Dat terwijl deze film 5 jaar na het desbetreffende liedje komt. Hmmm. Misschien klinken alle oude krakerige Franse marktkoopmannetjes hetzelfde.

The Man Who Wasn’t There - toch wel in de top 3 van de Coens, met Barton Fink op 2. Maar die stand schijnt na No Country For Old Men wel eens te kunnen gaan veranderen.

In een ver, ver verleden maakte Olaf ons attent op Oh! Soo-jung (Sang-soo Hong, 2000), een Koreaanse film met de nog onhandigere Engelse titel Virgin Stripped Bare By Her Bachelors. Helaas is Olafs beschrijving verloren gegaan, maar deze filmtip bleek meer dan de moeite waard. De jonge vrouw Soo-jung (slaapt nog met teddybeer in bed) is het lustobject van twee egocentrische minkukels waarvan er een niet zo geslaagde filmregisseur is. De in veelal statische zwart-wit shots verfilmde driehoeksverhouding heeft verwantschap met de Amerikaanse tijdgenoot Andrew Bujalski en met name diens Mutual Appreciation uit 2005 (ook zwart-wit en over liefdesperikelen van een doelloze moderne generatie), maar pakt stilistisch veel interessanter uit. Het verhaal wordt tweemaal verteld en tweemaal vanuit een ander perspectief: eerst die van de jongeman Jae-hoon en daarna die van Soo-jung. De verschillen tussen beide versie zijn opvallend en volgens mij het gevolg van selectieve herinnering en niet van gebrekkige herinnering. Beide versies van het verhaal worden verdeeld in zeven parten en van elkaar gescheiden door een stilstaande kabelbaan. Iedereen in de film trekt aan het kortste eind.

Een helaas veel minder geslaagde Zuidkoreaanse film is het meest recente werk van Chan-wook Park (hij van Oldboy en Sympathy For Lady Vengeance). Zie hier.

(wel in de Coens top nou 6 ofzo)

Precies (moet trouwens altijd aan Martijn denken als die film wordt genoemd. Hij heeft zich zelf daar wel handig mee geassocieerd, dat en Finse films en Wes Anderson natuurlijk. ;)

Wat betreft de broeders, effe nerdy doen:

1. Big Lebowski 2. Raising Arizona 3. Blood Simple

1. Big Lebowski 2 Fargo 3 Fink 4 Blood Simple 5 Arizona

1. The Man Who Wasn't There
2. Fargo
3. The Big Lebowski

ik had gisteren al zo'n lijstje zitten maken, maar weer weggegooid wegens te nerdy ;)

kwam hier op neer geloof ik.

1.The Hudsucker Proxy
2.The Big Lebowski
3.Barton Fink

ze hebben een hoop leuke films, maar daarom is het opvallend hoe slecht de mindere zijn (The Ladykillers! Intolerable Cruelty!! :( )

intolerable cruelty is erg leuk! die over the top tandspasta smile van clooney is geniaal.

Ik vind alle Coen films die gezien heb leuk, ook The Ladykillers en Intolerable Cruelty. Top 3:
1. Fargo
2. O Brother Where Art Thou
3. The Big Lebowski

The Ladykillers is het ene oog in, het andere uit, maar inderdaad best vermakelijk.

Cobra Verder (Werner Herzog, 1987). Verrassend goed en ondergewaardeerd. De laatste samenwerking tussen Herzog en Kinksi, want Herzog werd helemaal gek van dit soort taferelen:

http://xs215.xs.to/xs215/07221/Herzog_kinski.png

Vreemd om te zien dat Kinski, alweer met belachelijk haar, dan juist heel beheerst en cool acteert. Nou ja, het plot ga ik niet helemaal navertellen, maar vooral in Afrika is het allemaal heel fascinerend en mooi gefilmd. Herzog trekt nog een blik leprozen open en die zijn nogal sinister. Het eindigt allemaal in een magistraal shot van Kinski die tevergeefs een boot in de oceaan probeert te trekken. Herzog wist dat zelf ook want het komt terug in Mein Liebster Feind en is een perfect symbool voor Kinski's existentiële strijd.

heh, Herzog lijkt op Edward Norton daar.

iets totaal anders: iemand ooit van ReelThoughts gehoord.. http://www.reelviews.net/
Amerikaanse filmnerd, al dik 10 jaar bezig met 300+ films per jaar + recensies. Vraag me af of ie daar nou van kan leven inmiddels, met 80.000 hits per dag zou dat toch motten kunnen. :)
Zijn random aangeklikte Atonement recensie is wat droogjes.. Maar da's hopelijk toeval.

(overigens heeft het cynisme daar ook al toegeslagen denk ik.. geen enkele 4-sterren film (= maximum) in 2007.

Day night day night (Loktev, 2006). Indringend portret van een meisje dat zich bij een terroristische groepering aanbiedt voor een zelfmoordaanslag en uiteindelijk gepakt en bezakt richting Times Square wandelt. Loktev is niet geïnteresseerd in de beweegredenen - het meisje is weinig gelukkig, klaar – en richt zich op de laatste dag. Dat levert een heel spannende film op, die schokkerig is geschoten en raakvlakken vertoont met werk van de Dardenne broertjes en de film United 93. Zeer geslaagd speelfilmdebuut.

Invisible waves (Ratanaruang, 2005). Vervelende film over kok die in opdracht van zijn baas diens vrouw vermoord en uitwijkt naar het buitenland. Landerige sfeer, hinkelend van serieus naar kolderiek. Ploy van dezelfde regisseur vond ik goed te pruimen. Dit heb ik uitgezeten.

Verder de dvd-box van Jia Zhang Ke gekocht met zijn eerste vier films. Zijn debuut, Xiao Wu, kende ik nog niet en is een film over een zakkenroller in tijden dat de wet wordt aangescherpt. Al zeer herkenbaar Jia, met een indringend slot.De extra’s gaat: een documentaire van een uur, gemaakt tijdens het draaien van The world en een interview van een half uur. Vreemd om voor het eerst een regisseur te zien die je bewondert. Daar staat hij dan voor zijn dvd kast om zijn favoriete films te laten zien (La Notte – Antonioni; Mouchette - Bresson en (uiteraard) iets van Hou Hsiao Hsien, The boys from Fengkuei). Veel aandacht voor de situatie van de filmer in China. Zoals blijkt zijn de eerste drie films zonder toestemming geschoten. Vertoond in China is nog geen enkele film. Het zou wat zijn, zo vind zijn vader, als Platform eindelijk vertoond mag worden in Fenyang, waar de film is geschoten en waar Jia opgroeide.

Iklimler
net als 2 Days In Paris de dag ervoor is dit een (self-indulgent?) familieprojectje.. regisseur speelt zelf de hoofdrol, zijn vriendin speelt zijn vriendin, zijn ouders zijn ouders.. Werkt allemaal toch best redelijk. Een relatie die uiteenvalt (en verwerkt wordt) gedurende verschillende seizoenen. Zitten vreemd genoeg vooral een paar heel overtuigende huil- en seksscenes in. (En dan niet eens met zijn real life vriendin, ha)

Bringing Out The Dead
Dacht altijd dat dit Scorsese's horrorfilm was. Hoewel de zombies op de loer lijken te liggen in 't aftandse ziekenhuis en hoofdpersonage Nicholas Cage ook geplaagd wordt door geesten, houdt het daarmee wel op qua horror.
Behoorlijk mislukte film, film heeft zeker wat van die paranoide After Hours sfeer, maar heeft geen verhaal en duurt toch 2 uur. Cage is een ambulancebroeder die zijn baan niet meer aankan, hij werk 3 dagen met 3 maten de nacht shift, terwijl alles en iedereen sterft in zijn handen. (Inclusief een baby van een meisje dat Maria heet.. jaaa)
Maar zie daar zijn geluk keert nog een beetje dankzij een drugsdealer.
Goed aan de film is de rol van Ving Rhames als hilarische ambulancebroeder into God.
Ook, standaard Scorsese weliswaar, maar hij gebruik 1 nummer van Van Morrison (het 9 minuten durende T.B Sheets) gedurende de hele film op briljante wijze.

The Bourne Identity
Is altijd langs me heengegaan deze trilogie. Zal 'm toch 'ns oppikken dacht ik. Zie ineens waarom Matt Damon zo neutraal door The Good Shepherd kon lopen, hij was die rol al gewend. Vind eigenlijk de premisse mooier dan de film.. Man drijft in zee, met kogels in zijn lichaam, hij weet niet meer wie hij is.. Maar al snel blijkt hij een supergetrainde vechtmachine te zijn. Maar ja dat vechtmachine-aspect zorgt ook voor weinig spanning, ik bedoel wie kan 'm wat doen. En heel erg in de war lijkt hij ook niet te zijn eigenlijk.. En dat de plot in feite om gewetenswroeging draait is ook 'n beetje tsja.

The Doors
Was me aangeraden wegens het geweldige spel van Val Kilmer (wat trouwens ook 2 Days In Paris gebeurd grappig genoeg)
Hij doet het ook goed ja. Met name het beeld dat hij vadsig en baardig L.A. Woman opneemt, terwijl hij er uitziet als Jeff Bridges.
Verder blijft het natuurlijk een poseur die Morrison, die misschien tegen zijn wil een ster werd als "model" en verder niets. Echt tragisch wil het in de film maar niet worden. Eerder een luie vorm van zelfdestructie. Voelde vooral sympathie voor die orgelspeler (Manzarek ofzo) geinige kantoorklerk. En het korte stukje The Velvet Underground bewijst dat ze DAAR nog 'ns een film over moeten maken.

Day night day night is inderdaad zeer indrukwekkend minimalistisch. Met weinig middelen spanning opwekken is knap. Zo wordt wachten bij een stoplicht opeens een zenuwslopende bezigheid. De film heeft onze bioscopen niet gehaald, maar gelukkig zond ARTE hem een paar maanden geleden ondertiteld uit. Thematisch in hetzelfde straatje: The War Within.

doet me denken aan die Nederlands-Palestijnse film waarvan ik me nu al de hele dag de titel probeer te herinneren.
..
Paradise Now

(ik dacht de hele tijd Ford Transit..)

om nog even door te gaan op die Doors-film. Wat me teleurstelde was de badkamer-dood-scene.. Nauwelijks spanning, sowieso kort.. En geen enkele complottheorie! Jammer :D

(Inclusief een baby van een meisje dat Maria heet.. jaaa)

Script van Paul Schrader, hè.

Ik vind hem (met Omar geloof ik) erg goed. De waanzin en dat apocalyptische zit echt in die film, waar Scorcese anders nog wel eens dorre degelijkheid aflevert.
Typisch trouwens, dat Cage altijd vooral goed is als hij een man op de rand van de afgrond speelt: Bringing Out the Dead, Leaving Las Vegas, Adaptation.