Filmforum

Klosterman, that is. Laatst nog een boek van gelezen...

En dan is Morrison niet eens zo overgewaardeerd als dat citaat. ;)

Ik moet er anders nog steeds om grinniken. Zal mijn niet aflatende Doors-haat wel zijn.

nou ergens in 't begin doen ze wel een leuk stukkie pseudo-krautrock. vond ik.

"Typisch trouwens, dat Cage altijd vooral goed is als hij een man op de rand van de afgrond speelt: Bringing Out the Dead, Leaving Las Vegas, Adaptation."

jep Matchstick Men ook, al is die nog redelijk lichtvoetig.

Het feit dat Morrison zo een overgewaardeerde eikel is maakt hem toch juist een mooi onderwerp voor een film? Net als Nixon. Ik zit eigenlijk te wachten op de inktzwarte satire "Nawijn: Jumpen op de Puinhopen van Paars"

"Amadeus in de polder". Door Wim T. Schippers. Uiteraard met Dick van den Toorn in de hoofdrol.

Oeh, dat is wel een potentiële klassieker.

Die Doors film heb ik uitgezet.

Maar lijdt een beetje aan wat Olaf heeft. :)

Op 9 september vorig jaar vermoedde Omar op deze pagina dat On The Silver Globe van Andrzej Zulawski wel eens de cultfilm zou zijn. Toen kon ik dat nog niet bevestigen, maar sinds deze maand wel. De film was voor mij reden genoeg nog meer werk van Zulawski (in het Westen bekend vanwege Possession uit 1981 met Isabelle Adjani) te checken. Zie hier voor een uitgebreid verslag.

Ik heb alleen Amour Braque gezien en Mes nuit sont plus belles que vos jours en die vond ik allebei tenenkrommend erg. Arty-farty geneuzel en veel blootscenes met (zijn vrouw) Sophie Marceau, want het zaakje moet natuurlijk wel bekeken worden.

Goed, stuk van Vido...

Toen kon ik dat nog niet bevestigen, maar sinds deze maand wel.

Ha! Dat verslag klinkt als een totale aanrader. :)

Nooit de connectie gemaakt met Possession, toch wel een van mijn favoriete films (al zat ik destijds nogal in een Adjani trip.)

Nooit de connectie gemaakt met Possession

Ik dus ook niet, terwijl ik die film 25 jaar geleden al heb gezien. De twee titels die Olaf noemt klinken dan weer niet als aanraders.

Ik was vanochtend verbaasd dat het overlijden van de jonge Amerikaanse acteur Brad Renfro zo prominent in het NOS Journaal werd vermeld. Renfro had toch niet de status van bijvoorbeeld River Phoenix. Aan het nieuwsbericht te oordelen wordt zijn eventuele beroemdheid opgehangen aan zijn filmdebuut in The Client uit 1994. Na Sleepers heb ik ‘m zelf nog gezien in het mislukte Apt Pupil, Ghost World en The Jacket (al kan ik me bij laatstgenoemde twee films geen scène met Renfro voor de geest halen). Zijn laatste project was de verfilming van Bret Easton Ellis' The Informers, maar of we hem daar uiteindelijk ook in gaan zien is nog maar de vraag. Welke klassieke scène met Renfro had ik me eigenlijk nog steeds moeten herinneren?

ja ik had ook een Wie-momentje. (wat niet zou mogen als filmfriek)
maar The Client niet gezien.. enkel Ghost World dus. Daar kon ik me ook niets bij zijn naam voor de geest halen, maar ik heb 't even nagezocht.. hij was een winkelbediende die klappen kreeg. Daar staat me nog wel vaag wat van bij, maar dan vooral van zo'n kung-fu hakman met weirde moves met zwaaigereedschap.

Heeel misschien was die Renfro wel beroemd, maar dan als junk in de roddelbladen.

Net verslag van Syndromes and a century gepost op Subs.

ah iets nieuws op de voorpagina :D kan ik ook weer wat posten ;) niet dat ik wat heb nu..
(zal 'm straks lezen)

ondertussen stug doorgekeken.

Mysterious Skin
ja, mooi. Eerst lijkt de film wat teveel door de jaren heen te zappen, maar settlet zich dan toch in 't nu. 2 jongens en hoe hun leven verloopt nadat ze op 8-jarige leeftijd verkracht zijn door de honkbalcoach. De ene (Corbet) lijdt aan black-outs en denkt dat ie ontvoerd was door UFO's. De andere (Gordon-Levitt) is gigolo geworden en heeft zo krijg je 't idee de hele staat Kansal al gedaan. Hij ziet het als iets moois en verlangt eigenlijk nog terug naar die mooie tijd. Mooie scenes als de UFO-jongen een (UFO)lotgenote opzoekt, waarvan je je afvraagt of die misschien ook verkracht is.
Moeilijk onderwerp, goed gedaan. Zou 'r maar 2 dingen op aan kunnen merken.. 1)personage van Levitt roept steeds dat ie weg wil uit dat durp, maar die urgentie kwam niet over. Hij heeft vrienden, geld, een (ander) baantje als omroeper in 't honkbalstadion. Kortom er ljkt eigenlijk weinig mis mee. 2)er zit een gewelddadige scene in, die bound to happen is, tuurlijk het is een gevaarlijk beroep, zeker als ie dan in New York is, maar omdat ie daarvoor zo flierefluitend overal mee weg is gekomen voelt die scene toch een tikkie conservatief correct. (Maar zo kan ie zijn lotgenoot misschien beter begrijpen)

My Own Private Idaho
Thematisch in dezelfde hoek. En Keanu Reeves (die zwoor nooit meer een homo seksscene te doen) lijkt ook op Levitt. Verder snapte ik hier geen snars van. Het verhaal!?!? euh. 2 vrienden.. gigolos.. De ene (River Phoenix) verliefd op "Keanu". River op zoek naar zijn moeder. Net als die jongen in Mysterious Skin lijdend aan een soort black-outs (narcolepsy in dit geval) Ze wonen bij een soort Shakespeariaanse zwervertroep. (Denk aan de bende in Dear Wendy) en dan gaan ze naar wat op reis, komen een Duitser tegen, gaan dan naar Italie, waar de film gered wordt door een heel mooi Italiaans meisje.. ;) (Waar Keanu zich meteen thuisvoelt)
Maar de moeder wordt niet gevonden. Ofzo. Hmm. Zat er nou ook nog een incest-thema in?

Days Of Heaven
Nou ik heb ze nu allemaal gezien.. de 4 features van Melick. Is deze 't beste? Zit er dik in. Maar Ennio Morricone is daarvoor in belangrijke mate verantwoordelijk. Wat een geweldige muziek. En, 't moet gezegd Melick kan ook binnen een paar seconden/beelden een geweldige sfeer op celluloid vangen. All American Boy Richard Gere werkt in de jaren '10 op 't platteland, met zijn zus, of nee toch niet zijn zus, geloof ik, want ze zijn wel heel close, de vraag is dan waarom ze doen alsof ze broer en zus zijn.. Er is ook nog een jong sterk meisje die 't verhaal verteld in geweldig William Faulkner/John Steinbeck-accent.
Na een tijdje op 't land werken, een sprinkhanenplaag en een ontsnappin (toch een beetje Badlands) houdt de film op. Ik tast in 't duister, maar mooi was het wel.

Cinema.nl (en de Volkskrant) hebben ook weer hun top 10 af. Dik 2000 stemmers leverde deze top 10 op.

1. Das Leben der Anderen 12355
2. Pan's Labyrinth 5384
3. Alles is liefde 5046
4. Atonement 3637
5. The Last King of Scotland 3299
6. The Diving Bell and the Butterfly 3231
7. Control 3088
8. 4 maanden, 3 weken en 2 dagen 2823
9. Ratatouille 2613
10. Adam's Apples 1958

Waar dus met name die 10e plek hier voor verbazing zorgt.
Verder opvallend hoog: Notes on A Scandal (11) en Anche Libero Va Bene (22) met die laatste ben ik 't wel eens ;)

Hele lijst:
http://www.cinema.nl/cinema/magazines/news/index.jsp?portals=3142294&magazines=5268514&news=39059588

Das Leben der Anderen op 1 was te voorspellen, maar zulke hoge publieksnoteringen voor Pan's Labyrinth, The Diving Bell and the Butterfly en 4 maanden, 3 weken en 2 dagen vind ik verrassend.

wat is La Vie En Rose? Opvallendste bij de eerste 50 die ik gemist heb (As in: geen blockbuster, of iets wat ik sowieso nog moet zien: Control, Jesse James, Diving Bell.)

Ook wel opvallend Paris Je T'Aime bij de eerste 50, komen ze toch weer uit de kosten met zo'n nutteloos filmpje...

La Vie En Rose is de verfilming van het leven van Édith Piaf. Niet bepaald een aanrader, al is de acteerprestatie van Marion Cotillard in de titelrol bewonderenswaardig.

Zie ook hier.

hehe "Terwijl Cottilard zich op bewonderenswaardige wijze op haar rol stort, zie ik voornamelijk een kruising tussen een beschonken Audrey 'Amelie' Tautou en Thea van het duo Theo & Thea."

nou laat maar zitten dannnn. ;)

Ben ik de enige die Pan's Labyrinth maar zo-zo vond? Redelijke oorlogsfilm, redelijke fantasyfilm en de som der delen blijft maar uit.

helemaal mee eens. Zat nou niet bepaald op 't puntje van mijn stoel, laat staan dat ik geemotioneerd raakte.

Bad Santa
Charles Buwkowski-meets-de-Coen-broertjes (die produceerden, Terry Zwigoff van Ghost World regisseerde) komedie. Hij is grappig en lekker grof, maar echt inktzwart wordt het niet. Daarvoor is het allemaal te dik aangezet. Voor die echte Ricky Gervais 'cringe'-factor moet het toch net iets realistischer.

Ben ik de enige die Pan's Labyrinth maar zo-zo vond?

Ik heb hem uitgezet nadat "de lieve vrouw" overduidelijk zat te spioneren. Wist toen al genoeg gezien de knarsende leren handschoentjes van El Capitan.

Nu daagt het me pas dat die Bad Santa eigenlijk veel slimmer is dan ik dacht: dat rare dikke jongetje is natuurlijk de heilige die de zondaar op het rechte pad brengt!

Nee, dit weekend was cinematografisch niet top....

Bamako (Sissako, 2006). Een fictieve rechtzaak van Afrika tegen de Westerse wereld en de wereldbank, zich afspelend in een Malinees dorpje. Prachtig idee, maar dat is nog geen film. En die film verzandt langzaam in ellenlange pleidooien die de subtielere details buiten de rechtzaak om ondersneeuwen en je vooral het gevoel geven dat je een uur lang naar Jan Pronk zit te luisteren. Ware het niet dat ik die toevallig daags ervoor in Utrecht in debat zag met Boekestijn. Was een stuk interessanter.

Karhozat (Tarr, 1988). Na een uur uitgezet, en dat doe ik niet vaak. Tergend trage cameravoering, kan ik op zich best tegen, maar na een uur had ik nog geen normale regel tekst gehoord. Alleen maar klagende Hongaren met hoogdravend gewauwel en bijbelcitaten. Hoe krijg je zo’n script bij elkaar geschreven zonder existentiële twijfel? The man from London is Tarr’s laatste, draait op Rotterdams festival. Ik geloof het wel, geloof ik.

Rescue Dawn (Herzog, 2006). Naar het waargebeurde verhaal van een Amerikaanse piloot die neerstort in Laos en daar in een gevangenkamp verdwijnt. Meest opvallende zijn de uitstekende acteersprestaties van Christian Bale, Jeremy Davies en Steve Zahn. Heb me goed vermaakt maar de film verrast nergens. Alle aspecten heb ik al ergens anders, en beter, gezien. Ik kan geen opvallend standpunt of filosofie van Herzog ontdekken. Ik blijf het een beetje een gewone regisseur vinden. Is Grizzly Man niet gewoon zijn beste?

Inland empire (Lynch, 2006). Sja, wat te zeggen? Ik heb het einde gehaald. Vervelend was het niet, maar wat moet ik ermee? Mijn art for art’s sake petje op en me verwonderd afvragen waarom een schroevendraaier op Hollywood Boulevard uitgerekend op de ster van Dorothy Lamour valt? Elke zin is zwanger van potentiële betekenis, elk shot kan een sleutel bevatten, elke letter of cijfer een ingang zijn. Of niet. Is het stiekem niet gewoon vrij makkelijk om zo’n script bij elkaar te schrijven waar niets begrepen hoeft te worden, kun je je er stiekem eigenlijk gewoon geen buil aan vallen? That is, als je het filmische talent van Lynch hebt, want dat talent is dan onontbeerlijk en ontegenzeggelijk aanwezig. Spannend, eng, virtuoos, vindingrijk en beeldend. Je ziet een enorme leegte niet vaak zo smaakvol vormgegeven, maar het is die schreeuwende leegte die voorkomt dat mijn interesse geprikkeld raakt, laat staan dat ik me laat meevoeren.

Een zwarte dag op het filmforum. Pan’s Labyrinth, Bamako, Damnation en Inland Empire rücksichtslos afgeserveerd en Bad Santa de hemel in geprezen. Waar moet dat heen met de wereld! ;-)

Van Béla Tarr moet je houden. Het helpt als je fan bent van Tarkovski en misschien is Damnation niet de beste binnenkomer (al was het voor mij ook de allereerste Tarr en wilde ik meteen meer zien). Misschien dat Werckmeister Harmóniák je beter zal bevallen. Zelf vind ik zijn vroege sociaal realistische films (Family Nest, The Outsider en The Prefab People) ook niet verkeerd.

De werkmethode gebruikt in zowel Inland Empire als in Syndromes And A Century is dezelfde: niet of nauwelijks een scenario. Het grote verschil tussen beide films is dat Inland Empire afdaalt in de onaangename, donkere uithoeken van de menselijke ziel en dat Syndromes… poëtisch optimisme uitstraalt. Eigenlijk is Inland Empire gewoon een abstracte horrorfilm en daar moet je tegen kunnen en zin in hebben.

Werckmeister Harmóniák ga ik binnenkort bekijken, dat wordt m'n Tarrcherrypopper.

Sátántangó is me echt een beetje te lang vrees ik.

:( ilx geeft je ongeveer 10 seconden om een stukje te posten verdilleme... alles opgegeten.

I Don't Want To Sleep Alone
Wat.is.dit? Euh... Typerend is dat ik niet eens door had dat hier een dubbelrol in zat. Of in welk land het zich afspeelde.. Een typische arthouse handelingen-film, we kijken naar mensen die mensen wassen en andere (betrekkelijk) normale dingen doen. En verder niks. Nauwelijks dialoog. Leukste vond ik nog de Bollywood-liedjes die af en toe op een tv langskomen.

Kundun
Ook al saai en hier werd wel in gesproken. Slepende saaie geschiedenisles over Tibet en de huidige Dalai Lama. Kon ondertussen mooi nadenken over een Nederlandse Olympiade-ganger misschien een Tibetaanse vlag kon meesmokkelen/om de vuist binden als protest.. Maar ja dan "support" je ook een beetje een eng Vaticaans feodaal land. Tsja. Nieuwe Dalai Lama vinden zal trouwens wel lastig zijn..

The Bourne Supremacy
Beter dan die 1e.. Al word ik heel droevig van hoe die niet conventioneel knappe Franka Potente hier wordt afgevoerd ten faveure van een blondine, waarvan al in film 1 duidelijk was dat Bourne er iets mee zou krijgen. Zit verder (voor 't eerst in de trilogie) 1 spannende scene in.. Met Bourne op een dak met de FBI in 't vizier. Verder teveel carchases. Wel leuk is dat ze Europa doorcrossen, maakt Europa toch wel wat cooler. (Doet 't kennelijk nog altijd goed voor een Amerikaans publiek)

Birth
Viel bitter teggen. En 't begon nog wel zo goed als Polanksi's Rosemary's Baby-achtige psychologische horror. Maar dan begint de film rationele verklaringen te geven. En tis sowieso al niet te geloven hoe de familie reageert op 't jongetje. Veel te open. Nicole Kidman is verder natuurlijk wel geknipt voor zo'n rol. Ik ben altijd bang voor d'r ;) Wel goed gedaan is hoe de film de gekte verschuift van het jongetje naar Kidman (tegen een tienjarig jongetje: have you ever made love to a girl? can you satisfy my needs? etc.)
De delen van de film zijn goed (denk ook aan de zwangere zus en de voormalige schoonzus, beiden zeer creepy) maar de som is 't niet.

De werkmethode gebruikt in zowel Inland Empire als in Syndromes And A Century is dezelfde: niet of nauwelijks een scenario. Het grote verschil tussen beide films is dat Inland Empire afdaalt in de onaangename, donkere uithoeken van de menselijke ziel en dat Syndromes…

Ja de overeenkomst was me al duidelijk bij het schrijven van het stuk over Syndromes, nog voordat ik I.E. zag, en die overeenkomst is intrigerend. Voor mij is een belangrijk verschil dat ik van Syndromes gevoelsmatig een beeld kan vormen en dat zelfs met veel moeite kan opschrijven. De film wil iets zeggen over de mens. Lynch niet, en kennelijk vind ik dat belangrijk. Lynch is een Argento geworden, en art for art's sake in cinema, daar heb ik kennelijk moeite mee. En eigenlijk vind ik dat "woew woew" toontje een beetje vervelend. Het cijfer 47, oeeeh man, daar heb je hem weer! Heee, axxnn, wat een gekke code.... He, daar is ook nog een kamertje. "Paard gaat naar de put"......interessant. Het is Twilight Zone voor mij. Of X-files, voor de jongere lezers.

(Zal vanavond proberen kijkverslag te postn van de nieuwe van Sang-soo Hong, Woman on the beach)

@ Ludo: Altijd eerst alles opschrijven in Word, dan copy pasten. Of de boel verdwijnt omdat je je emailadres niet snel genoeg intypt, of het forum verdwijnt weer een keer uit de lucht. Ik wil in het bejaardenhuis wel kunnen nalezen wat voor fascistoide filmethiek ik erop nahield in de subs-era...

Ben je het ook kwijt als je 'back' indrukt (in je browser, that is)? Bij mij staat m'n schrijfsel er dan gelukkig nog.

Dat andere forum was toch fijner. :(

Ben je het ook kwijt als je 'back' indrukt (in je browser, that is)? Bij mij staat m'n schrijfsel er dan gelukkig nog.

ja dan ook, dat is het verbijsterende. of vaak, niet altijd geloof ik.
ik vind dit forum qua design superstrak, maar 't heeft duidelijk zijn kuren ja.

Design?

ja non-design. minimalisme, weet toch.

Oh, zoals de non-productie van Garage Days Re-Revisited. :)

hey daar was ik nog niet met die metal-draad ;)

Ik was vanochtend verbaasd dat het overlijden van de jonge Amerikaanse acteur Brad Renfro zo prominent in het NOS Journaal werd vermeld.

En nu dus ook Heath Ledger. En ik moet bekennen dat die namen pardoes door elkaar gingen en dus vanochtend dacht: "huh, komen ze daar nu pas mee?"

Tip via Darth Martijn: Lekker DVDtjes ruilen. Hoe meer zielen, hoe meer kijk/ruilplezier nietwaar?

Heath Ledger. En alweer schijnt drugsmisbruik de oorzaak te zijn. In tegenstelling tot Brad Renfro is Ledger bekend genoeg voor een vermelding in het NOS-journaal, zeker gezien zijn bijdrage aan Brokeback Mountain. Van zijn overige rollen staat die in Monster’s Ball me het meeste bij.

Dit jaar is Ledger postuum nog te zien in de Dylanfilm I'm Not There en als een zeer duistere The Joker in de nieuwe Batmanfilm The Dark Knight.

De meest slaapverwekkende film van 2008 is Sleuth van regisseur Kenneth Brangaahp. Het eerste deel van het rollenspelletje dat Michael Caine en Jude Law 86 minuten lang spelen, in een landhuis met een afschuwelijk kil en overdreven gestileerd interieur, is nog enigszins te pruimen. Het toneelmatige karakter wordt in het begin verbloemd middels esthetisch gekaderd breedbeeld waarin slim wordt gespeeld met lege ruimtes en spiegelbeelden. Daarna gaat het overdreven acteren flink tegenstaan, zeker wanneer Jude Law verkleed gaat als vadsige agent met gebitsprothese. Het spannendste aan Sleuth speelde zich buiten de film af. Midden tijdens mijn tukje werd ik namelijk opgeschrikt door een brutaal muisje dat naast me in mijn jas was gekropen en vrolijk speelde met de kruimeltjes in een leeg boterhamzakje. Ik dacht het beestje weggejaagd te hebben, maar het geritsel bleef aanhouden. Even zat ik oog in oog met de muis voordat het dier definitief wegrende over de stoelen, terug de schaduwen in van Tuschinksi. Tijdens de aftiteling ging ik voor alle zekerheid mijn jas tweemaal langs om er van verzekerd te zijn dat ik geen ongedierte mee naar huis nam. Zonder die muis zou ik pas zijn ontwaakt bij het Dolby-logo.

Aahh, de beruchte Tuschinski muizen bestaan dus echt. :)

hihi, "zeker wanneer Jude Law verkleed gaat als vadsige agent met gebitsprothese." hee je verklapt alles! :)
het origineel is wel leuk, heb je toch ook wel gezien Vido? (kan niet missen lijkt me)

je had de muis moeten vangen en temmen en dan trainen om irritante mede-bios bezoekers aan 't schrikken te maken.

je verklapt alles - welnee joh, ;-) de toeschouwer moet wel heel blind zijn om meneer Law onder de schmink niet te herkennen. Al dacht de acteur daar, aan zijn acteerstijl te oordelen, bij de onthulling blijkbaar heel anders over.

Het origineel van Sleuth had ik nog niet gezien. Sterker, ik weet nog steeds niet hoe de titel juist uit te spreken. Bij de kassa hoorde ik deze varianten: sleut, sloot en sloet. Ik koos zelf maar voor de laatste optie en de kassadame leek te begrepen wat ik bedoelde.

Die muis is volgens mij al door een andere bioscoopbezoeker getraind. En goed ook.

Pronunciation
(RP) IPA: /sluːθ/, SAMPA: /slu:T/
Rhymes: -uːθ

;)

Sluu-thhh dus denk ik als ik de dubbele punt juist interpreteer.

http://www.baxter.co.za/images/sleuth.jpg

http://www.jeugdsentimenten.net/media/2004/04/pipo.jpg

Weer wat geleerd ;-)

Origineel is erg goed. Heeft die koude vormgeving, maar dat past bij de tijd (begin jaren zeventig, Clockwork Orange en zo.)