Filmforum

Dressed to Kill
Opent De Palma soms altijd met raunchy douchescènes? Wacht, douchescène?! Inderdaad, dit is een ode aan Psycho. Stuk minder leuk dan die Blow Out-ode. Een boring housewife dwaalt door de stad, beleefd een one night stand en wordt dan op gruwelijke wijze in een lift vermoord. Nancy Allen, die als unique selling point van de film er hier op d'r leukst uitziet, is daar toevallig getuige van. Zij maakt kennis met het Harry Potter-zoontje van de vrouw. De film is net niet dirty genoeg om tussen die twee wat te laten. (Nancy en Potter bedoel ik he) De twee beginnen de speurtocht en komen al snel uit bij haar psycholoog. Michael Caine. Dressed to Kill is nogal chaotisch, heeft een overbodig coda van een kwartier (contractueel te vullen tijd?) Als b-film wel vermakelijk hoor.

Coming Home
Coming Home van Ashby heeft eerst en vooral een soundtrack die er mag wezen. Sterker nog, deze is wat al te prominent en raakt verstrikt in de val dat als je er eenmaal aan begonnen bent je in elke scène wel een mooi liedje wil (moet?) laten spelen. Richie Havens met z'n Follow, de Stones, de Beatles met hun enige tolerabele nummer (Strawberry Fields Forever) én in de meest emotionele scène van de film Tim Buckley's Once I Was. (Ik zit nu dus Hello and Goodbye te luisteren, dat werd ook wel 'ns tijd) Coming Home is een oorlogsfilm zonder oorlogsbeelden, even lijkt 't zelfs een film te worden over de vriendschap tussen twee "soldier wives", wiens echtgenoten tegelijk naar Vietnam vertrekken. Al snel focust de film echter vooral op Jane Fonda, die zich als vrijwilliger bij een veteranenhospitaal heeft aangemeld. De figuranten speelden grotendeels zichzelf wat de beklemmende sfeer van 't qua personeel onderbezette gammele ziekenhuisje versterkt. De woede van Fonda (en de scenarioschrijvers) was ook echt en dat begint de film gaandeweg toch wat dwars te zitten. Er zijn wat teveel pamflet-speech momentjes, hoezeer men dat ook probeerde te verhullen met 't liefdesverhaal rond Fonda en Jon Voight. Die laatste is uitstekend als een gefrustreerd en driftig patiënt, in 't begin met behulp van wandelstokken, rondrijdend op een brancard. <br>

Le Mépris
Ik ging er na de opening eens goed voor zitten. Een film in een film met Jack Palance en Fritz Lang (Die Franse nouvelle guys wisten hoe ze hun helden moesten eren) Lang gaat Odysseus draaien, Palance neem 't op, maar dit is slechts decor voor Bardot en Michel Piccoli. Hij wordt ingehuurd door Palance om de arty ambities van Lang in te tomen. Palance houdt meer van naakte nimfen, zo blijkt uit een lollige screening. Godard kreeg zelf ook 't verzoek om er wat meer naakt in te gooien, wat hij onder protest deed door er een blauwe filter overheen te gooeien. Zo is de film wel meta, het paartje Piccoli/Bardot schijnt voor Godard/Karina te kunnen staan en dan kun je natuurlijk ook nog puzzelen op de overeenkomsten met de Odyssee, waar verwoed over gefilosofeerd wordt. Het probleem is dat de film wel erg koeltjes is, zelfs het huis van Piccoli en Bardot waar ze dan minutenlang in kibbelen terwijl de camera heen en weer glijdt langs de (bad)kamers is ijzig wit.

Silver City
Behoort tot de betere helft van Sayles' oeuvre en aangezien ik 't gevoel heb dat zijn recente werk wat minder geinspireerd is, zou 't best eens een van z'n beste kunnen zijn van deze eeuw. Dat zegt allemaal niet vreselijk veel, want het is een aardige film, niet meer niet minder. De show wordt gestolen door Danny Huston (zoon van de regisseur) die ik volgens zijn filmografie wel eerder ben tegengekomen, maar me nu pas opvalt. (Makkelijk ook, met een hoofdrol) Hij speelt een goeiige lobbes, ooit journalist tegenwoordig private detective al moet je dat investigator van zijn bazin noemen. Hij moet in 't mozaïekverhaaltje uitzoeken wie er wat te maken kan hebben met een Mexicaans lijk dat ineens aan de oppervlakte is komen drijven, juist als een politicus (Gary Cooper) met gouverneursambities daar een spotje op wil nemen. Silver City is een cynische film uit 2004, met Bush-frustraties. Ook deze gouverneur in spe is niet meer dan een marionet in de plannen van zijn vader en de big companies, die niet om een mensenleventje malen zolang 't geld oplevert. Als vaker lijkt Sayles er net een of twee lijntjes teveel in te stoppen (iets met een project-ontwikkelaar) maar de verwikkelingen van de journalist blijven boeien, zo komt ie o.a. Daryll Hannah tegen als stonede boogschutter.

Lynch als executive producer in een nieuwe Herzog-film, wat zou dat opleveren?
http://www.imdb.com/title/tt1233219/fullcredits#cast

Executive producer is toch aan 't eind ff zeggen: "is goed, breng maar uit"?

Ponyo (崖の上のポニョ, Hayao Miyazaki, 2008)
Ecologische Wagner. Cool! Sublieme beginscene en de rest is ook eigenlijk wel weer betoverend in de gebruikelijke Miyazaki sprookjesmix. Niet zo goed als Het Bewegende Kasteel maar dat zal sowieso niet snel gebeuren. En gelukkig daardoor ontsnapt aan het ongetwijfeld oorverdovende Ice Age 3.

Executive producer is toch aan 't eind ff zeggen: "is goed, breng maar uit"?

of zou ie er zelf geld in steken? Herzog op bezoek bij een Transcendental Meditation goeroe?

Is die Herzog trouwens niet die remake van Bad Lieutenant? Vond ik enigszins overbodig klinken.

toevallig gisteravond Encounters at the end of the world gezien. Vreemd: tegelijkertijd overdonderd door de wederom bizarre personages uit de realiteit die iedere fictie met verve ontstijgen, maar me toch ook wel lange tijd gestoord aan het volledig ontbreken van ritme in deze vertelling. Misschien een euvel dat logisch voortvloeit uit de allesoverweldigende voiceover van Herzog [nb: goeie Herzogparodie ontvangen van een vriend: "We may think ze cat feels happy when it purrs but for all vee know the sound may be no more than an expression of the vast and terrifying meaninglessness of ze cosmos"]

tweede punt van zorg: het gebruik van muziek - wellicht ben ik hier cryptocalvinistisch, maar de beelden zijn zo overweldigend dat je hier toch geen Bulgaarse vrouwenkoren bij hoeft te zetten? diep onder antartica kan toch ook gewoon diep onder antartica zijn, waarom nou meteen hier weer een angelic cathedral van gemaakt met grof auditief geweld? maar goed, dit is waarschijnlijk een kwestie van smaak, want mijn buurvrouw ging helemaal om, juist ook door de (toegegeven: prachtige) muziek.

wel heel verrassend: bekeert Herzog zich nu werkelijk aan het einde van deze film met ronkend commentaar tot een door natuurwetenschap geinspireerd humanisme?

overigens: wat een ontzettend scherpe vragen stelt Herzog zichzelf de hele film lang! dat is dan weer wel super inspirerend.

Die muziek is inderdaad wat zwaar aangezet ja, dat herinner ik me nog. Maar wel een mooie film, vooral als ze die ijsgrot inkruipen op het einde. De mooiste muziek uit een Herzog-film vind ik die uit The Great Ecstasy of Woodcarver Steiner. Pre-Post-rock van Popol Vuh waarnaar menigeen zich sufgezocht heeft (want nooit op cd verschenen volgens mij). In combinatie met schans-springers in slow-motion: schitterend.

Ook weer gezien gisteravond: Punch-Drunk Love. Volgens mij haat je dit of vind je het prachtig. Een beetje heel vreemde film is het wel (dit als romantische comedy verkopen is kansloos). Wat mij betreft wel stukken beter dan het ellenlange Magnolia. Geweldig camerawerk en rare lichtinvallen, ik ben dol op dat soort details.

Bulgaarse vrouwenkoren, da's zoooooooooo 1991.

OMC, die titel is niet de remake van Bad Lieutenant. Net uit: een boek van Herzog over het maken van Fitzcarraldo: "Conquest of the Useless".

Lars and the Real Girl
Een film die de kijker haast laat snotteren om een sekspop doet iets goed. Keek de film vooral voor Ryan Gosling (die van Half Nelson) en hij stelt niet teleur. Hij speelt een extreem verlegen, fobische man die in de garage van zijn ouderlijk huis woont. Zijn ouders zijn dood (moeder zelfs bij "zijn" bevalling) en z'n broer heeft inmiddels na jaren afwezigheid met z'n zwangere vrouw (favoriet Emily Mortimer) intrek genomen in het huis. Mortimer begint heel sterk maar gaat bij vlagen wel wat op de overdreven toer. Lars ondertussen heeft 't moeilijk met deze veranderingen en vindt de oplossing in een RealDoll, die hij als volkomen echt benaderd. Na aanvankelijke aarzeling en op aanraden van de lokale huisarts (Patricia Clarkson) doet iedereen in 't dorp dat, wat tot volkomen absurde situaties lijkt. Tekenend voor de goedgemutstheid van deze lieve film is dat werkelijk niemand Lars pest. (Een mooi spel met wat je zou verwachten) Zo komt al 't drama en spanning uit Lars zelf en dat is bijzonder aardig gedaan.

Tron
Vooral een design-curiositeit. (Een van de eerste computer-animatie-films) Zou Omar 'm al gezien hebben? Een soort computer-sci-fi Wizard of Oz, waar Jeff Bridges in de verre toekomst een computer in wordt gezogen. Door een laser-straal. Eh, ja. Hij is spelletjes-programmeur maar zijn grote successen zijn gejat door de grote slechterik, degene die zich zodoende tot baas van het bedrijf heeft laten promoveren. De echte regelaar is echter "master control". De opstandige computer zelf die steeds snibbig zijn bevelen afsluit met "end of line". In de computer hebben alle programma's menselijk gedaanten, die door bewakers in de gaten worden gehouden en af en toe een soort squash moeten spelen. Op leven en dood. Er zweven ook schattige pluisjes rond die alleen "yes" and "no" zeggen. Inderdaad, de bits. Het plot is verder onnavolgbaar maar Tron is een extern beveiligings-programma dat het met behulp van haar "user" (een Bill Gates-type) tegen master control op gaat nemen. Zelfs voor een beetje romance (kussende software!?) wordt nog wat tijd gevonden.

Die Ehe der Maria Braun
Door de naam Braun dacht ik dat dit een soort alternatieve geschiedenis zou worden, met een zus van Eva Braun, die dan ongeveer gelijktijdig trouwde. De film opent ook met een huwelijk terwijl Duitsland onder vuur ligt. Maria heet echter "zomaar" Braun. (Nou ja helemaal zomaar zal het toch niet zijn, wellicht wilde Fassbinder toch dat we daaraan gingen denken) Maria's man is soldaat, gaat terug naar 't front, waarna we Maria met een bord rond zien lopen "Wer kennt Hermann Braun?" Een vertrouwd verschijnsel net na de oorlog, met een enorm overschot aan vrouwen en heel, heel veel weduwen. Net als Maria het zoeken opgeeft hoort ze ook dat haar man dood is. Vanaf dat moment neemt ze echt de touwtjes in handen en ontpopt ze zich tot een sterke vrijgevochten vrouw. (Bijna een Verhoeven-heldin als Carice in Zwartboek, ze noemt het zelf de Mata Hari van het Wirtschaftswunder) Ze papt aan met een Afro-Amerikaanse soldaat en gaat later voor een of andere rijke zakenman werken als "persoonlijk assistent". (Daartussen gebeurd nog wat cruciaals, maar dat zou een spoiler zijn) Al kun je 't wel raden. De film is zeker op 't laatst wat al te voorspelbaar, na een geslaagd eerste uur (of nog wat langer zelfs) lijkt Fassbinder zijn verhaallijntjes kwijt te raken en dan maar de twee wendingen in te lassen die iedereen had kunnen verzinnen en een simpel einde.

Ook weer gezien gisteravond: Punch-Drunk Love. Volgens mij haat je dit of vind je het prachtig.
Prachtig, dat té ruime en té blauwe pak van Sandler en vooral Philip Seymour Hoffman als matrassenboer annex belsex-exploitant. :)

Zou Omar 'm al gezien hebben?

hahaha! Minstens 50x. De jonge Jeff Bridges op zijn bijdehandst best..."Now, that is a big door." Lief meisje. De lightspeeders! Het eindshot. Typisch geval van een flop die zijn tijd ver vooruit was.

...en de opvolger volgend jaar in de bios. Ben zeer benieuwd maar kijk eigenlijk vooral gewoon uit naar de mogelijkheid zoiets in een bioscoop te kunnen zien. Soundtrack door Daft Punk - die liveshow van 2007 was natuurlijk ook de beste casting die je kunt verzinnen :)

hahaha! Minstens 50x. De jonge Jeff Bridges op zijn bijdehandst best..."Now, that is a big door." Lief meisje. De lightspeeders! Het eindshot. Typisch geval van een flop die zijn tijd ver vooruit was.

hehe dacht ik al wel. dat meisje vind ik net een jonge Mia Farrow.

Punch-Drunk Love heeft inderdaad een paar hele grappige vondsten (en mysterieus beelden, orgels (of whatever) die naar beneden donderen :)

echt een gemiste kans in Tron is trouwens dat in Jeff's arcadehal er gewoon een rockdeuntje wordt gedraaid. dan denk ik doe iets compleet bizars (niet per se electronisch, zeg Soefi-trance-muziek) en "pose" alsof dat gewoon de new hip is in de toekomst.

die hal is toch gewoon in 1982 gesitueerd, of zit ik er nou helemaal naast? (kan ff checken - ik heb de dvd net vanochtend aan een collega uitgeleend! :-))

hmm. speelt 't niet in de toekomst? het bureau vanwaar de Bad Guy zijn master control bestuurt ziet er anders wel zeer sci-fi uit.

(maar 't programmeren gaat wel op z'n DOS)

Gewoon 1982 dacht ik, ondanks het bureau. :) Er was ongetwijfeld iets electro waar je hipper mee kon doen. Over electro gesproken, voor de vakantie Shaun of the Dead nog gezien, wat sowieso een veel betere zombiefilm is dan ik verwachtte maar dat geleuter over muziek was onbetaalbaar grappig (dronken uit de pub 'White Lines' zingen en vervolgens de murmelende zombie dissen dat hij niet goed meedoet) en natuurlijk "het is geen hip-hop...het is electro."

Maar eigenlijk gaat Tron natuurlijk over Tijdloze zaken. ;)

Shaun of the Dead is geweldig, idd.

Welcome (Philippe Lloret, Frankrijk, 2009)
Ze zijn bijna vergeten, maar ze zijn er nog steeds, de Afghanen en Irakezen die bivakkeren in de duinen van Calais. In Frankrijk blijven kunnen en willen ze niet, teruggestuurd naar landen in oorlog worden ze ook niet. Daarom proberen ze verstopt in vrachtwagens en containers toch maar hun voorgenomen einddoel Engeland te bereiken. Een hachelijke onderneming.
Bilal, een Koerdische jongen van 17, is vastbesloten om met zijn geliefde in Londen te trouwen. Hij stelt zich ten doel om het Kanaal over te zwemmen. Badmeester Simon besluit hem te helpen.
Een menselijke film die de cynische politiek en het persoonlijke drama tonen, die schuilgaan achter een krantenbericht.

Is shaun of the dead echt berter dan hot fuzz? Dat vond ik een draak van een film.

Hot Fuzz vond ik na Shaun Of The Dead ook een zware tegenvaller. Hopelijk kun je Shaun na Hot Fuzz nog onbevooroordeeld bekijken, want het is een van de beste zombiekomedies. De poging om een zombie weg te krijgen met hulp van de platencollectie is slechts een van de vele hilarische momenten.

Ed: 'Purple Rain'?
Shaun: No.
Ed: 'Sign o' the Times'?
Shaun: Definitely not.
Ed: The 'Batman' soundtrack?
Shaun: Throw it.
Ed: 'Dire Straits'?
Shaun: Throw it.

En er is geen gebrek aan gore.

ik geloof dat ik Hot Fuzz beter dan Shaun heb genoemd ergens in de archieven. dus dat zal ik ook nu maar blijven beweren dan. (ik vond beide mwaah, bij vlagen wel geinig.) in beide films zit een tuinhekjes-grap, het wordt echt leuk als ze in flink tempo elk mogelijk genre in de filmgeschiedenis spoofen en in elk van die films een tuinhekjes-grap stoppen.

ondertussen..
http://library.duke.edu/lilly/film-video/images/breakfast_club.jpg
John Hughes RIP

en door Gerard in de ILE-draad gepost:
https://www.youtube.com/watch?v=qtRQsCgYmtc

kippenvel :)

Ja prachtig he? Extreem goed gedaan.

Hughes veel te vroeg gegaan...

Leuke montage. Zie ik daar ook Kevin Bacon en Michelle Pfeiffer voorbijkomen?

Ik ben overigens net even te oud om iets met de films van John Hughes te hebben. Weird Science en Uncle Buck zijn nu niet bepaald meesterwerken.

dit is mooi: http://wellknowwhenwegetthere.blogspot.com/2009/08/sincerely-john-hughes.html

John Hughes toch een beetje de JD Salinger van popcorn-films.

Quentin Tarantino doet een Laibachje (toch wel weer erg goed bedacht.)

Bandidas
Volgens de gids zijn de decolleté's van Cruz en Hayek het uitgangspunt van de film, leek mij solide genoeg. Toch een tamelijk beroerde film.

Caché
Zeker vergeleken bij dit fascinerende werkstukje. Een als een spannende thriller verpakte politieke film, waarin het meest geweldadige stuk(je) er stevig in hakt, zelfs al zie je het aankomen. Ik zat toch even verstomd voor de tv. Verder mysterieus en bijzonder.

Miller's Crossing
Een opvallend onderkoelde Coen film (nee, No Country … heb ik nog steeds niet gezien). Komische dialogen als altijd, buitensporig geweldadig dat het grappig wordt en tegelijk aardedonker en zeer fraai gestileerd.

Film-nieuwtje waar ik heel enthousiast van werd: Tran Anh Hung (Cyclo, Vertical ray of the sun) is bezig met de verfilming van Murakami's "Norwegian wood".

Un Grand Amour de Beethoven
Stokoude Beethoven-biopic, de derde die ik zag na Copying Beethoven en Immortal Beloved. Veel meer zullen er ook niet zijn. Deze doet ondanks zijn leeftijd volstrekt niet voor de andere twee onder en slaagt er zelfs WEL in om wat emoties met de muziek van Beethoven op te roepen, zelfs met zoiets afgezaagds als de Moonlight Sonata. Helaas kan de film 't niet laten om elk dramatisch moment ta-ta-ta-taaa te laten horen. Zoals de titel voorspelt draait de film (in eerste instantie in elk geval) vooral om de liefde van Beethoven voor een meisje van adel die les bij hem heeft. Dat wil allemaal niets worden door klassen- en geldverschil maar 't meisje heeft wel 'n nichtje die Beethoven adoreert (maar Beethoven haar minder) Volgen wat romantische en uitgelaten vrolijke momenten maar ondertussen wordt Beethoven doof en depressief en oud. In de tweede helft gaat de film toch wat de mist in door rommelig van de hak op de tak te gaan springen en naast die liefdes ook nog dat gedoe met z'n neef Karl te laten zien. Simpelweg teveel hooi op de vork, met teveel langsvliegende jaartallen in de tussentitels ook. Het is trouwens echt nog een film met die "stomme film"-sfeer, de actrices zijn daar recht uit weggelopen, wel grappig om ze dan te horen praten.

Pretty in Pink
Meteen maar als "eerbetoon" aan Hughes gekeken. Dit is geen Breakfast Club, maar wel weer zeer amusant. De film wordt in feite volledig gedragen door Jon Cryer, als Duckie aka the Duckman, een alto met maf hoedje die Molly Ringwald adoreert. Die laatste doet haar best er met zelfgemaakte pakjes zo stom mogelijk uit te zien, maar faalt daarin. Wel vreemd dat ze ergens in 't begin, na te zijn geintroduceerd als lelijk eendje, ineens er 1 scene wel hip uit ziet met zonnebril om vervolgens de volgende scene weer in bloemetjesjurken te lopen. Foutje, zou ik haast zeggen. Maar goed, the Duckman dus, wellicht homoseksueel, in elk geval haar persoonlijke slaafje die 't maar niet lukt zijn liefde aan haar te betuigen ondanks het legendarische dansje in de platenzaak. (Goeie muziek sowieso, naast Otis Redding ook veel New Order) Ringwald is dan ook verliefd op een "rich kid" die er grappig genoeg in de laatste scene (op een gala) uitziet als een totale douchebag, Koefnoen-figuur. (Terwijl de Duckman de blitz uithangt met zonnebril)

Videodrome
Hebben ze boeken over volgeschreven hè? Ik kon er niet heel veel mee. Hallucinaties opgewekt door een tv-signaal, misschien is zelfs dat plot-aspect al een waanbeeld van de baas van het sleaze-tv-kanaaltje. De gruwelijke horror-effecten zijn wel briljant. Je stopt een videotape in een buik en als je je hand eruit terugtrekt is die verandert in een handgranaat?

Cria Cuervos
Hele fraaie film. Doet dankzij kindsterretje Ana Torrent wat denken aan El Espritu de la Colmena, maar is eerder een soort Spaanse Squid and the Whale. (Of wacht daar werd gescheiden, hier gaan zowel ma als pa de pijp uit, het lijkt wel in 1 zomervakantie maar dat zal schijn zijn) Ana leeft met haar 2 zusjes in een kast van een huis, vader is soldaat en schuinsmarcheerder. (Vast Franco-aanhanger) Ma is depressief en later doodziek. Ze is als de film begint al dood maar Ana denkt nog vaak aan haar en dwalend door haar huis komen er episoden terug/langs. Helaas (in een bijna belachelijk bespottelijke fout) zien we ook een oudere versie van Ana die recht de camera in praat en sommige van die herinneringen introduceert. Volkomen onnodig, had gewoon allemaal door elkaar moeten lopen, zodat de kijker af en toe op 't verkeerde been zou worden gezet. De zus van moeder zorgt inmiddels voor de kindjes, zij is een beetje een geval lelijke stiefma, al bedoelt ze 't echt niet slecht. Bonuspunten voor de cavia die ook veel screentime krijgt en dan later (alles is dood hier) erg realistisch sterft. Goed geacteerd, of gewoon een hoop slaappillen in dat beest ;)

Ringwald is dan ook verliefd op een "rich kid"

James Spader toch? (Toen nog getypecast als bad guy.)

Hebben ze boeken over volgeschreven hè?

En je weet het! :) Ook 50x gezien.

Ascenseur Pour L'echafaud
Beetje zoals Miller's Crossing: veel stijl en een voorbeeld van hoe slecht criminaliteit zich laat plannen. :)

En je weet het! :) Ook 50x gezien.

ja had vooraf al in de archieven gezien dat dit de beste film ooit was. :)

James Spader toch? (Toen nog getypecast als bad guy.)
nee da's weer een andere rich kid (Spader wil met Molly naar bed en meer ook niet, een echte eikel)
de rich good guy isseh Andrew McCarthy. wel leuk om Harry Dean Stanton in een Hughes-film te zien trouwens.

Ascenseur rammelt aan alle kanten maar is desalniettemin heel leuk.

dubieuze maandagochtend-confession, volgens mij heb ik een zwak voor films waar 'geflashd' wordt. (veel leuker dan een seksscene!) (in Cria Cuervos de "oude" dikke werkster, na aanhoudend gezeur van Ana, maar bijvoorbeeld ook Nobody's Fool me Griffith)

en hoe heet die film waarin James Cameron in een high school was geinfiltreerd en 'r een script over pende. oh ja Fast Times at Ridgemont High :)

niet James Cameron... Cameron Crowe :)

Cria Cuervos! Een van de beste films die ik dit jaar zag. Heel erg film, kun je niet opschrijven.

En ja, die rol van James Spader in Pretty in pink is klassiek, wat mij betreft. Wat een engerd.

"Ik omarm je met heel erg veel armen" op tv. Uitgaande van het idee dat dit wel weer de zoveelste Turks Fruit rip-off zou worden (zie immers ook "Ik ook van jou"), had ik de verhaallijn na 5 minuten alweer uitstekend in de smiezen: Eerst wordt er scene na scene overdadig gen*&%t. Daarna gaat er iemand heel langzaam dood. Zo mensen, drama. Natuurlijk staat de film weer bol van die lllekkere vrije Amsterdammers (Zusje, Siberia, het hele oeuvre van Terstall). Hoeveel losgeslagen blote-tieten-feestjes bezoek jij nou op jaarbasis, Vido? Ah, we zien dit keer ook het schaamhaar van het duo Carice & Halina. En dit is dan zogenaamd beter dan Costa. Man, wat een leegte...

Ha Olaf, mijn radar ging meteen af toen ik er langs zapte (bezoek aan mams)...dat is inderdaad een heel naar sfeertje wat ik nog nooit ben tegengekomen in Mokum maar dat ligt natuurlijk aan mij (je hebt ook nog zo'n serie die het nog vetter aanzet...niet Single overigens.) En dat maar in een halve minuut. Maar ja gen*&% en Carice ben ik dan wel weer voor. Kon je de "GOOOOODVERDOMME, klootzak!" nog afvinken?

Echt zo'n film waar op zo'n manier over sex gepraat wordt dat je denkt doe mijn portie maar aan Fikkie.

Ik las op cinema.nl dat het naar een roman van Ronald Giphart was, voldoende info (voor mij althans) om de film te mijden...

(maar stiekem wel mijn avond verpesten met (deel 2 als uitzondering) reteslechte sequals van Hellraiser...)

Count your schaamhaar blessings, cinefielen. In de versie van Toneelgroep 020 zou tijdens de één-na-laatste akte Hans Kesting naturel het podium oprennen.

Hoeveel losgeslagen blote-tieten-feestjes bezoek jij nou op jaarbasis, Vido?
Ik ben de tel kwijt.

Maar alle gekheid op een stokje… losgeslagen actrices kom je eerder tegen in de horeca dan tijdens feestjes. Ik kan me nog herinneren dat ik tijdens een etentje, lang, lang geleden in de West Pacific in het Westerpark, bediend werd door Rifka Lodeizen (die er, aan haar gezicht te zien, niet zo'n zin in had die avond). Gekker wordt het nooit in het Amsterdamsche, alleen in de film, en op het toneel (waarna de acteurs elkaar publiekelijk aflebberen in Café Cox).

bediend werd door Rifka Lodeizen

Grrrr. Maar ja terecht, zo iemand mag per decreet niet bedienen.

Zal wel aan mij liggen, maar ben ik de enige die bij "bediend werd door Rifka Lodeizen (die er, aan haar gezicht te zien, niet zo'n zin in had die avond)" dubbelzinnige gedachten heb?