Johannes Gensfleisch zur Laden zum Gutenberg

Hmmm, die pratende stad komt me bekend voor. Moet Dimensions of Miracles zijn.

Klinkt zeer Pynchon-esque, die Sheckley.

Julio Cortazar - Reis om de dag in 80 werelden
Literaire autobiografie. Speels en toch ernstig. Een boek waarin niks hoeft en alles mag. Een paar korte verhalen. Een ontmoeting met Het Kwaad in een stadsbus in Parijs. Een nachtelijke gang door een reeks uitgestorven ambassades (Cortazar moest 's nachts doorwerken aan vertalingen voor de Verenigde Naties), subjectivistische concertrecensies van Monk en Armstrong. Tastbare armoede in India. Een in memoriam aan de vroeg overleden jazztrompetist Clifford Brown. Marchel Duchamp. Een lyrische ode aan de grote Cubaanse roman van Lezama Lima, "Paradiso". De Franse zwerfkat die Cortazar inwisselt voor een geestelijke.

Hmmm, die pratende stad komt me bekend voor. Moet Dimensions of Miracles zijn.

Correcto. Beetje Pynchon, maar vooral heel Hitchiker's Galaxy (Adams beweerde later dat hij het boek niet kende toen hij de Guide schreef, maar dat de gelijkenissen inderdaad 'uncanny' waren).

De Franse zwerfkat die Cortazar inwisselt voor een geestelijke.

dit mag er ook wezen. :-)

Joel Gion - In the Jingle Jangle Jungle
De memoires van de tamboerijn guy van The Brian Jonestown Massacre resulteren in een heerlijk leesbaar boek. Kan ook haast niet anders met zo'n band. Gion kiest er voor om niet de hele geschiedenis tot 2024 te vertellen maar beperkt zich tot de "eerste periode", de jaren '90. Hoe rol je van raver met een jaren '60 fetisj, parttime in de platenzaak werkend en een beetje speed dealen (o.a. aan Jesus & Mary Chain, Primal Scream) naar olijke tegenhanger van alleskunner Anton Newcombie in de ambitieuze chaosmagneet BJM? Viel me vooral op hoe arm je bent als muzikant totdat er eindelijk een major label toehapt. Voor de liefhebbers komen The Dandy Warhols ook langs en Anton blijkt lange tijd eigenlijk een lieve gast die van studio naar studio reist en weer een LP in elkaar draait. Zo vanaf de Viper Room Massacre observeert Gion steeds meer irritant gedrag. Natuurlijk zijn er drugs in het spel (in een prachtige scène snuift Gion voor het eerst heroïne met Harmony Korine in een New Yorkse club voor VIP's) al weet hij het goed te doseren en subtiel te brengen hoe de banddynamiek verandert. Net wanneer alles definitief in de soep lijkt te zijn gelopen, blijken de vriendelijke documentairemakers met Dig! de blits te maken op het Sundance Festival. Interessant hoe die film bij toeval tot stand is gekomen en wezenlijk onderdeel is van die periode. Tegenwoordig doen beide frontmannen wat blasé over de film, maar Gion zelf vindt het geweldig (ook omdat hij als enige bewust lijkt te zijn geweest dat hij werd gefilmd en een personage moest spelen.) Zo eindigt alles met een vrolijke noot, Anton is definitief van de heroïne en in een mooie scène volgt live de verzoening. En sindsdien maakt de band, totaal onafhankelijk en vrij, eigenlijk hun beste muziek.

De memoires van de tamboerijn guy van The Brian Jonestown Massacre

lol. Mooi! En die Harmony toch, vandaar zo weinig films zeker.

Ad Visser – Sobriëtas
'Besef dan toch dat uw waarheden niet meer zijn dan tragische luchtspiegelingen.' Megalomaan en lekker mislukt project van Neerlands lolligste popvisionair. Een gesamtkunstwerk, uiteraard. Met bijpassende elpee en video-installatie van de Superclean Dreammachine. Ik vraag me af of Ad het boek heeft geschreven tijdens een alcoholontwenningskuur. Dat moet iemand die op de man promoveert nog maar eens gaan uitzoeken. De roman schiet in elk geval alle kanten op als een tremor. De opening is nog pure lolligheid, met Adriaan de schrijver (duh) die in een bruin café een roman probeert af te maken. (Helaas wacht hem geen deadline van Meulenhoff om het nog meer meta te maken!) Een paar buitenaardse bezoekers later zit hij op een mysterieuze planeet, en begint de roman al rap manco's te vertonen. Een wereldbouwer is Ad Visser absoluut niet, hij is een losse flodder-ideeënman. Fantasie heeft hij genoeg, en met de muzikale en sensuele passages weet hij ook wel raad, al zijn het er wat weinig. Uiteindelijk houdt de overhand dat er geen enkel personage werkelijk goed vorm krijgt, zelfs Amoktodes niet, het wezen dat in eclectische, epileptische en psychedelische beelden praat. Dat moet in die video-installatie toch wél gelukt zijn. Dan maar gniffelen om grapjes als: ''Welja, een UCX-S cassette, ze schijnen hier verstand van geluid te hebben!'

Ja Sobriëtas, dat was destijds wel iets, ook met de opkomst van het synthdom. Kan me er alleen die eindzin van herinneren, iets van "nou ja, dan moet ik er maar een boek en een plaat van maken." Vond ik zelfs op jonge leeftijd te duf. En iets vagelijks van seks.

gehalte seks dramatisch laag, tijd voor een deel 2 Adje! Dat meta-einde inderdaad te flauw voor woorden.

Asimov – Het Einde van de Eeuwigheid
'Zouden deze mannen soms hun Thuis/Toen missen? Hoe vonden zij hun kinderloze en van vrouwen verstoken bestaan?' Het is natuurlijk erg flauw om Ad Visser met Isaac Asimov te gaan vergelijken, zo kort naar elkaar. Toch kunnen ze samen het verschil illustreren tussen het hebben van Fantasie en het hebben van een Idee (= gedachte + fantasie). Asimovs Het Einde van de Eeuwigheid is – zonder twijfel – 'een' definitieve tijdreisroman. De lezer hinkstapspringt door een mijnenveld, een temporaal veld vol ideeën om uit te mijnen, iets dat een film als Looper bijvoorbeeld kundig deed. De 'eenvoudige' Technicus Andrew Harlan werkt aan het in stand houden van de eeuwigheid, totdat hij een Vrouw tegenkomt. Uiteraard heeft hij daar in al zijn Technische Wijsheid nog nooit echt mee van doen gehad. (Iedere SF-roman is ook een incel-roman.) De implicaties zijn veelomvattend, dat begreep u al. Veel technisch en filosofisch gediscussieer haalt de vaart er soms wat uit, maar de twists – onder meer van de markante 'computer' Twissel – blijven ons vrolijk op het verkeerde been zetten.

En ja, er bestaat een Sovjet-filmadaptatie van: https://www.imdb.com/title/tt0298960/

Met muziek van Eduard Artemyev! Op de kijklijst.

hopelijk nog te vinden zonder het zoveelste verscheiden van de Piratenbaai.